Wywiad z TRILL-DAN na Japan Expo

Koedukacyjne trio TRILL-DAN, które pod wieloma względami odstaje od typowych japońskich zespołów, pokazało swoje unikalne osobowości podczas rozmowy z nami na temat swoich początków, muzyki, Europy i nadziei na przyszłość.


Czy moglibyście przedstawić się naszym czytelnikom?

JUAN: Cześć! Jestem JUAN, gitarzystka i wokalistka.
MARU: Jestem MARU, gram na basie i śpiewam.
GIVA: GIVA, gram na perkusji.

Jak się poznaliście i dlaczego zdecydowaliście się razem grać?

JUAN: MARU i ja spotkałyśmy się w klubie muzycznym, kiedy byłyśmy na studiach. Jeśli chodzi o GIVĘ, należał do innego klubu, ale dlatego, że dobrze grał na perkusji i dobrze wyglądał, zaczepiłyśmy go. (śmiech)

Pochodzicie z Kobe, czy ciężko było wam stać się rozpoznawalnymi na rynku muzycznym?

MARU: Na początku koncertowaliśmy jedynie w okolicach Kobe i nauczyliśmy się sporo o muzyce i samych występach. W pewnym momencie powiedzieliśmy sobie, że byłoby świetnie, gdybyśmy mogli zaistnieć w Tokio, gdzie muzykalność i aktywność artystów jest większa. Kiedy tam dotarliśmy, znaleźliśmy się twarzą w twarz z wieloma niezwykłymi zespołami z każdego zakątka kraju i zrozumieliśmy, że zarówno technicznie, jak i pod względem doświadczenia, jesteśmy dalecy od perfekcji. Z drugiej strony posiadaliśmy w sobie coś unikalnego w porównaniu z innymi, wiele dobrych rzeczy wypływających z faktu, ze pochodzimy z Kobe, wszystkie te rzeczy, których się tam nauczyliśmy. To to zmotywowało nas do parcia naprzód.

Rozpoczęliście swą działalność w 2001 roku, ale wasz pierwszy minialbum ukazał się dopiero w 2005. Co wydarzyło się podczas tych czterech lat?

MARU: Przed wydaniem naszego pierwszego minialbumu, Goguraku tougenkyou, nagraliśmy demo sami w domu na zwykłej płycie i sprzedawaliśmy je podczas naszych koncertów za 100 lub 200 jenów. Kiedy zbliżyliśmy się z publicznością, ich reakcja bardziej nas ośmieliła i w 2005 roku, z pomocą kilku osób, udało nam się skontaktować z wydawcą i wydaliśmy album.

Wasz album Megabasutarizumu produkował Kiyoharu. Jak się z nim spotkaliście?

JUAN: Mogliśmy współpracować z Kiyoharu dzięki jego wytwórni, skontaktowali się z nami i zaproponowali współpracę. Oczywiście z wielką radością przyjęliśmy tę propozycję.

Możecie opowiedzieć nam o tym albumie? Co on dla was znaczy?

GIVA: Musieliśmy stawić czoła wielu przeciwnościom z uwagi na naszą karierę. Za pomocą Megabasutarizumu, którego tytuł stworzyliśmy z dwóch słów "mega" i "buster", co oznacza destrukcję, chcemy pokazać, że TRILL-DAN jest już gotowe obalić wszystkie mury, które będą stały na przeszkodzie naszemu rozwojowi.

Wiemy, że nazwa zespołu - TRILL-DAN - pochodzi od nazwy leku. Z jakiego powodu wybraliście taką nazwę? Czy wasz energetyczny rock potrafi uleczyć choroby uciskanego i totalitarnego społeczeństwa?

MARU: O, dobre pytanie! Nigdy o tym nie myśleliśmy. Użyjemy tego kontekstu leczenia w profilu naszego zespołu. (śmiech)
JUAN: Zasadniczo ustaliliśmy, że nazwa leku będzie fajna. Otworzyliśmy więc słownik farmaceutyczny i jakoś przez przypadek wskazaliśmy jeden i powiedzieliśmy: "Ten tutaj". (śmiech) Brzmi to całkiem fajnie.
GIVA: Chcieliśmy znaleźć oryginalną nazwę, która by dobrze brzmiała. Jednak "by leczyć społeczeństwo" brzmi fajnie. Sądzę, że teraz będziemy wykorzystywać ten pomysł, by tłumaczyć wybór nazwy naszego zespołu. (śmiech)

Odchodząc od tematu leczenia (śmiech), co jest źródłem waszej inspiracji i jak komponujecie swoją muzykę?

GIVA: Nasza inspiracja pochodzi od tego, co nam się podoba. Na przykład od artystów takich jak Zebrahead, Rage Against The Machine, Red Hot Chili Peppers, Limp Bizkit, Marilyn Manson...
JUAN: Jeśli chodzi o teksty piosenek, to inspiracje czerpiemy z codziennego życia, z rzeczy, które nas otaczają, takich jak filmy, gry, książki, mangi... Z rzeczy, które nas interesują lub które pozwalają nam się na trochę oderwać od codziennych spraw.

Które z was zajmuje się komponowaniem?

