Charlotte w Brazylii

Ekipa JaME odpowiedzialna była za zorganizowanie Charlotte sesji zdjęciowej przy Christo Redentor (pomniku Chrystusa Zbawiciela, jednym z najcharakterystyczniejszych miejsc w Rio), a przy okazji udało nam się znaleźć trochę czasu, aby przeprowadzić z członkami tej visualowej grupy ekskluzywny wywiad dotyczący głównie ich dwóch koncertów w Brazylii, które odbyły się 10 i 11 listopada. Występy w São Paulo oraz Rio de Janeiro były ich pierwszymi koncertami poza granicami Japonii.

Była upalna i słoneczna środa i wszyscy byli już bardzo zmęczeni, ale gdy tylko rozmowa zeszła na wydarzenia ostatnich kilku dni, towarzystwo nagle bardzo się ożywiło.


To dla nas ogromna przyjemność być tutaj z wami. Pragniemy zadać wam kilka pytań na temat koncertów i japońskiej sceny visual. Na początek - czy możecie przedstawić się tym z naszych czytelników, którzy was jeszcze nie znają?

Kazuno: Jesteśmy Charlotte. Eu sou o vocalista, Kazuno (po portugalsku: Jestem wokalistą, Kazuno).
Ruka: Jesteśmy Charlotte. Eo sou o baixista, Ruka (Jestem, basistą, Ruka).
Takane: Jesteśmy Charlotte...
Kazuno: Nie musisz już powtarzać "jesteśmy Charlotte". (śmiech)
Takane: Eu sou o baterista, Takane (Jestem perkusistą, Takane).
Mitsujou: Eu sou guitarrista, Mitsujou (Jestem gitarzysta, Mitsujou).
Touya: Eu sou guitarrista, Touya (Jestem gitarzystą, Touya).
Kazuno: W Rio! (śmiech)

Czemu wybraliście nazwę Charlotte?

Kazuno: Wyłącznie ze względu na jej brzmienie. Kiedyś słuchaliśmy Charlotte Church, stwierdziliśmy, że to imię brzmi nieźle i zdecydowaliśmy się nazwać tak zespół.

A więc nie kryje się za tym żadne szczególne znaczenie?

Kazuno: Nie. (śmiech)

Wiele visualowych zespołów już od kilku lat regularnie odwiedza Europę i Amerykę. Będąc zespołem major, który zdobył już uznanie w swoim rodzimym kraju, czy rozważaliście już wcześniej przyjęcie propozycji do zagrania za granicą?

Kazuno: Tak. Wiele zespołów zostało już zaproszonych do grania za granicą, oczekiwaliśmy więc, że i nas to spotka. Jedynym zaskoczeniem było to, że zaproszono nas do Brazylii.

Czy wiedzieliście cokolwiek o naszym kraju, zanim zdecydowaliście się tu wystąpić?

Kazuno: Znaliśmy jedynie najbardziej sławne rzeczy, ale żadnych szczegółów.

A więc jak wam się podoba ta wizyta?

Ruka: To seria niespodzianek.
Kazuno: Zastaliśmy tu wiele różnic w porównaniu do tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni w Japonii, więc wiele rzeczy nas zaskakuje. Ale ogólnie świetnie się tutaj bawimy, a wszyscy są bardzo mili.

Zagraliście w naszym kraju dwa koncerty, czy cokolwiek w ich trakcie was zaskoczyło?

Kazuno: Chociaż oba te miasta są w jednym kraju, to tak jak w przypadku Tokio i Osaki reakcje publiczności w obu miejscach były naprawdę różne i dzięki temu było naprawdę interesująco.

Przez cały okres waszej kariery nagrywacie, a potem umieszczacie na DVD nagrania zza kulis, skecze i inne śmieszne dodatki. Czy umieszczanie takich momentów na DVD jest istotne dla kreowania wizerunku waszego zespołu?

Kazuno: Tak, jest. Ważne są nie tylko koncerty, ale także wspomnienia z przeżywania radośnie i innych chwil.

Czy zamierzacie jakoś wykorzystać materiał zarejestrowany w Brazylii?

Kazuno: Tak, chcielibyśmy go gdzieś pokazać. W Japonii.

