Ekskluzywny wywiad z Transtic Nerve

Pogoda nie była ładna, ale pochmurna i czasem deszczowa, spowodowana nadchodzącym tajfunem w Tokio. Spotkaliśmy się z członkami TRANSTIC NERVE w kawiarni niedaleko stacji Shinjuku JR. Zanim udali się na sesję autografową w Like and Edison w Shinjuku, poświęcili trochę czasu na wywiad z JaME.


Czy możecie się przedstawić zagranicznym fanom?

TAKA: Jestem TAKA, wokalista TRANSTIC NERVE.
MASATO: Jestem MASATO, gitarzysta.
TAL: Jestem TAL, jestem gitarzystą zespołu.
MASAKI: Jestem MASAKI, perkusista.
RYO: Jestem RYO, basista. Miło was widzieć!

Możecie mi powiedzieć, co się z wami działo, zanim w 1996 roku powstało TRANSTIC NERVE?

TAL: Były dwa rockowe zespoły w Himeji, gdzie znajduje się stary zamek nazywany Himeji-Jo. Jest dobrze znany jako światowa spuścizna kulturalna. (śmiech) W jednym zespole był TAKA i MASATO, a drugi był zespołem RYO, MASAKIego i moim. Te grupy były na tyle popularne, by grać samodzielne koncerty. Jednakże w związku z różnicami muzycznymi ich członków rozpadły się. Stworzyliśmy TRANSTIC NERVE z muzyków, którzy przypadli sobie do gustu i podążali w tym samym kierunku muzycznym.

Więc już wcześniej się znaliście. Czy chodziliście na koncerty innych zespołów jako ich rywale?

RYO: Tak! Chodziliśmy wzajemnie na swoje koncerty.

Jaki rodzaj muzyki graliście, zanim stworzyliście TRANSTIC NERVE?

RYO: Oni (TAKA i MASATO) grali hard rock z wyraźnymi melodiami. My (RYO, TAL i MASAKI) graliśmy bardziej oryginalną muzykę z szesnastkowymi uderzeniami i zmiennym rytmem.
TAL: Mówiąc prościej: my (zespół RYO, TAL i MASAKIego) więcej ćwiczyliśmy, a oni (zespół TAKI i MASATO) więcej występowali na żywo! (śmiech) Ćwiczyliśmy bardzo ciężko!
RYO: Trenowaliśmy bez występowania na żywo, a oni nie ćwiczyli, zajmując się jedynie występami! (wybucha śmiechem)
TAL: Wygląda na to, że nasz styl życia był skierowany do wewnątrz, a ich do zewnątrz. (śmiech)

RYO, lubiłeś pracować w studiu, prawda?

RYO: Tak, zgadza się! Zawsze ćwiczyłem w studiu!

Po waszym debiucie major w 1999 roku zagraliście przed hide with Spread Beaver.

TAL: Zagraliśmy przed 12 000 ludzi w Yokohama Arena krótko po naszym debiucie!
RYO: Ta historia zaczęła się dzięki rekomendacji ze strony członka ekipy hide, który widział nasz występ na żywo. Powiedział nam, że hide również polubił naszą muzykę i mieliśmy pokazać mu nasze występy. hide zmarł wkrótce potem, ale po przedyskutowaniu sprawy postanowiliśmy odbyć tę trasę bez niego. Mieliśmy okazję zagrać 10-minutowy support na dużej scenie. W tamtym czasie nie zagraliśmy jeszcze żadnego samodzielnego koncertu w Tokio, więc tylko garstka osób w Japonii znała nazwę naszego zespołu.

Byliście zdenerwowani na tak dużej scenie?