JUAN: Każde z nas, podczas pracy w studio, kiedy zastanawiamy się nad melodią czy akordami. Każde z nas odnajduje też swoją cichą przestrzeń w domu, gdzie wygwizduje własne melodie. (śmiech)

Większość rockowych grup ma jednego wokalistę. Jak doszło do tego, że wy dwie, MARU i JUAN, postanowiłyście śpiewać razem?

MARU: Kolejne dobre pytanie. (śmiech) Czuliśmy, że posiadanie jednego wokalisty, jak to ma miejsce w większości zespołów, nie jest tak interesujące. Postanowiłyśmy, ja i JUAN, śpiewać razem podczas gry na naszych instrumentach. Nie śpiewamy jednocześnie, jak to zazwyczaj bywa. Zamiast tego każda z nas ma swój tekst i sama go interpretuje. Tego typu konfiguracja zespołu nie jest zwyczajna w Japonii, więc pomyśleliśmy, że będzie dobrze, jeśli rozwiążemy to w ten sposób.

Wizerunek TRILL-DAN to głównie dwie seksowne, dominujące kobiety. Jak ty podkreślasz swoją obecność, GIVA?

MARU: To pytanie często zadają Japończycy. (śmiech)
GIVA: Dołączyłem do zespołu jako ostatni i to prawda, że na początku, kiedy znalazłem się sam z tymi dwoma seksownymi dziewczynami, pomyślałem, że to trochę niebezpieczne. (śmiech) Jednak gramy razem już dziewięć lat i to uczucie stawało się coraz słabsze i słabsze, a zastępowało je uczucie rodzinnego związku.
JUAN: Jestem zszokowana, że powiedziałeś coś takiego! (śmiech)

Nawiązując do Japan Expo, wczoraj graliście swój pierwszy europejski koncert. Czy mieliście jakieś określone obawy i co sądzicie o tym, czego tutaj doświadczyliście?

JUAN: Nie byliśmy specjalnie zestresowani i nie mieliśmy też jakichś specjalnych obaw. Byliśmy bardziej podekscytowani i szczęśliwi, że mogliśmy tu zagrać.

Wydaliście minialbum w związku z tą europejską trasą, za sprawą którego pozna was zupełnie nowa publiczność. Czy mieliście jakiś konkretny pomysł na ten album w porównaniu do waszych wcześniejszych wydawnictw?

JUAN: Na tym albumie nagraliśmy pięć piosenek, którymi chcieliśmy pokazać różne aspekty naszej osobowości: gwałtowność, miłość, naszą spokojną postawę, naszą słodycz...
GIVA: Staraliśmy się także połączyć różne gatunki muzyczne. Chcieliśmy stworzyć coś specjalnie dla europejskiej publiczności, coś innego od naszych zwykłych, japońskich wydawnictw.

W zeszłym roku wygraliście nagrodę za najlepszy występ na Tokyo's ViBirth Live GP. W tym roku zaś gracie zagraniczną trasę koncertową. Czy kilka lat temu myśleliście, że uda wam się to wszystko osiągnąć?

JUAN: Nigdy nie myśleliśmy, że pewnego dnia uda nam się zagrać w Europie. Jeśli zaś chodzi o ViBirth Live GP, to już wcześniej udało nam się wygrać kilka nagród, więc wierzyliśmy, że możemy wygrać. (śmiech) Jednak naprawdę było nie do pomyślenia, że nasza muzyka zostanie dostrzeżona poza Japonią. Jestem naprawdę szczęśliwa, że mogliśmy tego dokonać.
MARU: Kiedy dowiedziałam się, że zagramy w Europie, zmieniłam komórkę, aby móc wykonywać połączenia również poza Japonią. (śmiech)

Jakie są wasze dalsze plany i jakie macie nadzieje związane z nadchodzącą przyszłością?

JUAN: Kiedy wrócimy do Japonii, rozpoczniemy kolejną trasę koncertową, a później zagramy solowy koncert w Kobe, aby uczcić koniec roku. Później będziemy nagrywać nasz kolejny album. Jeśli chodzi o nadzieje na przyszłość, to chciałabym kontynuować naszą zagraniczną działalność w Europie lub Ameryce.

Wcześniej powiedzieliście nam o zespołach, które mają wpływ na waszą muzykę. Czy moglibyście nam powiedzieć o albumie lub artyście, który dla każdego z was jest szczególnie ważny?

JUAN: X JAPAN Silent Jealousy.
MARU: Jeśli o mnie chodzi, to pierwszy album Zebrahead, który wywarł na mnie wielkie wrażenie. To był pierwszy raz, kiedy słyszałam taki styl muzyczny i miało to na mnie wielki wpływ.
GIVA: Jest wiele grup, które lubię, ale zespół, który miał na mniej największy wpływ, to The Blue Hearts. Ich muzyka sprawiła, że sam chciałem tworzyć. The Blue Hearts jest zespołem, który jest dla mnie najważniejszy.

Czy macie na koniec jakąś wiadomość dla naszych czytelników?

GIVA: Mimo że jesteśmy w Europie dopiero od kilku dni, czujemy się tu bardzo dobrze. Ludzie są bardzo serdeczni, a miasta są wspaniałe. Staniemy się lepsi i mam nadzieję, że będziemy mogli wrócić, więc proszę, czekajcie na to. Bardzo dziękujemy za wasze wsparcie.


JaME pragnie podziękować TRILL-DAN, Japan Expo i Rightsscale za możliwość przeprowadzenia tego wywiadu.