Wybraliście dla swojego zespołu motyw przewodni "szkoła". Czemu właśnie to?

Kazuno: W tamtym okresie w Japonii nie było innego zespołu, który korzystałby z tego motywu. A ponieważ w Japonii szkoła jest miejscem, do którego bez wątpienia uczęszcza wielu ludzi, pomyśleliśmy, że dzięki temu łatwiej będzie im zrozumieć przesłanie naszych piosenek. Służyło to także podkreśleniu osobowości zespołu.

Pytanie osobiste! Jakimi byliście uczniami?

Kazuno: Sam nie robiłem złych rzeczy, ale zadawałem się z ludźmi, którzy je robili.
Ruka: Byłem młodocianym przestępcą. (śmieje się)
Takane: Bardzo pilnie się uczyłem.
Mitsujou: Zawsze się spóźniałem.
Touya: Byłem bardzo dobrym chłopcem. (śmieje się)

Elementem stale obecnym podczas waszych koncertów jest furitsuke (układy choreograficzne). Kto je tworzy?

Kazuno: Ja je wymyślam. Jeśli mam jakieś wątpliwości, proszę pozostałych członków o pomoc, ale ponieważ oni zawsze mają tylko dziwaczne propozycje, cała robota spada na mnie. (śmiech)

Czy spodziewacie się, że zagraniczni fani będą także wykonywać furitsuke?

Kazuno: Jeśli miało by im to pomóc w odbiorze koncertu japońskiego zespołu, było by to interesujące. Ale nawet jeśli nie będą tego robić, jeśli będzie im się podobał koncert, to tylko to jest ważne.

Jak przebiega w Charlotte proces komponowania piosenek?

Kazuno: Dawniej najpierw wszyscy razem komponowaliśmy część instrumentalną, a potem dodawaliśmy słowa i melodię przewodnią. Ostatnio, ponieważ chcemy pisać dużo piosenek, każdy z członków tworzy, a potem prezentuje własne pomysły, a następnie łączymy je z pomysłami innych i decydujemy o ogólnym kształcie.

Wiele japońskich zespołów wybierając się za granicę stara się odciąć od stereotypu "visual kei". Czy wy sami czujecie się swobodnie z taką etykietką?

Kazuno: Tak.
Ruka: Nie widzę w tym żadnego problemu.
Kazuno (pytając Touyi): Czy możemy to nazwać visual kei? (śmiech)

Jesteście pierwszym zespołem visual, który wystąpił w Ameryce Południowej. Czy stojąc przed tak wielkim i rozwijającym się rynkiem, macie jakieś spostrzeżenia na temat pozycji zespołów visual kei, którymi chcielibyście się z nami podzielić?

Kazuno: W Japonii jest wiele podobnych zespołów, więc wydaje mi się, że interesującym było by, gdyby udało im się zyskać własną osobowość. Poza tym wierzę w to, że o ile japońskie zespoły nie zaczną się bardziej starać, nie będą w stanie spełnić oczekiwać fanów jrocka na całym świecie. Zagraniczni fani podchodzą do jrocka o wiele bardziej entuzjastycznie niż fani w Japonii, więc zespoły powinny wykazać się taką samą determinacją.

U nas jest niejako zwyczajem, że ludzie zabierają na koncerty aparaty i nawet pomimo zakazów robią zdjęcia. Co w związku z tym czujecie?

Kazuno: Charlotte jest pierwszym zespołem visual kei, który występuje w Brazylii, więc zwłaszcza na początku było nam trochę ciężko. Miło byłoby, gdyby ludzie mogli się bawić do woli, tak jak są do tego przyzwyczajeni. Ale w Japonii zdjęcia, nagrywanie video, bootlegi, zarówno z normalnych urządzeń, jak i z telefonów komórkowych, są zabronione. W Japonii nie postrzegamy tego jako robienie czy nie robienie czegoś dla zespołu, po prostu oglądamy ich z dystansu.
W Brazylii jednak ten kontakt zdaje się o wiele bliższy. Wiemy, że nie możemy z miejsca narzucić tutaj japońskich zasad, ale chcielibyśmy aby tutejsi fani myśleli o Japonii i szanowali to, że niektóre rzeczy mogą nam sprawiać kłopot. Dzięki temu będziemy w stanie grać z jeszcze większym entuzjazmem. Poza tym, jeśli będzie się to powtarzać, w przyszłości trudniej będzie sprowadzić nowe japońskie zespoły do Brazylii.
Dlatego wydaje nam się, że choć ciężko byłoby wyegzekwować taką zasadę od razu, to jeśli ludzie powoli zrozumieją sytuację absorbując dobre strony zarówno brazylijskiego, jak i japońskiego podejścia, wtedy koncerty japońskich zespołów w Brazylii będą jeszcze bardziej udane.