RYO: Więcej niż zdenerwowani! Nie pamiętam prawie nic z występu! (wybucha śmiechem)
TAL: Możliwość stania na tej samej scenie co hide, który był wielkim artystą dającym nam motywację do rozpoczęcia muzykowania, wywarła na mnie duże wrażenie. A X JAPAN było bardzo popularne w czasach naszej młodości. Zyskaliśmy bardzo dobre doświadczenia.
MASATO: Możliwość zagrania przed zespołem hide była dla mnie niezapomnianym momentem. Od tego czasu chętnie gramy na tak dużych scenach. Byłem wzruszony widokiem tylu ludzi.
TAL: Szczerze mówiąc, moja gitara nie zabrzmiała w pierwszej piosence na tak ważnym koncercie w Yokohama Arena! (śmiech) Jako support graliśmy tylko dwie piosenki. Podczas gdy pozostali członkowie zagrali dwa utwory, ja zagrałem tylko jeden! (śmiech)
RYO: W tamtym czasie dopiero co przyjechaliśmy z prowincji, grając jedynie w klubach. Nagle graliśmy przed 12 000 ludzi, otoczeni przez znakomity koncertowy personel i to bez długiego procesu! Od tamtej pory nasze cele zmieniły się, postawiliśmy na pierwszym miejscu dawanie z siebie wszystkiego w tym ograniczonym czasie, jaki posiadamy!
TAKA: Słuchałem muzyki hide od kiedy byłem nastolatkiem. Nigdy nie wyobrażałem sobie, że będę miał szansę pracy z nim. Miałem szczęście, że ją dostałem. Niestety nie mogliśmy pokazać naszego występu hide, ale pracowaliśmy z jego współpracownikami, którzy znali go dobrze i mogliśmy poczuć wspaniałą i dającą energię naturę, jaką on posiadał. W czasie trasy rozmawialiśmy z wieloma ludźmi, co stało się punktem wyjścia i niezapomnianym doświadczeniem w mojej karierze muzycznej. Za każdym razem, kiedy słucham muzyki hide, pamiętam o jego istnieniu i o mojej oryginalnej intencji rozpoczęcia muzykowania. Zatrzymam to do końca mojej kariery muzycznej.

Jak to wyglądało?

RYO: Zobaczyłem tylko wielką czarną ścianę! (śmiech)
TAKA: Reakcja publiczności była zupełnie inna niż w zamkniętych salach. Krótko po tym, jak wołałem do publiczności, zazwyczaj zaraz dostawałem od nich odpowiedź. Na dużej scenie zajmowało dużo czasu, zanim dostawałem odpowiedź na swoje słowa! Na początku byłem zaskoczony: "Co to jest?". (śmiech) Było mi trudno mówić wolno i wyraźnie, żeby wpasować się w przerwy między tak opóźnionymi reakcjami publiczności.

TRANSTIC NERVE będzie mieć 10 lat w grudniu 2006 roku. Jakie są wasze odczucia względem dotychczasowego przebiegu waszej kariery?

TAL: Byłem pod wrażeniem trasy z hide i debiutu major. Moje odczucia zmieniły się przez te dziesięć lat. Na początku zajmowałem się muzyką, bo nie chciałem być przeciętnym otrzymującym wynagrodzenie pracownikiem. (śmiech) Teraz myślę, że jestem bardzo szczęśliwy, mogąc tworzyć taką muzykę, jaką chcę.
MASAKI: W moim wypadku, co rok lub dwa lata śledzę kroki, które podjąłem i wyobrażam sobie naszą przyszłość. Dyskutuję na ten temat z pozostałymi członkami, którzy w tym razem ze mną uczestniczą, więc jestem zadowolony i czuję, jakbym robił postępy przez te 10 lat.

Czy często dyskutujecie?

RYO: Tak. W czasie tworzenia piosenek i w codziennych, zwykłych rozmowach rozmawiamy na temat muzyki I dochodzimy do porozumienia. W czasie tras koncertowych rozmawiamy cały czas!
MASATO: Aż do teraz zmieniałem się na każdym kroku. Pamiętam swoje odczucia w czasie każdego zwrotnego momentu i na dużych scenach w czasie wielu tras koncertowych.
TAKA: Od naszego debiutu major pracowaliśmy wspólnie z wytwórnią. Przez ostatnie dwa, trzy lata tworzyliśmy nasze albumy samodzielnie i obecnie cieszymy się naszą własną muzyką! Myślę, że otrzymaliśmy dobre rezultaty dzięki temu procesowi i uczuciu, że możemy tworzyć nową muzykę tak jak chcemy.

Praca dla wytwórni major mogła wiązać się z wieloma ograniczeniami. Czy czuliście z tego powodu jakieś niedogodności w tworzeniu muzyki?

TAKA: Cóż, pracując z producentami i dyrektorami, konsultowaliśmy i przedstawialiśmy nasze pomysły innym, studiując je. Ale teraz myślę, że nie mogliśmy wyrazić 100% TRANSTIC NERVE. Jednakże to była zabawa i dawaliśmy z siebie wszystko w tamtych czasach. Dzięki temu doświadczeniu wiele się nauczyliśmy i jesteśmy teraz zadowoleni z naszej pracy.
RYO: W zupełności się z tobą zgadzam! (śmiech)
TAL: Cóż, były też inne powody… (śmiech)

Dlaczego nazwaliście swój zespół "TRANSTIC NERVE"?

