Wywiad z Kanon Wakeshimą przeprowadzony podczas Japan Expo

Kanon Wakeshima, utalentowana śpiewająca wiolonczelistka, występowała już we Francji dwukrotnie. Artystka po raz kolejny odwiedziła Paryż, aby wziąć udział w Japan Expo. Podczas swego krótkiego pobytu znalazła czas, aby opowiedzieć nieco wysłannikom JaME o swojej twórczości oraz źródłach inspiracji.


Czy mogłabyś pokrótce przybliżyć swoją postać tym, którzy cię jeszcze nie znają?

Kanon Wakeshima: (po francusku) Nazywam się Kanon Wakeshima. Gram na wiolonczeli, odkąd skończyłam trzy lata. Moim hobby jest rysunek. Ulubiona potrawa to spaghetti. Lubię koty, mam w domu czarnego i brązowego. Brązowy jest jeszcze bardzo młodym kociakiem. Francję mam przyjemność odwiedzać po raz drugi. Podczas poprzedniego pobytu nie udało mi się zwiedzić Muzeum Orangerie. Mam nadzieję, że tym razem się tam wybiorę.

W jaki sposób opisałabyś swoją muzyczną twórczość osobom, które nie miały jeszcze styczność z twoimi dokonaniami?

Kanon Wakeshima: Mana-sama komponuje i aranżuje poszczególne utwory, ja natomiast zajmuję się pisaniem tekstów. Motywem przewodnim tekstów wykonywanych przeze mnie utworów jest postać młodej dziewczyny zawieszonej na granicy pomiędzy młodzieńczością a dorosłością - kontrastu między młodą, beztrosko-słodką istotą a mrokiem, który spowija wyzwania stawiane przez szeroko pojętą dojrzałość. Pisząc teksty, dobieram odpowiednie słowa tak, aby współgrały z przedstawionym tutaj pokrótce konceptem.

Lekcje wiolonczeli w tak młodym wieku zaaranżowali dla ciebie rodzice. Co cię skłoniło do posiłkowania się wokalem podczas gry na instrumencie?

Kanon Wakeshima: Rzeczywiście, zaczęłam uczęszczać na lekcje gry na wiolonczeli w tak młodym wieku właśnie z inicjatywy moich rodziców. U progu gimnazjum, borykając się z emocjonalną burzą, jaka towarzyszy człowiekowi, gdy ma „naście” lat, zaczęłam pisać własne teksty. Brzmienie powszechnie stosowanych instrumentów, takich jak fortepian czy gitara, nie satysfakcjonowało mnie. Postanowiłam wykorzystać wszystkie zdobyte dotychczas umiejętności gry na wiolonczeli i zaczęłam śpiewać, akompaniując sobie na tym właśnie instrumencie. W ten sposób narodził się mój artystyczny koncept.

Niedawno obchodziłaś swe 21 urodziny. Czy pięć lat temu miałaś już skrystalizowaną wizję tego, co chciałabyś robić w przyszłości?

Kanon Wakeshima: Nie nastawiałam się na karierę tylko solistki, ponieważ zajmowałam się również rysunkiem. Kiedy skończyłam 16 lat, zaczęłam myśleć o tym, że chciałabym zrobić karierę związaną z muzyką lub sztuką wizualną.

Zechciałabyś wymienić kilku artystów, których sylwetki stanowią dla ciebie muzyczną inspirację?

Kanon Wakeshima: Podziwiam wielu różnorodnych twórców. Jeśli chodzi o francuskich muzyków, bardzo szanuję dokonania Emilie Simon.

Czy codziennie ćwiczysz na wiolonczeli, a jeśli tak, to jak długo?

Kanon Wakeshima: Niekoniecznie dzień w dzień. Kiedy już zaczynam grać, to zazwyczaj rzeczywiście zajmuje mi to większość dnia. Zdarzają się jednak dni, podczas których nie gram w ogóle.

Czy potrafisz grać również na jakichś innych instrumentach?

Kanon Wakeshima: Uczę się również gry na gitarze i fortepianie, aczkolwiek nie należą one do moich ulubionych instrumentów.

Owocami twojej dotychczasowej współpracy z Maną są dwa single oraz album. Zamierzasz nadal z nim współpracować przy okazji przyszłych projektów czy może planujesz podążyć własną muzyczną ścieżką?

Kanon Wakeshima: W chwili obecnej współpracuję z Maną-samą, który pisze muzykę, aranżuje, po czym podsyła mi gotowe utwory, do których ja z kolei układam teksty. Wciąż jeszcze jestem w fazie nauki. Mam jednak nadzieję, że dzięki zdobytemu podczas naszej współpracy doświadczeniu będę w stanie samodzielnie komponować, a co za tym idzie, wyrażać swoje wnętrze w pełni zindywidualizowany sposób.

