Chociaż spora grupa fanów japońskiej muzyki słyszała wielu eurobeatowych artystów pochodzących z tego kraju, to ten rodzaj muzyki jest zazwyczaj wrzucany - mimo oczywistych różnic - do jednego worka ze stylami dance oraz bubblegum pop.
Muzykę eurobeat można znać m.in. z gier "Dance Dance Revolution", ale gatunek ten powstał dużo wcześniej. Postaramy się tu wyjaśnić, co to właściwie jest oraz zbadać jego pochodzenie, a także przedstawić kilku najważniejszych artystów, którzy kształtowali ten styl w Japonii.
CO TO JEST EUROBEAT?
Kilka słów, których można użyć do opisania eurobeatu, to szybki, radosny i melodyjny. Większości, ale nie wszystkim, piosenkom tego typu odpowiadają przedstawione słowa kluczowe, a także posiadają one inne typowe dla gatunku cechy.
Większość eurobeatowych piosenek powiela schemat zwrotka-refren-zwrotka oraz zawiera skomplikowane rymy.
Obecnie w Japonii istnieje największe na świecie zapotrzebowanie na eurobeat, chociaż większość tworzących w tym stylu zespołów należy do kliku włoskich wytwórni nagraniowych i jest wydawana w Japonii przez avex.
HISTORIA
Jak wskazuje nazwa, eurobeat powstał w Europie i rozwinął się z disco oraz popularnej w latach 80-tych muzyki w stylu pop. Dokładniej mówiąc, gatunek ten powstał na bazie undergoundowej sceny italo-disco. Terminu "italo-disco" używano do opisania nie wywodzących się z Wielkiej Brytanii zespołów, których muzyka wykorzystywała futurystyczne lub dziwne dźwięki i bazowała na syntezatorach oraz automatach perkusyjnych - a wtedy takie grupy powstawały głównie we Włoszech. W okresie popularności italo-disco na kontynencie europejskim w Anglii panował także boom na wakacje organizowane przez biura podróży w takich krajach, jak Włochy, Grecja i Hiszpania. Podczas pobytu w tych państwach ludzie stykali się z piosenkami italo-disco i potem chcieli dalej słuchać tego typu utworów, ponieważ przypominały im one o tych wakacjach!
Aby zapełnić lukę na rynku, legendarny brytyjski zespół produkcyjny
Stock Aitken Waterman (
SAW) zajął się produkcją artystów należących do tego gatunku i dostarczaniem ich twórczości brytyjskim słuchaczom. Pierwszy raz termin "eurobeat" został użyty w odniesieniu do właśnie tych projektów: dance-popowych zespołów z europejskim beatem. Niektórzy z wartych odnotowania grup i artystów działających w tym okresie to
Dead or Alive,
Sonia,
Bananarama i
Kylie Minogue - regularnie trafiali oni na szczyty angielskich list przebojów, w związku z tym ich utwory były puszczane w niektórych undergroundowych amerykańskich stacjach radiowych. Pod koniec lat 80-tych popularność eurobeatu spadła i nawet najsłynniejsze grupy znikły ze sceny.
EUROBEAT W JAPONII
Trudno sobie wyobrazić, jakim cudem europejski gatunek mógł nie tylko zyskać sobie własną nazwę w Japonii, ale i funkcjonować tam wystarczająco długo, by przeżyć europejską scenę.
Kiedy idea eurobeatu dotarła do Japonii w połowie lat 80-tych, jej znaczenie odrobinę się zmieniło. Podczas gdy w Europie termin ten określał angielskie zespoły inspirowane europejską sceną taneczną, to w Japonii odnosił się po prostu do całej europejskiej muzyki tanecznej. Trend ten (i obowiązująca w Japonii definicja) narodził się wraz z wydaną w 1986 roku przez Alpha Records składanką
That's Eurobeat!, zawierającą utwory
SAW oraz piosenki italo-disco. Wraz z tym albumem, a także jego następcami, Japonia była gotowa do rozpoczęcia produkowania własnych eurobeatowych grup.
Pierwsza fala japońskich artystów eurobeatowych nadeszła pod koniec lat 80-tych, a jej przedstawicielami byli
Yoko Okinome,
BaBe i
Wink, którzy zaadaptowali ten styl i wykonywali covery usłyszanych przez siebie europejskich piosenek - stało się to w pewnym sensie tradycją na eurobeatowej scenie w Japonii.