RYO: Stworzyliśmy to poprzez dodanie do siebie dwóch słów: 'TRANS', które oznacza 'wykraczać poza' i 'NERVE'. (śmiech) Powiedziałbym, że znaczenie to ‘transcendentalna egzystencja’.

Wydaliście pełny album RAISE A FLAG w kwietniu 2004 roku oraz album HOLE IN THE WALL w sierpniu 2005. Jaka była koncepcja obydwu albumów?

RYO: Nasza muzyka stawała się głośniejszym, mocniejszym i cięższym rockiem. Chcieliśmy przeszukiwać i kształtować naszą muzykę oraz sprawić, by nasza piątka rozwijała ją w nasz własny sposób. W końcu stworzyliśmy te dwa albumy.
MASATO: Przed albumem RAISE A FLAG nie mieliśmy konkretnego pomysłu, tworzyliśmy zróżnicowaną muzykę w swobodny sposób. Ale myśląc nad tym, jak pokazać nas samych, chcieliśmy stać się silniejsi. Więc od RAISE A FLAG tworzyliśmy muzykę heavy rockową i ukazaliśmy nasz koncept w HOLE IN THE WALL.
TAL: Wcześniej mieliśmy tendencję tworzenia albumów, które zawierały różne piosenki. Od RAISE A FLAG prawie wszystkie piosenki zaczynają się w C-dur. Zazwyczaj to nie jest dobry pomysł, ponieważ słuchacze są zmęczeni muzyką, która zaczyna się w tej samej tonacji na całym albumie. Ale odważyliśmy się na to, pokazując, że jesteśmy heavyrockowym zespołem, a wtedy prawie wszystkie piosenki na albumie zaczynają się w C-dur.
RYO: Ponieważ każdy w zespole pisze piosenki, wyrażając swój własny charakter, każdy utwór jest naturalnie inny. Przed RAISE... myśleliśmy, że różnorodność piosenek ukazywała osobowość każdego członka i zgromadziliśmy je w jednym albumie. Później przedyskutowaliśmy połączenie każdego z naszych stylów w jeden sprawiając, że nasz muzyka stała się znacznie lepsza.
TAL: Zazwyczaj istnieje jedna osoba, która przewodniczy w zespole i sprawia, że zespół staje się lepszy. W naszym wypadku mamy pięciu członków z taką samą świadomością koncentrowania się na zespole jako całości, a nie nad własną indywidualnością.

Chciałabym posłuchać waszej wcześniejszej muzyki. Mogłabym usłyszeć, jak różni się od tej dzisiejszej?

RYO: Pewnie! Ale powiesz: "Czy to naprawdę wy stworzyliście te piosenki?".(wybucha śmiechem) Graliśmy nawet piosenki w stylu country. (śmiech)
TAL: Oraz łagodne i chwytliwe popowe piosenki! ( śmiech)

Ale mówiąc ogólnie, ten rodzaj łagodnej i chwytliwej muzyki pop jest bardziej popularny w Japonii. Ale wy ośmieliliście się grać muzykę rockową!

TAL: Tak. Chcemy grać muzykę, która naszym zdaniem jest fajna, widząc jak powszechne jest słuchanie zachodniej muzyki w Japonii. Zostawimy pop wszystkim innym i pozostaniemy przy rocku!

Zespół wygląda na ożywiony, kiedy wszyscy członkowie rozwijają się wspólnie. Każdy wnosi coś innego, w efekcie tworząc jeden utwór. Zespół, którego wszyscy członkowie posiadają tak silną świadomość wyrażania własnej muzyki, wydaje się bardzo mocny.

TAL: Zgadza się! Dyskutujemy dużo podczas tworzenia muzyki oraz wyjazdów, co można zobaczyć na naszych koncertach. Rockowe zespoły mają wtedy więcej energii na scenie. To jest niczym pomnożona energia! (śmiech)

Co do tekstów piosenek, wszystkie utwory na HOLE IN THE WALL są napisane po angielsku. Czy to apel do zagranicznej publiczności?

TAKA: Na początku nie dbałem o język. Jednak odkąd zacząłem pisać piosenki po angielsku, obcokrajowcy zaczęli odwiedzać i zostawiać wiadomość na naszej oficjalnej stronie.

Czy piszecie tekst po angielsku od samego początku powstawania piosenki?