Jak sądzisz, czy istnieje możliwość twojej współpracy z Maną na scenie, w formie duetu lub wspólnego albumu?

Kanon Wakeshima: Nie poruszaliśmy jeszcze tego tematu, aczkolwiek taka perspektywa wydaje mi się interesująca. Gdyby Mana-sama poprosił mnie o akompaniowanie na wiolonczeli podczas któregoś z jego występów, zgodziłabym się bez wahania.

Z kim chciałabyś współpracować w przyszłości (mam na myśli muzyków, kompozytorów itp.)?

Kanon Wakeshima: Od momentu rozpoczęcia mojej solowej kariery nie miałam jeszcze okazji, by osobiście poznać innych artystów. Gdybym któregoś dnia otrzymała zaproszenie od jakiegoś twórcy, przyjęłabym je z radością.

Masz ochotę na kolejną muzyczną przygodę z anime podobną do tej z "Vampire Knight"?

Kanon Wakeshima: Oczywiście. Bardzo podobała mi się oprawa tego endingu. Wykorzystane obrazy w perfekcyjnie harmonijny sposób współgrały z moją muzyką. Jeśli stanę przed kolejną szansą nagrywania utworu na potrzeby anime, to na pewno z niej skorzystam. Interesującą przygodą byłaby również możliwość skomponowania utworu, który zostałby później wykorzystany w grze wideo.

Od momentu twojej pierwszej wizyty we Francji, podczas której zagrałaś dwa koncerty, minęło już sporo czasu. Jakie są twoje odczucia związane ze wspomnianymi występami?

Kanon Wakeshima: Byłam bardzo mile zaskoczona zarówno tak liczną widownią, jak i przyjęciem. Ludzie odnosili się do mnie bardzo ciepło i gościnnie. Czułam, że szczerze oczekiwali na moje przybycie z otwartymi ramionami.

Masz może jakieś szczególne wspomnienia związane z francuskimi koncertami?

Kanon Wakeshima: Obydwa występy zapadły mi w pamięć oraz w serce. Doceniam oddanie tamtejszej publiki. Najbardziej ujęła mnie pewna chwila. Mianowicie, kiedy otworzyłam moją parasolkę, wielu zgromadzonych na sali osób uczyniło podobnie. Poczułam wtedy łączącą nas więź, co z kolei wpłynęło na moją motywację do tego, by dać z siebie wszystko na scenie.

Przed chwilą wystąpiłaś podczas parady Laforêt Harajuku. Jak opisałabyś emocje związane z koncertowaniem przed wielotysięczną publiką?

Kanon Wakeshima: Dzięki odpowiedniemu oświetleniu nie czułam tego, że gram przed tak ogromną rzeszą ludzi. Taki stan rzeczy ukoił moje nerwy, zwiększając jednocześnie poczucie relaksu podczas występu.

Czy dzięki pozytywnym doświadczeniom wyniesionym z koncertów we Francji nie masz ochoty wyruszyć w trasę po Europie?

Kanon Wakeshima: Tak. Proszę, zaproście mnie do waszego kraju! (śmiech)

Wiemy o twojej pasji do rysunku. Nie zastanawiałaś się może nad wydaniem w przyszłości, głównie z myślą o fanach, książki będącej swoistą kompilacją twoich prac?

Kanon Wakeshima: Chciałabym mieć możliwość takiego podsumowania własnych dokonań. Dzięki temu mogłabym śledzić swoje postępy na tym polu.

Czym się inspirujesz, tworząc rysunki?

Kanon Wakeshima: Bardzo podobają mi się prace Alfonsa Muchy. To właśnie jego dzieła są moją inspiracją.

Kiedy już ukończysz jakąś pracę, to czy zdarza się, że stanowi ona inspirację dla skomponowania utworu związanego z danym rysunkiem?

Kanon Wakeshima: W rzeczywistości jest na odwrót. Napisany utwór inspiruje mnie do narysowania pracy oddającej jego treść.

Jakie są twoje plany na przyszłość?

Kanon Wakeshima: W chwili obecnej wsłuchuję się w moją muzykę, starając się dotrzeć dzięki temu medium do możliwie jak największej ilości osób. Rozpoczęliśmy również pracę nad nowym singlem.

Czy chciałabyś coś przekazać swoim fanom?

Kanon Wakeshima: Witajcie, nazywam się Kanon Wakeshima. Dziękuję wam bardzo za kolejne zaproszenie do Francji, a tym samym zaofiarowanie mi możliwości powrotu do pięknego Paryża. Wierzę, że w niedalekiej przyszłości znów będę mogła przed wami wystąpić. Tych z was, którzy nie mieli jeszcze okazji posłuchać mojego albumu, serdecznie zapraszam do jego przesłuchania.


JaME pragnie podziękować Kanon Wakeshimie, Wasabi Records, jak również tłumaczowi za możliwość przeprowadzenia tego wywiadu.