W Japonii ukazuje się najdłuższa na świecie seria składanek z eurobeatowymi utworami -
SUPER EUROBEAT (termin "super eurobeat" jest zwykle mylony z nazwą samego gatunku). Pierwsza tego typu płyta ukazała się w 1990, a pod koniec tego roku avex przejął dystrybucję kolejnych wydawnictw należących do tej serii. Znajdująca się na składankach muzyka powstawała głównie we Włoszech pod szyldem takich włoskich wytwórni, jak A-BEAT C i TIME RECORDS. Obecnie ukazało się około 200 części serii
SUPER EUROBEAT - nowa składanka ukazuje się mniej więcej co miesiąc.
Eurobeat zdobył większą popularność wraz z wybuchem zainteresowania parapara na początku lat 90-tych. Parapara to forma tańca wykorzystująca przede wszystkim wyszukane ruchy rąk, ale tylko w niewielkim stopniu angażująca dolne części ciała. Ten styl nierozerwalnie łączy się z muzyką eurobeatową, co łatwo można dostrzec w serii gier "ParaParaParadise". Ten gatunek muzyczny jest także wykorzystywane w cyklu "Gazen ParaPara!!", skupiającym się na muzyce para para, a także na treningowych DVD.
Pod koniec lat 90-tych wśród japońskich artystów istniała moda na robienie coverów eurobeatowych przebojów, m.in.
V6 przerobiło
MUSIC FOR THE PEOPLE i
MADE IN JAPAN Dave'a
Rogersa,
Namie Amuro with SUPER MONKEYS -
Try Me Lolity. Trend ten zbiegł się z produkcją pierwszej gry "DANCE DANCE REVOLUTION" ("DDR"), która stała się popularna także w krajach zachodnich. Pozwoliło to, w pewien sposób, na powrót eurobeatu do Europy oraz umożliwiło młodszym ludziom pierwsze zetknięcie z tym gatunkiem.
Ciągłą popularność eurobeatu wspomagały soundtracki z anime oraz ścieżki dźwiękowe z gier "Initial D", często zawierające wiele chętnie współcześnie słuchanych artystów tworzących w tym gatunku i wydawane przez działającą w ramach avex wytwórnię SUPER EUROBEAT. Ponadto wytwórnia ta umożliwiała także wejście na ten rynek nieeurobeatowym artystom, tworząc serie albumów z remiksami, z których najbardziej wartymi wspomnienia są składanki
ayu-ro mix, zawierające przeróbki w eurobeatowym stylu piosenek
Ayumi Hamasaki. Firma wydała także płytę
Every Little Thing.
ARTYŚCI
Chcielibyśmy także przedstawić wam listę najbardziej godnych posłuchania japońskich artystów eurobeatowych, którzy mają największy wpływ, wnieśli do muzyki coś nowego albo są po prostu modelowymi przedstawicielami tej sceny. Dają oni doskonały przegląd sceny eurobeatowej i chociaż niektórzy z nich nie należą do tego gatunku w ścisłym sensie tego słowa, to zainspirowali się omawianym nurtem i wykorzystali go do stworzenia własnego stylu.
HINOI Team
HINOI Team to prawdopodobnie jeden z bardziej znanych przedstawicieli eurobeatu w Japonii. Są oni rozpoznawani na zachodzie przez fanów parapara dzięki piosenkom
IKE IKE i
NIGHT OF FIRE.
Ich muzyka to covery eurobeatowych piosenek, do których dodają japońskie elementy, przejawiające się przede wszystkim w zmianach tekstu oraz drobnych różnicach w stylu. Ta pełna energii muzyka zdecydowanie nie jest przeznaczona dla niedzielnych słuchaczy.
Grupa zadebiutowała w 2005 roku i pozostawała aktywna przez dwa lata, aby później zniknąć ze sceny. Chociaż jej rozpad nie został potwierdzony, to wydaje się jasne, że nie wznowi ona aktywności. Liderka zespołu
Asuka Hinoi zajmuje się obecnie karierą solową, przerzuciwszy się na bardziej popowe brzmienia.
Oficjalna strona
SHANADOO
SHANADOO to unikalny zespół, jako że jest on bardziej aktywny w Europie niż w Japonii (przede wszystkim w Niemczech i Austrii) i pracuje nad tym, aby przywrócić Europejczykom eurobeat! Przyciągnął on uwagę europejskiego producenta coverem piosenki
KING KONG zrobionym w stylu podobnym do
HINOI Team. Na szczęście europejski rynek przywitał grupę z otwartymi ramionami, a jej utwór trafił do pierwszej dwudziestki listy przebojów w Niemczech i Austrii.