TAKA: Kiedy komponuję piosenki, najpierw piszę tekst po japońsku, a potem tłumaczę go na angielski. W niektórych wypadkach najpierw piszę angielskie słowa i zdania. Nie jestem dobry w angielskim, więc jest to dla mnie trudne. Na początku, kiedy zaczynałem śpiewać piosenki po angielsku, byłem pobudzony brzmieniem i poczuciem tego języka, który nie mógł dotrzeć bezpośrednio do japońskich słuchaczy. Ale teraz wiem, że zagraniczni fani mogą zrozumieć, o czym śpiewam.
TAL: Angielski ma dobry rytm.

Większość tekstów, które napisał TAKA, wydaje się być osobistych i duchowych.

TAKA: Szczególnie na albumie HOLE IN THE WALL napisałem wiele osobistych tekstów. Przez inspirację pochodzącą od brzmienia, naprawdę chciałem poszukać swojego wewnętrznego świata. Na RAISE A FLAG było wiele wiadomości dla zewnętrznego świata. Cóż, moje teksty przeważnie opisują wnętrze.

W jaki sposób komponujecie swoją muzykę?

MASATO: Większość z nas siada przed swoim komputerem w domu. W moim wypadku, kiedy robię piosenki, biorę gitarę i siedzę przed swoim domowym komputerem.
RYO: Każdy członek ma swój własny system, który pozwala komponować i nagrywać muzykę w domu, więc używamy komputerów do jej tworzenia.
TAL: Nie komponuję już melodii, grając na gitarze. Najpierw tworzę rytm i akordy.

Komponujecie swoje piosenki, używając gitary?

MASATO: Używam swojej gitary.
MASAKI: Nie potrafię grać na gitarze, więc nucę. (śmiech) I śpiewam gitarowe riffy. (śmiech) Robię demo taśmy w przybliżeniu i daję je pozostałym członkom.

Czy tworzycie kompletne taśmy demo?

RYO: Zależy od członków. Ale zaczynamy nagrywać dopiero, kiedy wspólnie stworzymy kompletną wersję demo.

Jak wygląda wasze nagrywanie?

TAL: W zasadzie nasze nagrywanie jest prostą pracą, kiedy zmieniamy brzmienie wersji demo na dobrą jakość dźwięku.
MASATO: Więc nie ma dużej różnicy między tworzeniem demo a nagrywaniem.
RYO: Czasami używamy dźwięku z nagrań demo w naszych utworach. W okresie, kiedy mieliśmy status major, wszyscy wchodziliśmy do studia i pod kierunkiem dyrektora i producenta graliśmy i nagrywaliśmy piosenki na nowo. Jednak czasem nie potrafiliśmy osiągnąć lepszego efektu, niż w wersjach demo. Na przykład tworzenie wersji demo, która jest najlepsza, zabierało trochę czasu. Teraz system nagraniowy jest tak rozwinięty, że możemy osiągnąć bardzo dobrą jakość dźwięku w domu. Myślę, że możemy użyć najlepszych w naszych nagraniach, nieważne, czy to w domu, czy w studio. Nasz system przypomina "Taku rock" (rock nagrany w domu). (śmiech)

Co do muzyki TRANSTIC NERVE: syntezatorowe i komputerowe brzmienie jest zmiksowane z ciężkim hard rockiem, co daje nam wyrafinowane odczucie. Czy to dlatego, że wszyscy członkowie używają programów, tak jak powiedzieliście?

TAL: Cieszę się, że to słyszę! Byłem zainteresowany programowaniem, od kiedy powstał zespół.
RYO: Na początku używaliśmy bardzo dużo programowania w naszej muzyce.

Czy zamierzaliście wymieszać nowe techniki w waszej muzyce, takie jak klasyczny hard rock?

TAL: Tak. Cała nasza piątka ma na to ochotę.

Wasza muzyka wydaje się być poza japońskim stylem muzycznym. Czy jesteście pod wpływem zachodniej muzyki?

RYO: Wszyscy lubimy zachodnią muzykę.
TAKA: W zasadzie japońskie melodie zostały stworzone pierwsze. Ale my chcemy głównie pokazać nasze brzmienie, więc tworzymy kompletne tło muzyczne i dopiero wtedy dodajemy do niego melodię.
TAL: Mamy wiele piosenek, do których nie mogliśmy stworzyć dobrych melodii, więc je odrzuciliśmy. (śmiech) Jeśli chodzi o rockową muzykę, nie potrzebujemy tak dużo melodii. Wyraziste gitarowe riffy są ważniejsze.