W Brazylii działa niewiele sklepów oferujących oryginalne produkty z Japonii. Wielu fanów poznało was i zainteresowało się Charlotte ściągając muzykę z internetu, podobnie jak fani w wielu innych zachodnich krajach. Co w związku z tym czujecie?

Kazuno: Czy tego rodzaju ściąganie jest także tutaj nielegalne?

Tak.

Kazuno: Czasy się zmieniają, więc nie wiem, czy mamy na to jakikolwiek wpływ. Ale według nas japońskie zespoły powinny zacząć eksportować swoje płyty na sprzedaż do Brazylii. Chociaż, jeśli by to zrobili, a fani, pomimo łatwego dostępu do płyt, nie kupowali by ich, byłaby to dla nich wielka strata finansowa. Takie rzeczy zdarzają się i w Japonii, to przykre, że nie da się tego kontrolować.

W zeszłym roku Charlotte zaskoczyło wszystkich wiadomością, że zakończy działalność o ile nie wykupione zostaną wszystkie bilety na wasz koncert solowy. Czy możecie nam o tym opowiedzieć? Czy to był tylko żart?

Kazuno: Tak. To prawda. (wszyscy przytakują) A skoro już o tym mowa - wielu fanów, którzy i tak nie mogli dotrzeć na koncert ,ponieważ mieszkali zbyt daleko, kupiło bilety, aby pomóc.

Niedawno podkładem do waszego wchodzenia na scenę była piosenka artysty Johnny's - Yamapiego ("Daite Senorita" podczas Stylish Wave). Jesteście jego fanami, czy zrobiliście to tylko dla zgrywu?

Ruka: Johnny's!? (śmiech)
Kazuno: Nie jesteśmy szczególnymi fanami Yamapiego. Wybieraliśmy po prostu artystów, którzy wychodząc na scenę, tańczą.
Ruka: Yamapi wybrany został przypadkiem.
Kazuno: Lubimy także np. V6. Wielu ludzi, którzy tańczą.

Jaka muzyka miała na was największy wpływ, jaka wschodnia, a jaka zachodnia?

Kazuno: Z japońskich - Luna Sea, z niejapońskich - Bon Jovi.
Ruka: Japońskie - Luna Sea, niejapońskie - Mr.Big.
Takane: Japońskie - The Blue Hearts, niejapońskie - Aerosmith.
Mitsujou: Japońskie - Tube, niejapońskie - Extreme.
Touya: Japońskie - Luna Sea, niejapońskie - Mr.Big.

Czy macie jakieś specjalne wspomnienia z pobytu w Brazylii?

Kazuno: Fani są fantastyczni!
Ruka: Mięso jest bardzo dobre.
Takane: Entuzjazm podczas koncertów.
Mitsujou: Życzliwość Brazylijczyków.
Touya: Entuzjazm podczas koncertów oraz sprzedawcy uliczni. (śmiech)

JaME to strona międzynarodowa, która ma oko na zespoły na całym świecie. Czy chcielibyście wystąpić jeszcze w jakiś innych krajach?

Kazuno: Chcielibyśmy...
Ruka: zagrać w innych krajach.

Czy jest jakaś piosenka, którą polecilibyście komuś, kto dopiero poznaje Charlotte?

Kazumo: Hmm...
Ruka: Jest ich wiele.
Kazuno: O tak, co nie? Wszystkie! (śmiech) Każda piosenka ma inny nastrój, więc wszystkie.

Dziękujemy za wywiad

Charlotte: Dziękujemy!


JaME pragnie podziękować Charlotte oraz NERVE, zwłaszcza Kuma-san, za umożliwienie przeprowadzenia tego wywiadu.