Wywiad z Moi dix Mois i panel na Anime Expo

JaME miało okazję porozmawiać z Maną dzień przed amerykańskim debiutem Moi dix Mois na Anime Expo. Wywiad przeprowadziliśmy w swobodnej atmosferze hotelowego pokoju, więc poszedł gładko i szybko. Jednak Mana wydawał się zmęczony długim lotem i odpowiadał krótko.


Dziękujemy za ten wywiad, zdajemy sobie sprawę, że przyleciałeś do Los Angeles dziś rano. Jak minął lot? Co robisz, by umilić sobie czas, gdy lecisz samolotem?

Mana: Było dobrze. Właśnie czytałem książkę o opracowywaniu i nagrywaniu muzyki na moim laptopie MAC.

Jakiś czas temu planowaliście trasę Moi dix Mois po Ameryce, ale została anulowana, od tego czasu masz nadzieje, że jednak uda się ją zrealizować. Teraz występujesz w Ameryce po raz pierwszy, jakie wzbudza to w tobie uczucia?

Mana: Naprawdę się cieszę, że mogę tu wystąpić…

W poprzednich wywiadach wspominałeś, że bardzo interesuje cię Francja i jej kultura. USA ma inne podłoże kulturowe, więc jakie kulturowe bądź historyczne obiekty chciałbyś tam zwiedzić?

Mana: (śmiech) Naprawdę tak mówiłem? Tak. Byłem w USA kilka razy, głównie w Los Angeles. Nie byłem jeszcze w Nowym Jorku, ale chciałbym to miasto odwiedzić i rozejrzeć się po nim.

Inny oficjalny gość Anime Expo to Morning Musume, zupełnie odmienny od Moi dix Mois. Co o tym myślisz?

Mana: Nic szczególnego, nie bardzo interesuje mnie pop.

Mówiło się, że jak byłeś młodszy, chciałeś być w Johnny (wszyscy się śmieją). Jak myślisz, jakie byłoby twoje życie, gdybyś podążył taką drogą jak Johnny?

Mana: Nigdy się nie zastanawiałem, do czego by to doprowadziło. Po prostu lubiłem tańczyć i dlatego chciałem wstąpić.

Mana’s not Dead to twój inny poboczny projekt. Jaki to rodzaj zespołu? Jakie były jego początki?

Mana: To był tylko jednorazowy zespół sesyjny z różnymi ludźmi. Nie zamierzam więc robić czegoś więcej z tym zespołem. Stał się on popularny za sprawą wydania DVD Maru Music o visual kei.

Planujesz stworzyć inne tego typu zespoły?

Mana: Co roku tworzę takie jednorazowe zespoły; to, że grupa Mana’s not Dead stała się taka popularna, zostało spowodowane faktem uwiecznienia jej na DVD o visual kei.

W poprzedniej rozmowie z JaME we Francji zasugerowałeś nagranie nowych utworów i możliwe że pełnego albumu. Czy mógłbyś nam coś więcej zdradzić na ten temat?

Mana: Teraz przygotowuję nową płytę. Koncepcja albumu będzie głębiej zanurzona w moim świecie.

Czy muzyka z tego albumu będzie podobna do tej z poprzednich płyt, czy znajdzie się na nim więcej różnych elementów? Jak na przykład więcej klasyki lub metalu?

Mana: Co do ostatniego albumu, to ukształtował się on w moim umyśle. Ale jeżeli chodzi o ten nowy, to chciałbym zawrzeć na nim więcej elementów klasyki lub cięższego brzmienia… ale to może nie czas, by mówić coś na ten temat.

Mógłbyś podzielić się z nami swoimi przemyśleniami co do debiutu w USA i przekazać wiadomość dla fanów?

Mana: Ostatni występ został odwołany, ale tym koncertem chcę wynagrodzić moim fanom tamto zdarzenie.


Moi dix Mois Q&A Panel

Tylko trzech członków grupy uczestniczyło w panelu: Mana, K i Sugiya. Tak jak na Anime Expo w 2006 roku, Mana szeptał do ucha tłumacza, a on przekazywał jego słowa. To, czym różni się ten wywiad od poprzedniego to fakt, że pytania były kontrolowane. Fani zebrali się w długiej kolejce, sięgającej prawie do końca sali, tylko po to, by mieć szansę porozmawiać z zespołem.

Nagrywanie nie było dozwolone podczas tego spotkania, ten zapis nie oddaje więc słowo w słowo jego przebiegu.


Tłumacz: Zróbmy krótkie wprowadzenie.

(Mana pochyla się w stronę tłumaczki, a kiedy ona przekłada jego słowa, muzyk patrzy na spory tłum fanów.)

Mana: Jestem Mana. To był mój pierwszy występ w Ameryce i dziękuję wam wszystkim.

(Dalej był K, który przedstawił się po angielsku.)

