Nagoya kei

Nagoya kei jest często opisywany jako podgatunek sceny visual kei. Wielu słuchaczy jest świadomych tego, jakie zespoły można do niego zaliczyć, ale wie bardzo mało na temat samego nurtu, jego historii i początkach. W związku z tym JaME jest szczęśliwe, mogąc zaprezentować historię Nagoya kei oraz rozwiać mity na temat tego trudnego do zdefiniowania gatunku.

HISTORIA

Nagoya kei (znany także jako 名古屋系） to część sceny visual kei, wywodząca się pierwotnie z Nagoi, która później rozprzestrzeniła się także w innych częściach prefektury Aichi. Mimo że wiele zespołów powstałych w Nagoi koncertuje w całym kraju i ostatecznie przenosi się do Tokio w celu dalszego rozwijania swoich muzycznych karier, ich korzenie cały czas pozostają w tym mieście. Dlatego też cały czas mogą przyznawać się do miana zespołu Nagoya kei.

Styl Nagoya kei powstał we wczesnych latach 80., a największy wpływ miały na niego brytyjski punk i zachodni goth oraz death metal. W rezultacie większość muzyki tworzona przez zespoły indiesowe z Nagoi bazowała na tych gatunkach i charakteryzowała się brzmieniem cięższym niż standardowe visual kei (często też ze względu na niżej, wyraźniej zaznaczony bas i skomplikowane aranżacje gitarowe). Tego typu zespoły przykładały też mniejszą wagę do swoich kostiumów i makijażu, skupiając się przede wszystkim na ciężkich i robiących wrażenie kompozycjach. Odróżniało to je od formacji visual kei z innych części kraju, gdzie ogólny wizerunek miał ogromny wpływ na odnoszony przez te grupy sukces.

Podczas gdy muzyka artystów z Nagoi ewoluowała, jej podstawy pozostawały stałe i także dzisiaj dają się dostrzec w twórczości takich zespołów jak DEATHGAZE i lynch.. W ciągu kolejnych lat powstawały nowe gatunki produkujące nowe brzmienie - takie jak zachodnia alternatywa - których wpływ do dzisiaj stanowi o unikalności sceny Nagoya kei.

SALE KONCERTOWE

Kluby w Nagoi pomogły nadać kształt scenie Nagoya kei, wydobywając ją z podziemia na powierzchnię i czyniąc z niej popularny gatunek. Najbardziej znany z nich to Nagoya E.L.L., znany także jako Electric Lady Land, który powstał w 1977 roku. E.L.L. powołał do istnienia dwie kolejne sale koncertowe - ell. FITS ALL w 2000 i ell. SIZE w 2007 roku. Wszystkie trzy gościły legendy Nagoya kei. Otwarty w 1989 Nagoya BOTTOMLINE i istniejący od 1988 MUSIC FARM to kolejne szacowne kluby w Nagoi, w których nawet dzisiaj grają regularnie indiesowe zespoły Nagoya kei.

WYTWÓRNIE

Dwiema z najbardziej wpływowych wytwórni nagraniowych Nagoya kei były Donuts Record West i Soleil Records. Obie powstały w połowie lat 90. i zajmowały się takimi artystami jak Lamiel, Phobia, Vizell i La'Mule. Soleil Records ostatecznie rozwiązała się około 2002 roku, natomiast Donuts Record West jest nadal częściowo aktywna w Nagoi.

GENERACJA NAGOYA KEI

Jedną z najbardziej unikalnych cech zespołów Nagoya kei jest "recykling" ich członków - muzycy należący do różnych generacji muzycznych podróżują w obrębie pewnych kręgów i nie tylko inspirują siebie nawzajem, ale i współpracują ze sobą w różnych projektach i nowych formacjach. Gdyby pokusić się o narysowanie wykresu obrazującego ich drogę od roadie do muzyka wspomagającego, uwzględniającego wszystkie zmiany składów zespołów, byłby on bardzo obszerny. Pokazywałby lata zmian i wielokrotnie powracających do formacji tych samych członków.

Jeden z najsłynniejszych tego typu kręgów w Nagoi istnieje i zmienia się do dzisiaj. Rotacja rozpoczęła się wraz z grupami Lamiel i kein, po których powstały zespoły Blast i deadman. Mniej więcej w tym czasie zostało utworzone GULLET, którego frontmanem był Ryo z pochodzącego z Niigaty zespołu Galruda. Ostatecznie w wyniku rozpadu tych formacji narodziło się lynch.. Najnowszym zespołem podpiętym przez fanów do etykietki Nagoya kei jest the studs, utworzone w większości przez muzyków wywodzących się ze znaczących zespołów tego kręgu.

Członkowie tych grup nieustannie ze sobą współpracują, nawet jeżeli odchodzą z zespołów i zakładają nowe. Wielu z nich pełni rolę muzyków wspomagających lub było technicznymi innych. W 2003 kilkoro z nich pracowało z KISUIm, wokalistą Phobii, w ramach Kisui Project.

