Ekskluzywny wywiad i wiadomość wideo od KOKII

Kilka miesięcy przed rozpoczęciem europejskiej trasy KOKIA wybrała się na krótką wizytę do Francji na spotkanie z fanami. Potem pogawędziła z nami na temat nowego albumu, Irlandii, europejskiej trasy, dodatkowych przedsięwzięć muzycznych i innych sprawach.


Witaj, KOKIA!

KOKIA: Hej!

Tym razem wróciłaś, aby promować swój nowy album, Fairy Dance ~KOKIA meets Ireland~. Jak ci się podoba podróż?

KOKIA: Tym razem jestem tutaj głównie po to, by podpisywać płyty, ale jestem naprawdę szczęśliwa, widząc tylu ludzi czekających na mnie, chociaż nie zaśpiewałam tutaj jeszcze żadnej piosenki.

Będziesz miała tym razem możliwość zobaczenia trochę więcej Paryża?

KOKIA: O tak! (śmiech) To będzie mój pierwszy raz, kiedy będę mogła trochę pozwiedzać, mimo że jestem tutaj już siódmy raz.

I co chcesz zobaczyć?

KOKIA: Jutro idziemy na pokaz mody. Chcą mi przedstawić japońskiego projektanta, który będzie miał pokaz, więc pójdę tam. Następnie bardzo chciałabym zobaczyć Luwr! Byłam we Francji siedem razy i jeszcze nigdy tam nie byłam, to śmieszne!

Jak widzisz zbliżającą się wielką trasę europejską? W jaki sposób będą się od siebie różnić poszczególne koncerty?

KOKIA: Styl będzie za każdym razem trochę inny. Oczywiście koncerty w Paryżu będą największe, ze wszystkimi moimi muzykami. W zeszłym roku miałam wszystkich muzyków tylko w Paryżu, a potem, podczas kolejnych występów - w Belgii na przykład - byłam sama z pianinem i muzykiem grającym na instrumentach perkusyjnych.

Przewidujesz DVD z tej trasy?

KOKIA: Tak, tym razem będzie DVD!

Wróćmy teraz do powodów, dla których tutaj jesteś, czyli do europejskiego wydania Fairy Dance ~ KOKIA meets Ireland~. Zwróciłaś uwagę, że ten album został stworzony tylko z użyciem instrumentów akustycznych. Nie miałaś możliwości zrobienia czegoś takiego w Japonii? Dlaczego Irlandia, a nie żaden inny kraj?

KOKIA: Mogłam zrobić to w Japonii, ale bardzo trudno jest tam wykonać tego typu nagranie. Proces tworzenia albumu w Japonii różni się trochę od tego w Irlandii. Mamy około 8 osób grających jednocześnie podczas nagrywania, a coś takiego nie mogłoby być zrobione w Japonii. W Irlandii mogliśmy nagrywać w tym samym czasie jedną piosenkę, podczas gdy w Japonii nagrywamy piosenkę za piosenką. Każdy muzyk wykonuje swoją pracę i opuszcza studio, tak to wygląda.
Co również było interesujące dla mnie, to to, że mogłam wydać na świat tego typu album tylko w Irlandii, ponieważ wiąże się to z panującą tam atmosferą. Jeśli nagrałabym ten album w Japonii, atmosfera mogłaby być inna i rezultat też kompletnie by się zmienił.

Skąd wzięły się właśnie takie kompozycje?

KOKIA: Na albumie są trzy piosenki typowo irlandzkie, trzy typowo japońskie i kolejne dwie typowe tylko dla mnie. Inni muzycy wykonywali głównie piosenki irlandzkie.

Jak ci poszło z oryginalną wersją piosenki Taimse im’choldhladh? Śpiewanie po celtycku nie było łatwe, prawda?

KOKIA: Zanim zaczęłam pracować nad moim albumem, chciałam posłuchać różnych piosenek irlandzkich, mogłam więc wejść do tego szczególnego świata, bardziej skoncentrować się na zrozumieniu tamtejszego środowiska. Chciałam użyć tradycyjnych irlandzkich piosenek. Spotkałam się z muzykami z sesji nagraniowej i oni zabrali mnie na koncert, gdzie odkryłam piosenkę, która od razu wywarła na mnie ogromne wrażenie. Jak tylko usłyszałam ją, powiedziałam, że za wszelką cenę chcę zaśpiewać ją po celtycku na moim albumie. Muzycy powiedzieli mi, że to nie jest możliwe ze względu na trudność śpiewania po celtycku i że będzie brzmiało po prostu śmiesznie, jeśli nie będzie wykonane dobrze. Ich odmowa sprawiła tylko, że jeszcze bardziej chciałam ją zaśpiewać!

Na twoim blogu mogliśmy zobaczyć, że byłaś w Nowym Jorku i rozdawałaś CD Music Gifts. Jak to się stało?

KOKIA: To było naprawdę super! Tak naprawdę to to CD ma bezpośredni związek z 11 września. Nawet jeśli zdarzyło się to siedem lat temu, dla wielu rany z tamtych dni nigdy się nie zagoją. Chciałam dodać im trochę otuchy poprzez to CD. Byłam niesamowicie zadowolona, mogąc dać to ludziom osobiście.