K: Witam wszystkich! Jestem K, gitarzysta. Dobrze bawiliście się ostatniego wieczoru?
Sugiya (niepewnie): Witam wszystkich, jestem basista, Sugiya. Było mi bardzo miło wszystkich wczoraj poznać i mam nadzieję, że do usłyszenia wkrótce.

(Następnie wskazano pierwszego fana, który miał wejść na podium ustawione w środku tłumu i przemówić do zespołu. Cała uwaga grupy i innych skupiła się na tej osobie, a w sali zapanowała grobowa cisza.)

To pytanie jest do Many. Jesteś muzykiem, ale także projektantem mody. Czy uważasz się za muzyka projektującego ubrania, czy projektanta mody robiącego muzykę?

Mana (odpowiada bez wahania): Uważam się przede wszystkim za muzyka, a dopiero później za projektanta.

Co jest twoją największą inspiracją?

Mana: Moi najwięksi fani.

Chciałem tylko zapytać, jakie jest twoje największe osiągnięcie?

Mana: W sercu czuję, że wczorajszy występ był świetny, to był pierwszy koncert w Ameryce.

(Po tej odpowiedzi w pomieszczeniu słychać było ogłuszający aplauz publiczności, wykonywającej owację na stojąco.)

W wielu twoich dziełach jest sporo obrazowości i symboliki. Chciałbym spytać, czy twój makijaż ma jakieś szczególne znaczenie? Ciekawi mnie, jak się czułeś, kiedy pierwszy raz zrobiłeś sobie makijaż, i co poczułeś, patrząc na siebie?

(To pytanie wywołało sporo śmiechu i Mana błyskawicznie zwrócił się do tłumaczki po przekład.)

Mana: Makijaż nie ma znaczenia… i zacząłem w szkole średniej. Byłem bardzo zdziwiony, kiedy zobaczyłem siebie w lustrze.

Czy chciałbyś, aby Malice Mizer się reaktywowało?

(To prawie zakazane pytanie wywołało natychmiastową reakcję publiczności, która po głośnym: "oooch” zaczęła szeptem omawiać ten trudny temat.)

Mana: Dla mnie Malice Mizer był niesamowitym zespołem. Jestem szczęśliwy, że mogłem pracować z ludźmi, którzy tworzyli ten zespół. Nie rozważałem reaktywacji, ale warto o tym pomyśleć.

Do wszystkich: jakie jest wasze najlepsze wspomnienie z trasy?

K: Wszystkie koncerty są warte zapamiętania. Ale te pierwsze są zawsze najlepsze. Jak ten!
Sugiya: Wszystko się zapamiętuje, ale ja lubię wszystkie imprezy. Naprawdę cieszą mnie fani i pozdrowienia, które od nich dostaję. Sądzę, że imprezy takie jak ta są świetnymi wspomnieniami.
Mana: Na wczorajszym koncercie, moim i Moi dix Mois, po raz pierwszy mieliśmy podwójny ekran - to mnie bardzo zaskoczyło! Bardzo podobał mi się wczorajszy koncert i to będzie moje najpiękniejsze wspomnienie.

(Po tej odpowiedzi rozentuzjazmowana publiczność wznosi ogłuszający aplauz.)

Co jest najbardziej interesujące w Stanach?

K: Szedłem wzdłuż plaży Santa Monica i nagle zobaczyłem jak Spiderman walczy ze znakiem Mc’Donalds. Sądzę, że w Ameryce jest wielu zabawnych ludzi.

(W trakcie odpowiedzi K zademonstrował walkę, zadając kilka ciosów w powietrze. Sugiya odwrócił się ze śmiechem do K po tej niesamowitej odpowiedzi i demonstracji, mówiąc coś po japońsku.)

Sugiya (myśli chwilę i, wciąż podśmiewając się z odpowiedzi K, odpowiada na pytanie): Fakt, że mają kilka rodzajów piwa.
Mana: Hamburgery mają naprawdę duże i pyszne.

(Pokazuje za pomocą dłoni, jak wielkie są te hamburgery, co w efekcie sugeruje, że są większe od jego głowy.)

Jaki jest wasz ulubiony artysta? Na przykład malarz albo grafik?

K: Moja matka jest artystką i bardzo ją szanuję.

(Publiczność reaguje jednogłośnym "uuu” na tę wypowiedź.)

Sugiya: Przykro mi, ale nie mam zbyt wielkiej wiedzy na ten temat, ale postaram się dowiedzieć czegoś więcej.

(Słychać więcej "aaa”.)

Mana: Lubię sztukę M.C. Eshera.

(Ta odpowiedź naprawdę ucieszyła publiczność, która okazała swoją radość, a Mana pokiwał głową.)

Czym jest wasza muzyka i o co w niej chodzi?

Mana: Moja muzyka jest krzykiem mojej duszy.

Xanadu bardzo mnie porusza, chciałbym wiedzieć, skąd się wziął pomysł?