TAJEMNICA NAGOYA KEI

Zanim narodził się termin "Nagoya kei", odbywały się niekończące debaty na temat zasadności jego wyodrębniania, zespołów spełniających jego kryteria i czym właściwie jest Nagoya kei. Fani starali się uczynić z Nagoya kei pojęcie-worek, opisujące wszystkie zespoły pochodzące z tego miasta, ale nie zdało to egzaminu. Fani i zespoły definiują Nagoya kei jako te grupy visual kei, które wywodzą się z Nagoi, mają mroczniejsze brzmienie i są całkiem blisko powiązane ze środowiskiem, ale to szerokie pojęcie nie pasuje do innych formacji, które są blisko i pochodzą z tego miasta, ale ich muzyka nie jest mroczna.

Debaty na temat, które zespoły można zaliczyć do Nagoya kei, a które nie, ciągną się od lat. Trzy grupy najczęściej omawiane przez fanów to ROUAGE, Kuroyume i FANATIC◇CRISIS - wszystkie trzy pochodzą z Nagoi i rozpoczynały kariery, grając ostrą, mocną muzykę, która zmieniła się jednak w trakcie ich rozwoju. W każdym przypadku zespół zarówno zaprzeczał jakimkolwiek powiązaniom z tym nurtem, a jednocześnie spełniał wszystkie kryteria, co wywoływało debaty fanów, czy zasługuje on na etykietkę Nagoya kei, nawet jeżeli członkowie danej formacji pochodzili z dziada-pradziada z prefektury Aichi.

Na scenie indiesowej zespoły takie jak 9GOATS BLACK OUT, Galruda i D'elsquel były łączone z nurtem Nagoya kei ze względu na powiązania z wytwórniami oraz innymi zespołami należącymi do tego stylu. the studs także zostało włączone w ten misz-masz. Mimo że głównym miejscem pracy tej formacji było Tokio, a także z tego miasta pochodził wokalista, fani upierali się przy takim przyporządkowaniu ze względu na brzmienie, członków oraz fakt, że zespół nadal pozostaje w bliskich stosunkach z innymi grupami w środowisku. Podczas gdy 9GOATS BLACK OUT zaznaczyło, że nie jest Nagoya kei, the studs nie zrobiło tego, pozostawiając sprawę nierozstrzygniętą.

Czy powyższe informacje wystarczają, aby rozwiać tajemnicę spowijającą Nagoya kei i pozwolić na podanie ostatecznej definicji? Nie!

Dzisiaj termin Nagoya kei jest dużo rzadziej używany. Nurt ten cały czas żyje w niektórych zespołach, ale zmierzch ostatniej ery sprawił, że grupy z całej Japonii mogą dzielić wygląd, brzmienie, a w niektórych przypadkach nawet należeć do środowiska Nagoya kei. Jest on daleki od wygaśnięcia, ale siłę napędową ten, kiedyś kwitnący gatunek, zawdzięcza zespołom spoza prefektury Aichi, jeszcze bardziej uwypuklając różnice. Pomimo tego wszystkiego jedna rzecz jest nadal pewna:

Nagoya kei zawsze będzie czymś, co otacza atmosfera tajemniczości. To gatunek, na temat którego ciągle będą toczyły się spory, a ich uczestnicy nigdy nie osiągną zgody nawet w przypadku najbardziej podstawowych kwestii, w związku z czym nie uda się stworzyć konkretnej definicji tego nurtu. Nagoya to jedno z tych elitarnych miast w Japonii, które stworzyło tak silne środowisko muzyczne i tak odrębny styl, że zyskał on jego nazwę.

ZESPOŁY, KTÓRE WARTO ZNAĆ

Silver~Rose

Silver~Rose to zespół uważany za przodka nurtu Nagoya kei, który rozpoczął działalność w latach 90. i doprowadził ten styl do stanu, który znamy dzisiaj. Pomimo tego, że był obecny na scenie tylko przez kilka lat, wydał wiele płyt, które stały się inspiracją dla grup z kolejnej generacji, m.in. dla aie z deadman. Kaiki i Rika byli członkami i roadie Silver~Rose, zanim przeszli do ROUAGE. Silver~Rose jest dzisiaj ciągle popularny dzięki swoim pełnym dramatyzmu melodiom i mocnym przekazom.

Kuroyume

Mimo że Kuroyume nie ma typowego brzmienia zespołów Nagoya kei, za to wypracowane elementy wizualne, to stanowi jedną z grup najbardziej kojarzonych z tym nurtem, niemożliwych do zdefiniowania. Należący do niej muzycy rozpoczynali karierę, grając mocnego rocka, a potem przeszli przez wiele gatunków i zatrzymali się ostatecznie na punku. Kuroyume zdominowało lata 90. swoim stale ewoluującym stylem, inspirując zespoły Nagoya kei należące do następnych kilku generacji.