Muzyka zespołu to prawie czysty eurobeat, ale wzbogacony o typowe dla Azji dźwięki wytwarzane ze pomocą takich tradycyjnych instrumentów, jak shamisen. Ogólny efekt jest dojrzalszy i wzbogaca klasyczne brzmienie właściwe dla tego nurtu.
Oficjalna niemiecka strona |
Oficjalna japońska strona |
Oficjalne MySpace
Key-A-Kiss
Key-A-Kiss to zespół powstały w wyniku przeprowadzonej w 2000 roku serii przesłuchań. Oryginalnymi członkiniami były
NAHOMI,
YUKIMI i
TOMOMI. Po wydaniu trzeciego singla skład grupy się powiększył wraz dołączeniem
HITOMI,
ERINO,
RUMI i
NAMI. W 2003 roku zespół zakończył działalność.
Grupa tworzyła pełne energii eurobeatowe piosenki, które regularnie pojawiały się na składankach z muzyką parapara i j-eurobeat. Jej utwory były dosyć unikatowe na eurobeatowej scenie w Japonii, jako że nie zawierały standardowych zbyt przesłodzonych wokali, które stały się w pewnym sensie znakiem rozpoznawczym tego gatunku. Zamiast tego artystki śpiewały w typowo popowy sposób, a towarzysząca im muzyka zapewniała eurobeatowe brzmienie.
Oficjalna strona
m.o.v.e
m.o.v.e to unikalna grupa, której nie można idealnie dopasować do żadnego gatunku. Podczas gdy niektóre jej utwory to czysty dance, wiele z nich można uznać za eurobeat. Ta część twórczości zespołu została dostrzeżona, gdy niektóre jego piosenki znalazły się na ścieżce dźwiękowej do anime "Initial D" - te kawałki są głównie kojarzone z
m.o.v.e poza Japonią. Grupa stanowi jedną z kilku japońskich eurobeatowych formacji, w których śpiewają mężczyźni.
Zespół został założony przez starych przyjaciół
t kimurę i
motsu, którzy w końcu mieli możliwość wspólnej pracy nad projektem muzycznym. Ich wokalistka,
yuri, została dostrzeżona w programie telewizyjnym i zaproszona do grupy.
m.o.v.e od czasu swojego debiutu w 1997 roku pozostają cały czas aktywni.
Oficjalna strona
Yoko Oginome
Yoko Oginome to piosenkarka aktywna przede wszystkim w latach 80-tych i 90-tych, będąca jedną z przedstawicielek pierwszej fali japońskich artystów eurobeatu. Jej muzykę inspirowały dokonania
SAW, czego najlepszym przykładem może być wydany w 1985 roku hit
Dancing Hero (Eat You Up). Utwór ten to taneczny kawałek z dodatkiem syntezatorów, typowy dla twórczości artystki oraz sceny eurobeatowej w tamtym czasie.
Oficjalna strona
MAX
MAX powstał z pozostałości dziewczęcej grupy
SUPER MONKEYS po rozpoczęciu przez
Namie Amuro kariery solowej. Chociaż pozostałe artystki nie zdobyły takiej pozycji jak ich była koleżanka z zespołu, to odniosły całkiem spory sukces.
Muzyka grupy stanowi połączenie starego stylu oraz nowoczesnego eurobeatu z dodatkiem sampli z popularnych zachodnich piosenek.
Oficjalna strona
DRM
DRM (znany wcześniej jako
Dream) to kolejny produkt przesłuchań avex z 2000 roku. Tak jak inni japońscy artyści, członkowie grupy co jakiś czas opuszczali zespół, co oznaczało ciągłe zmiany składu.
Pierwszy album zespołu ukazał się w 2000 roku pod szyldem wytwórni SUPER EUROBEAT.
EURO "dream" land zawierał kilka eurobeatowych coverów i remiksów, co czyniło z niego najbardziej - jak dotychczas - utrzymane w stylu tego gatunku wydawnictwo w historii formacji. Obecnie grupa skręciła bardziej w stronę popu, ale cały czas jej utwory zawierają wiele typowych dla omawianego gatunku elementów; nacisk w nich został położony na mocne rytmy, w związku z czym nawet wolniejsze utwory mają wyraźnie taneczny charakter.
POZOSTALI ARTYŚCI
Przedstawiona wyżej lista nie omawia oczywiście całej sceny eurobeat w Japonii. Jeżeli jesteś zainteresowany tym tematem i chcesz dowiedzieć się o innych należących do niej zespołach, to tutaj podajemy kilka nazw więcej:
TRF,
BaBe,
Folder5,
Gyaruru,
Soran Happies,
D&D,
sifow i
Wink.