Mana: Słowa oparłem na pozdrowieniach, jakie zwykle dostaję od moich fanów.

Jakie są wasze ulubione filmy?

K: Przez to, co było wczoraj, to "Spiderman”.
Sugiya: Ten japoński film, który grali w zeszłym miesiącu.
Mana: Wszystkie filmy o kosmitach oraz horrory.

Jakie zespoły lub jacy muzycy mieli na was największy wpływ?

Mana: Slayer w szkole średniej.
K: Z amerykańskich zespołów to chociażby Metallica i Guns N’Roses.
Sugiya: Nuclear Assault.

To jest pytanie do was wszystkich. Ostatnimi czasy wygląda na to, że sporo japońskich zespołów poprzez amerykańskie filmy udostępniło swoja muzykę amerykańskiej publiczności. Chciałam zapytać, czy jeśli mielibyście szansę, aby wasza muzyka pojawiła się w amerykańskim filmie, skorzystalibyście z niej?

(Kiedy tłumaczka przełożyła wszystko zespołowi, Mana zaczął entuzjastycznie kiwać głową pomysł.)

Mana: W tej chwili nic takiego nie jest zaplanowane, ale jest to coś, co ma w sobie pasję. Bardzo bym chciał, ale na razie nie mamy takich planów.

Każdy z was na swoim blogu opowiada o okonomiyaki (naleśnik w japońskim stylu); jakie są wasze ulubione dodatki do okonomiyaki?

(Po usłyszeniu tego pytania wszyscy trzej członkowie zwracają się się do siebie nawzajem, aby dyskretnie omówić je między sobą. Wyglądają na bardzo podekscytowanych tym pytaniem, traktując je nawet bardzo poważnie.)

Mana: Ponieważ jestem z okolic Hiroszimy, lubię tamtejszy styl, m.in. yakisobę (podsmażany makaron).
K: Ja także lubię yakisobę w moim okonomiyaki, ale mój ulubiony typ nazywa się "Stamina Okonomiyaki”; z dodatkiem czosnku i kiszonki.
Sugiya: Ponieważ ja także jestem z okolic Hiroszimy, lubię te proste dania w tamtejszym stylu.

Jakie są waszym zdaniem różnice pomiędzy fanami w Japonii a tymi w Ameryce?

(To jest pytanie, z odpowiedzeniem na które każdy z muzyków zdaje się mieć problem, w związku z tym zastanawiają się chwilę - poza Sugiyą, który udziela odpowiedzi ostatni i wyglądało na to, że doskonale wie, co ma powiedzieć.)

Mana: Obie grupy fanów mają mnóstwo energii, ale od was czuję moc.
K: Wszyscy mają różny potencjał, ale wczoraj było super.
Sugiya: Odczuwam pasję w obu miejscach i poziom energii w moim sercu znacznie wzrósł.

Dziękujemy za wczorajszy występ. Możecie nam powiedzieć, co dalej?

Mana: Obecnie pracujemy nad nową płytą, więc jesteśmy podekscytowani.

Mana, masz wiele wyszukanych kostiumów, czy trudno je wkładać i zdejmować?

Mana: Zawsze jest ciężko je założyć i zdjąć.

Jestem początkującym kompozytorem muzyki z dużymi aspiracjami, czy masz może jakieś wskazówki w tej dziedzinie?

Mana: Po prostu dużo słuchać mojej muzyki.

Jak nauczyłeś się komponować?

Mana: Zawsze komponowałem to, co czułem, że było dobre.

Jaki film z gatunku horroru japońskiego was ostatnio zainteresował?

K: "Inugami”.
Mana: Jeśli mam być szczery, to nie oglądam japońskich filmów. Lubię amerykańskie horrory.

Jakie wskazówki moglibyście dać muzykom, którzy chcą być coraz lepsi?

Mana: Grając muzykę być wiernym swoim prawdziwym uczuciom.

Jaką ciekawostkę chcielibyście rozszyfrować?

K: Na pewno chciałbym poznać symbolikę znaków umieszczonych na dolarach.

Kocham cię, Mana. Zawsze byłeś dla mnie inspiracją. Chcę ubierać się w stylu elegant gothic lolita. Czy masz jakieś sugestie lub wskazówki dla mnie?

Mana: Zacznij oglądać mroczne horrory i rozkoszować się ich nastrojem.

Jesteś najpiękniejszym mężczyzną… jak udaje ci się wyglądać tak wiecznie młodo?

Mana: Zawsze staram się być tak młody, jak moje uczucia.

(Po tym pytaniu kolejka została przerwana i fani nie mogli już zadawać więcej pytań. Mana przekazał fanom ostatnią wiadomość, zanim opuścił salę.)

Mana: Dziękuję bardzo wszystkim swoim fanom!


JaME pragnie podziękować Manie i Anime Expo za wywiad i panel.