Laputa

Laputa zmieniła sposób, w jaki wiele zespołów postrzega visual kei i Nagoya kei, i jest uważana za legendę, zarówno pod względem muzycznym, jak i tekstów. Grupą kierowali sławny wokalista Aki i były członek Silver~Rose, Kouichi. Laputa zdobyła szturmem Japonię w latach 90. dobrymi wydawnictwami oraz potężnymi rytmami, dzięki którym nawet dzisiaj nie straciła na popularności. Aki zajmuje się aktualnie karierą solową; w 2005 wspierał go na gitarze aie z deadman.

Merry Go Round

Merry Go Round to jeden z najwcześniejszych zespołów Nagoya kei, który pojawił się na tej scenie na początku lat 90., mając w składzie byłych członków Laputy i Silver~Rose. Grupa ta pomogła nadać kształt gatunkowi i zainspirowała kolejne formacje - ten wpływ jest dzisiaj ciągle widoczny, np. w dokonaniach lynch.. Merry Go Round tworzył nastrojową, ciężką muzykę, która przypadła do gustu wielu ludziom pomimo ponurego brzmienia. Mako z deadman - przed rozpoczęciem własnej kariery wokalnej - był roadiem wokalisty Merry Go Round, Kazumy.

kein

kein pomógł zapoczątkować mroczną erę Nagoya kei w późnych latach 90. i - mimo że tylko garstka piosenek jego została unieśmiertelniona w wyniku nagrania - zespół ten miał kolejne dwanaście utworów, które nie zostały wydane i były wykonywane jedynie na koncertach. W kein po raz pierwszy współpracowali ze sobą Mako i aie. Zespół tworzył niesamowicie mroczną muzykę z elementami visualowymi, która rządziła na undergoundowej scenie w Nagoi.

deadman

deadmanswoim pojawieniem się na początku 2000 roku dogłębnie zaszokował scenę muzyczną. Posiadając w składzie doświadczonych muzyków - aie (ex-Lamiel i lyrical mad man) oraz Mako (ex-kein) - zespół spędził pierwsze kilka lat na poszukiwaniu swojej tożsamości i próbowaniu różnych nurtów przed wybraniem zachodniej alternatywy. Zmieniło to sposób myślenia o grupach Nagoya kei i sprawiło, że w ślady deadman poszła nowa generacja indiesowych formacji. W 2006 roku grupa po raz kolejny zaszokowała scenę muzyczną, dobijając fanów informacją o zawieszeniu działalności mimo wydanego kilka miesięcy wcześniej albumu.

Blast

Blast był jednym z tych zespołów, w którego składzie znalazło się kilku najbardziej "zmieniających grupy" muzyków - połowa jego członków grała wcześniej w Lamiel i przeszła później do m.in. sivy i the studs. Wspierany przez unikalny wokal frontmana Yuiny, Blast wprowadził nowy jazzowy powiew do ciężkiego stylu Nagoya kei. Zespół często koncertował i był w dobrych stosunkach z deadman. Chociaż Blast nigdy formalnie nie zakończył działalności, jego rozpad powodował kłótnie między fanami jeszcze lata po ogłoszeniu przez niego zawieszenia aktywności.

GULLET

Nagoya nie była jeszcze gotowa, kiedy na scenie pojawiło się GULLET na początku 2002 roku, naruszając dopiero co ukształtowany mroczny styl swoimi cięższymi kompozycjami i eksperymentami wokalnymi. Zespół ten podążał ścieżką, która została dla niego wytyczona przez Galrudę, poprzednią grupę wokalisty Ryo. Mimo że Galruda pochodziła z Niigaty, muzyka i unikalny głos Ryo pomogły wzbogacić brzmienie Nagoya kei, co jest do dzisiaj ciągle słyszalne. Różnica pomiędzy tymi dwoma zespołami była wyraźna, a GULLET na zawsze zmieniło scenę Nagoya kei i zainspirowało nowe zespoły, takie jak DEATHGAZE i lynch..

INNI ARTYŚCI

Jeśli Nagoya kei to coś, co cię interesuje, to na tej scenie można znaleźć dzisiaj wielu artystów, a także dziesiątki w przeszłości, które są nadal obecne dzięki ciągle dostępnej muzyce. Tutaj jest krótka lista: Lamiel, Phobia, ROUAGE, DEATHGAZE, Galruda, EAT YOU ALIVE, meth., Kisui Project, Vizell, violet narcissus, SIX-R, Gemmik, Sleep My Dear, FANATIC◇CRISIS, HYBRID-ZOMBIEZ, Kusse, berry, marry+an+blood, D'elsquel, Vasalla, DoLL-eyE, La'Mule i wiele, wiele innych.