Czy to zapowiedź koncertu w Ameryce?

KOKIA: Hmm… jest to możliwe, jeśli będę mieć czas w moim terminarzu.

Masz bardzo napięty rozkład zajęć, oprócz tej wizyty promocyjnej i kolejnej trasy europejskiej, po wydaniu Christmas Gift ukazały się dwa albumy, KOKIA∞AKIKO ~balance~ i AKIKO∞KOKIA ~balance~, a teraz także singiel KARMA do anime “Phantom~Requiem for the Phantom”. W jaki sposób jesteś w stanie zrobić tak wiele w tak krótkim czasie?

KOKIA: W zeszłym roku świętowałam dziesięciolecie mojej kariery, dlatego chciałam nagrać kilka piosenek z tej okazji. Po japońskim wydaniu THE VOICE miałam dużo czasu na komponowanie i przejście do Fairy Dance ~KOKIA meets Ireland~, Christmas Gift, KOKIA∞AKIKO ~balance~ i w końcu do AKIKO∞KOKIA ~balance~.

Mogłabyś nam opowiedzieć o tych dwóch ostatnich albumach? Skąd ta różnica w tytułach?

KOKIA: To będzie dość trudne. (śmiech) KOKIA∞AKIKO~balance~ było przedłużeniem tego, co byłam w stanie zrobić aż do teraz, podczas gdy album AKIKO∞KOKIA~balance~ był polem do popisu Akiko, która nie miała jeszcze możliwości wyrazić siebie. Włożyłam w to moje osobiste uczucia jako przeciwieństwo dla tych pokazywanych przez KOKIĘ, którą gram. Ostatecznie możecie dostrzec dwa przenikające się światy, na które wskazuje obecność znaku nieskończoności pomiędzy tymi nazwami.

A co z pierwszym singlem?

KOKIA,: To jest piosenka, którą napisałam do anime “Phantom~Requiem for the Phantom”, które ukaże się w Japonii w kwietniu. To jest coś dla fanów, którym szczególnie podobają się kawałki z dużą ilością różnych dźwięków.

Mogłam zobaczyć film krótkometrażowy “Ojii-chan no Tulip”, który zadedykowałaś swojemu dziadkowi. Byłam zaskoczona, widząc cię dzielącą się czymś tak intymnym, to nie jest coś, co zwykle robisz. Dlaczego chciałaś podzielić się czymś takim?

KOKIA: Chciałam, żeby ten film wywarł wrażenie na mojej publiczności, muzyką czy też obrazami. Chciałam również pozostawić coś niezapomnianego w mojej pamięci.

Wcześniej mogliśmy usłyszeć piosenkę Grandfather’s Ship, ale tylko podczas audycji radiowej w Internecie. Udostępniłaś ją tylko paru najbliższym tobie osobom, czy przewidujesz kiedyś wydanie jej dla twoich fanów?

KOKIA: To jest piosenka, którą zadedykowałam mojemu dziadkowi, kiedy jeszcze żył. Robiłam tę piosenkę dla kogoś bardzo ważnego dla mnie, dlatego jest ona wyjątkowa. Nie planuję jej wydać w przyszłości.

Zamierzasz wziąć udział w jakimś filmie krótkometrażowym czy serialu?

KOKIA: Zrobiłam już film i jeśli byłoby to możliwe, chciałabym pracować nad tworzeniem wideo.

Są rzeczy, o których robieniu wciąż marzysz, poza muzyką?

KOKIA: Poza muzyką chciałabym rysować. Skończyłam już rysunki na okładkę mojego albumu, książeczki, gadżetów i strony internetowej. Chciałabym bardziej poświęcić się rysowaniu.

Myślałaś kiedykolwiek o wydawaniu książek z ilustracjami, z twoimi rysunkami i oryginalnymi historiami?

KOKIA: Myślałam o wydaniu książeczki razem z CD. Myślę, że mogłabym zrobić coś takiego w najbliższej przyszłości, jeśli się to sprawdzi.

Jak było na spotkaniu z Georgesem Moustakim?

KOKIA: Nie znałam go wcześniej, tylko jego imię. Jest bardzo spokojny i dobrze wychowany.

Są jacyś europejscy czy amerykańscy artyści, z którymi chciałabyś współpracować?

KOKIA: Jeśli nadarzyłaby się taka okazja…jeszcze nie wiem. Terminy musiałby by się zgadzać.

I ostatnia wiadomość?

KOKIA: Do wszystkich czytelników JaME i wszystkich czytających to w poszukiwaniu informacji o mnie, takich jak ty (śmiech): mam nadzieję, że moje piosenki potrafią poruszyć cały świat. Internet sprawia, że jesteśmy bliżej i zmniejsza odległość między nami. Wierzę, że odkryjecie piękną muzykę i nasze spotkanie będzie wspaniałe. Dlatego też dziękuję wam za podążanie za mną aż do teraz i kontynuowanie tego w czasie mojej kariery w przyszłości!

Bardzo ci dziękuję.

KOKIA: Dziękuję.