Plastic Tree na AnimagiC

Konferencja prasowa Plastic Tree w Beethoven Hall rozpoczęła się około 9:30 rano. Wybrani dziennikarze i fani mieli możliwość zadania różnych pytań, na które odpowiadali głównie wokalista Ryutaro i basista Tadashi. Po tym, jak Ryutaro pozdrowił po niemiecku publiczność słowami “Guten morgen”, konferencja się rozpoczęła.


Konferencja prasowa:

Cyrk jest powracającym tematem w twórczości Plastic Tree. Co was w nim fascynuje?

Ryutaro: Cyrk często przyjeżdżał do mojego rodzinnego miasta Chiby. Zawsze mnie fascynował, ponieważ cyrkowcy wędrowali z miasta do miasta i też chciałem tak robić; to było coś niezwykłego.

Plastic Tree istnieje już od jakiegoś czasu. Co jest waszym największym sukcesem, z czego jesteście najbardziej dumni?

Tadashi: Jesteśmy bardzo dumni z naszego pierwszego solowego koncertu sprzed dziesięciu lat. Oprócz tego z naszego pierwszego koncertu za granicą, w Berlinie w zeszłym roku.

Co lubicie w byciu na scenie?

Ryutaro: Kiedy jest się na scenie, można uwolnić swoje emocje. Normalnie, w codziennym życiu, trzeba zachowywać się rozsądnie, ale na scenie jest inaczej.

Dlaczego, jak myślicie, tak wielu ludzi w Europie lubi japońską muzykę?

Tadashi: Ponieważ style japońskiej i europejskiej muzyki bardzo się od siebie różnią.

Czy poprzednie występy w Europie wpłynęły na sposób pisania przez was piosenek?

Ryutaro: Tak, oczywiście! (śmiech)

W jaki sposób?

Ryutaro: Dużo przeżyliśmy i mieliśmy możliwość nauczenia się wielu nowych rzeczy… Miejsca, które odwiedziliśmy, były inne, tak samo jak reakcja publiczności. To bardzo inspiruje.

Jakie są różnice pomiędzy japońskimi i niemieckimi fanami?

Tadashi: Zauważyliśmy, że - pomimo problemów z komunikacją - niemieccy fani rozumieją naszą muzykę, co nas zaskoczyło. Oprócz tego są głośniejsi i bardziej żywiołowi!

Bucchi, kiedy zdecydowałeś, że chciałbyś grać w zespole?

Hiroshi: Zanim dołączyłem do Plastic Tree, nigdy wcześniej nie grałem w zespole major. Wziąłem udział w przesłuchaniu i pasowałem do grupy.

A zanim dołączyłeś do Plastic Tree?

Hiroshi: Grałem w innych zespołach, wykonywałem kilka innych prac, a także pracowałem jako muzyk sesyjny.

Jak uczcicie rocznicę powstania zespołu?

Ryutaro: 8 września zagramy w Nippon Budokan w Tokio “Zero-koncert”.

Czy znowu będziecie obecni w Europie? Macie już jakieś plany?

Ryutaro: Niedawno zostało tutaj wydane nasze pierwsze CD, What is Plastic Tree?. Europejskie miasta są fascynujące, tak samo jak kultura. Chciałbym tu przez rok mieszkać i pracować.

Który z waszych europejskich koncertów wywarł na was największe wrażenie i dlaczego?

Tadashi: Berliński koncert z zeszłego roku był oszałamiający, czułem się, jakbym miał zemdleć. To wspaniałe doświadczenie.

Zeszłego roku w Berlinie graliście także starsze piosenki, takie jak Psycho Garden. W jaki sposób wybraliście starsze utwory, które wtedy zagraliście?

Tadashi: Ponieważ był to nasz pierwszy koncert za granicą, wybraliśmy te piosenki, które najbardziej lubimy, by zaprezentować je publiczności. Wybraliśmy piosenki, które, naszym zdaniem, najlepiej reprezentują Plastic Tree.

Plastic Tree działa już jakiś czas. Jaka tajemnica kryje się za tym, że jesteście razem już tak długo?

Ryutaro: Jesteśmy zespołem i na scenie po prostu do siebie pasujemy. Jesteśmy ze sobą ściśle związani i razem jesteśmy w stanie napisać dobrą muzykę.

Czy próbowaliście już niemieckiego piwa?

(wszyscy patrzą na Akirę)
Akira: Umai! (smaczne) Wczoraj piliśmy "Kölsch" (rodzaj piwa z Kolonii). Dużo Kölsch! (wszyscy się śmieją)
Ryutaro: Smakowało bardzo dobrze, piłem je jakby to była zielona herbata. I w końcu się upiłem. (śmiech)

Jak odpoczywacie po koncertach?

