Misaruka - -Juliet-

-Juliet- wydano 30 stycznia jako następcę poprzedniego albumu Misaruki, Epilogue-Merrow-. W tym przypadku zespół zdecydował się jednak na zmianę wizerunku: fioletową barwę strojów łagodzą czerwone elementy.

-Juliet- to album w całości powiązany z klasyczną sztuką Szekspira - "Romeo i Julia". Niezwykle trudno wskazać konkretne miejsca, w których twórcy odwołują się do klasyka, ponieważ nastrój sześciu utworów lawiruje między radością i przygnębieniem, nie dając słuchaczowi żadnego ostrzeżenia. Jak na visual kei, pierwszy utwór ,-Prologue-, rozpoczyna się bardzo nietypowo - od partii rogów i tekstu mówionego, przez co kojarzy się ze ścieżką dźwiękową do filmu. W ten sposób powstał wstęp do kolejnych piosenek, a także do łączącego je motywu przewodniego.

Choć -Jailer of Justice- nadaje albumowi tajemniczy ton, dźwięk następnej piosenki przerywają kolejne ataki gorzkiej rozpaczy. -L'oiseau blue- może natomiast wydać się zabawna i figlarna, ale tylko jeśli nie bierze się pod uwagę otaczających ją intensywnych utworów, jakimi są -Jailer of Justice- i -My Dear Rose-.

-My Dear Rose- przeszywa uszy szybkimi jak błyskawica riffami, które pojawiają się dosłownie w pierwszej sekundzie. Dramatyczne? Owszem; ale ten utwór, wraz ze słyszalnymi w nim zmianami tonów, przynosi dużą dawkę power metalu. Głos ruiego doskonale komponuje się z tym nastrojem. Oczywiście, połączone solówki gitarowe rina i sawah są równie wspaniałe.

Napisana przez ruiego -Juliet- to zaskakująco pogodna piosenka: tuż po dwudziestosekundowym intro zaczyna tryskać życiem. Tekst przenosi słuchacza do świata ze wspomnień Romea o pierwszym spotkaniu z Julią, a jeśli wciąż trzymać się oryginalnej sztuki, prawdopodobnie także chwili, gdy dowiedział się o jej samobójstwie. Biorąc pod uwagę morderczy kontekst, ogólna radość wydaje się zaskakująca. Interesującym byłoby usłyszeć -Juliet- w nowej szacie dźwiękowej, zaprezentowanej z taką samą siłą, jaką słychać w -My Dear Rose-, by w pełni doświadczyć cierpienia młodego kochanka.

Płyta kończy się śmiałym brzmieniem -Kanon-. Jest to mocna, melodramatyczna ballada - inna wersja ponadczasowego klasyka Palchelbela, Kanon D. Właśnie ten utwór zapowiada, że kolejne motywy w muzyce Misaruki mogą być niezwykłe. Czy pojawi się więcej aranżacji klasycznych utworów?

Podsumowując, jest to dobry minialbum, na którym Misaruka pokazuje swoją najlepszą muzyczną stronę. Zgodnie z założeniami, zespół silnie akcentuje główny motyw "Romea i Julii". Po odsłuchaniu wszystkich utworów można pokusić się o stwierdzenie, że tragedię tę pokazano w odwrotnej kolejności - cierpienie przerywa wybuch szczęścia. -Juliet- oraz -Kanon- to piosenki, które mogłyby odzwierciedlać ból po śmierci Romea i Julii. Niestety, kolejność utworów stanowi słaby punkt minialbumu, nie pozwalając słuchaczowi w pełni docenić całości płyty. Ułożenie piosenek w innej kolejności wywarłoby zdecydowanie większy wpływ na odbiorcę - gdyby -Prologue- bez żadnej przerwy prowadził prosto do -My Dear Rose-, a potem do -Jailer of Justice-, ze stopniowym ociepleniem, nim muzyka przerodzi się w -L'oiseau blue-. -Juliet- i -Kanon- współgrają ze sobą, więc najlepiej byłoby pozostawić obie piosenki tam, gdzie je umieszczono - na końcu.

Choć wydano jedynie tysiąc kopii, fani mogą zamówić -Juliet- ze sklepu internetowego Starwave Records lub ściągnąć tytułową piosenkę, -Juliet-, bez żadnych opłat z oficjalnej strony zespołu.

Warto obejrzeć także teledysk do piosenki -Juliet-: