Kagrra, - Hyakki kenran

Po ponad dekadzie wspólnej pracy nad muzyką Kagrra, postanowiła przejść do historii. Zespół był pionierem dla Neo Japończyków, z którymi żegna się tym albumem i trasą; płyta Hyakki kenran to słodko gorzki posmak kierunku, w którym zmierzała Kagrra,.

Pierwszy utwór na tym wydawnictwie, Hyakki choryo, ustanawia tonację krążka. Jest to kawałek o elektronicznym brzmieniu instrumentów, a całość sprawi, iż poczujemy się jak w horrorze. Przyprawiająca o ciarki melodia wzbudzi w nas niepokój, choć kolejny utwór rozwieje to uczucie. Chigiri to piosenka do lubienia – delikatny głos Isshiego oraz proste popowo-rockowe wibracje łączą się w utworze, który od samego początku wpada w ucho.

Kakurenbo jest nieco ostrzejszy, choć nie aż tak jak mógłby być, przez co całość brzmi odpowiednio, lecz pozostawia po sobie pewien niedosyt. W cień usuwa ją Shiroi uso. Piosenka ukazała się wcześniej na singlu i nietrudno się domyślić, dlaczego zespół postanowił umieścić ten kawałek na albumie: to klasyka w stylu Kagrry,. Tradycyjna melodia wygrywana na instrumencie koto wybija się ponad rockowe wpływy, a tybetańskie śpiewy dodają interesującego elementu do tego lekkiego i przyjemnego utworu.

Kikan udaje się to, co nie udało się Kakurenbo. Mrocznie niebezpieczny, płonie pięknym ogniem i jest piosenką, z której Kagrra, może być dumna. Następuje po niej kolejna, posiadająca piękny refren Tsuki ni murakumo hana ni ame, wypowiedzenie nazwy której zajmie trochę czasu, ale mimo to na wasze listy ulubionych trafi ona błyskawicznie. Kolejnym kawałkiem jest Kiho, który prezentuje więcej emocji niż którakolwiek z kompozycji na tym wydawnictwie. Wokal Isshiego jw refrenie przepełnia pasja i tęsknota, wciągnie cię w głąb utworu niczym wir.

Przedostatnia Manatsu no yo no yume to niespodzianka. Ostra, o charakterystycznej grze perkusji i pustym brzmieniu rytmu - to nieczęsto stosowane elementy przez ten zespół. Powtarzający się refren jest ciekawy i zachęca do wspólnego śpiewu, co na pewno sprawi, iż numer będzie świetnym utworem koncertowym. Biorąc pod uwagę, że Kagrra, będzie występować tylko do końca marca, postarajcie się doświadczyć tego kawałka na żywo póki jest jeszcze na to szansa. Shiki zamyka album melancholijnym wydźwiękiem. Delikatna i ładna piosenka pozostawi słuchacza z tęsknotą, która idealnie odzwierciedla uczucie utraty ulubionego zespołu.

Połączenie popu z rockiem i gry tradycyjnych instrumentów z elektroniką sprawi, iż Hyakki kenran będzie kombinacją wszystkiego tego, za co Kagrrę, lubimy. Może nie dane będzie światu ujrzeć drugiego takiego zespołu łączącego klasyczną japońską poezję z nowoczesną melodią. I choć serce się kraje, gdy widzimy koniec formacji, miejmy nadzieję, iż powróci ona na muzyczny rynek. My będziemy czekać, bo Kagrra, jest tego warta.