Ryutaro: W Japonii dużo śpię, ale tutaj, w Niemczech, chcę wszystko zobaczyć i poznać, dlatego też nie śpię tutaj tak dużo.

Jakiej muzyki słuchacie prywatnie, co was inspiruje?

Tadashi: Słuchamy różnych rodzajów muzyki, takich jak rock, techno i muzyka akustyczna. Bierzemy wrażenia odniesione podczas słuchania takiej muzyki i mieszamy razem, nie mamy więc żadnych bezpośrednich inspiracji.

Czy macie jakieś konkretne oczekiwania w stosunku do dzisiejszego koncertu?

Ryutaro: Tak!

Poprzedniego roku w Berlinie zagraliście instrumentalną wersję piosenki The Cure Kiss me, kiss me, kiss me. Dlaczego zagraliście ją w ten sposób?

Tadashi: The Cure znaczy dla nas bardzo dużo i można powiedzieć, że to nasi bohaterowie!

_______

Po konferencji prasowej mieliśmy możliwość przeprowadzenia krótkiego wywiadu z Plastic Tree.


Wywiad:

Nowy album Plastic Tree jest zatytułowany Nega to Posi, co można przetłumaczyć jako "negatywny i pozytywny". Czy to jest koncept tego albumu?

Ryutaro: Nie, kiedy zaczynaliśmy prace nad albumem, nie mieliśmy na myśli żadnego konceptu. Istniejemy już ponad dziesięć lat i chcieliśmy pokazać, czym jest Plastic Tree, co znaczy.

Co myślicie o tym albumie w porównaniu do waszych poprzednich płyt?

Ryutaro: Jest dla nas bardzo ważne, żebyśmy my sami byli z niego zadowoleni. W porównaniu do innych albumów wyróżnia się on różnorodnymi dźwiękami, które brzmią, jakby były "pęknięte", co zostało zrobione celowo, ponieważ chcieliśmy pokazać ich różne aspekty.

Która piosenka jest waszą ulubioną i dlaczego?

Tadashi: Najbardziej lubię Elegy. Ta piosenka uosabia to, co chciałbym grać z Plastic Tree.
Ryutaro: Andro Metamorphose! Myślę, że kiedy ktoś posłucha tej piosenki, poczuje się szczęśliwy i dlatego jest ona stosunkowo długa; ma dla mnie duże znaczenie.
Hiroshi: Kuroi Kasa. W tej piosence chciałem pokazać swój własny styl i myślę, że naprawdę mi się to udało. Lubię być perkusistą.
Akira: Moją ulubioną piosenką jest Mujineki. Jest ona dosyć skomplikowana i dlatego ją lubię. Myślę, że ma w sobie coś typowo japońskiego.

Zanim ukazało się Nega to Posi, wydaliście dwa single, dwie ballady, Spica i Makka na Ito. W porównaniu do nich piosenki na albumie są zaskakująco ciężkie. Dlaczego wybraliście na single te dwie konkretne piosenki?

Tadashi: Prawdę mówiąc, tylko czas o tym zadecydował. Względy matketingowe. (śmiech)

Dosyć zaskakująca jest Orange. Normalnie dosyć łatwo można rozpoznać różne rodzaje utworów jako piosenki “Plastic Tree”, ale Orange wydaje się bardzo odmiennie. Czy wy także uważacie, że ten utwór odbiega od waszego "normalnego" stylu?

Akira: Ach… (śmiech) To ja skomponowałem Orange. Piosenka zawiera zarówno bardzo nowoczesne elektroniczne elementy, jak i elementy rocka, tak jak to robił na przykład Led Zeppelin. Uważam, że ta mieszanina jest dobra. Prawdę mówiąc, jestem zdziwiony, że w Niemczech wielu fanów najbardziej lubi właśnie tę piosenkę; ty też ją lubisz, prawda? W Japonii ten utwór nie za bardzo się podoba... Jestem bardzo zadowolony, że została zaakceptowana w Niemczech.

Piosenka Fujunbutsu zaczyna się gitarowym intrem, które brzmi trochę jak Smells like teen spirit Nirvany...

Ryutaro: Ach... Tak, to prawda. Jestem wielkim fanem Nirvany i jest to dla mnie znaczące źródło inspiracji. Ogólnie bardzo lubię amerykańską muzykę.

Dziękujemy bardzo za wywiad!

Plastic Tree: Dziękujemy!


JaME chciałoby podziękować R:ID i Plastic Tree za wywiad i konferencję prasową. Podziękowania składamy także Jürgenowi Hornschuhowi z germanrock.de za zdjęcia z koncertu i Katharinie Dohle za zdjęcia z konferencji prasowej.