Czy są jacyś muzycy, którzy mieli na was wpływ? Jaką muzykę lubicie?

RYO: JESUS JONES dali mi motywację do mieszania komputerowego brzmienia z rockiem.
TAKA: Na początku zaszokowali mnie SEX PISTOLS i ich destruktywna moc. Oraz byłem zafascynowany światem i ekspresją Depeche Mode. Moim najbardziej ulubionym wokalistą jest Dave Gahan, który ma bardzo dobry głos.
MASATO: Zacząłem przygodę z muzyką od japońskiego punk rocka, który był bardzo popularny, kiedy byłem młody. Nie lubiłem komputerowo zrytmizowanej muzyki. Pewnego dnia TAKA dał mi kasetę z takim rodzajem muzyki, który otworzył mi umysł! (śmiech) Zespoły nazywały się: NINE INCH NAILS i JESUS JONES. Pomyślałem, że te zespoły są świetne i one zmieniły moje postrzeganie muzyki.
TAKA: Udało mi się otworzyć umysł MASATO! (śmiech)
TAL: Ja zaczynałem z Nirvaną! Oni naprawdę trafili do mnie! Wcześniej preferowałem muzykę popularną, śpiewaną głównie w klubach karaoke. Po tym, jak odkryłem Nirvanę, zacząłem lubić muzykę rockową. A teraz podoba mi się muzyka NINE INCH NAILS.
MASAKI: Na początku byłem zaabsorbowany The Beatles i piosenkami popularnymi w telewizji. (śmiech)

Widziałam wasz występ na World Indies Festival of Aichi-Banpaku (Aichi International Festival). Wasza muzyka, wygląd sceniczny oraz występ na scenie - wszystko, to było naprawdę świetne! Czy długo zajmują wam przygotowania do występów?

RYO: Mam za sobą długą karierę i wiele doświadczenia, więc po prostu robimy to, co lubimy. Wszyscy naturalnie mamy ten sam zmysł muzyczny.
TAKA: Zanim zaczynamy robić próby przed koncertami, planujemy dokładnie setlistę. Ale nasz występ i wykonanie na scenie przychodzą naturalnie.

Co staracie się zrobić w czasie swoich koncertów?
TAKA: Staram się zaangażować wszystkich ludzi w moją wizją, skupiając się na długości i szerokości całej widowni.

Czy dużo mówicie na scenie?

TAKA: Nie, ja nie. Mówię około dwa czy trzy razy w czasie dwudziestu trzech piosenek.

Więc reszta członków nie może odpocząć!

RYO: Cóż, to trudne! (śmiech)
MASATO: Chcemy pokazać światu nasz album, więc nie mówimy za dużo o naszym codziennym życiu.
TAL: Tak, jesteśmy z tym ostrożni. Gdybyśmy mówili dużo w dialekcie Kansai, świat, który chcemy przedstawić, rozpadłby się. Staram się klarownie przedstawić naszą wizję w naszej muzyce.

Od początku do końca wydajesz się taki powściągliwy i trzymasz w napięciu.

TAL: Mam taką nadzieję.

A jak to wygląda na spotkaniach waszego fanklubu?

TAL: To inna sprawa niż występy na żywo! (śmiech) Mówię też sporo w programach radiowych.

Sami zaprojektowaliście okładki swoich albumów. Jesteście zainteresowani wszelkimi rodzajami artystycznej ekspresji, podobnie jak waszą muzyką?

TAKA: Naprawdę lubimy tworzyć sztukę: muzykę, stronę internetową, gadżety z koncertów i ulotki, wszystko samodzielnie. Możemy w ten sposób lepiej i szybciej wyrazić nasz światopogląd.
TAL: Na przykład, jeśli ktoś inny zaprojektuje logo naszego koncertu, jego moc jest mniejsza od tego stworzonego przez nas.

Czy zwracacie również uwagę na stroje koncertowe?

TAL: Tak. Zawsze trochę nad tym dyskutujemy. Chcemy pokazać nasz kolor nie tylko poprzez muzykę, ale również poprzez modę.

Jakie wyzwania chcecie się teraz podjąć? Czy jesteście zainteresowani promocją za granicą?

WSZYSCY: Oczywiście!
TAL: Chcemy, żeby wielu ludzi znało naszą muzykę. Chcemy również porozumieć się z wieloma osobami. Nie ma dla mnie nic lepszego niż ludzie, którzy emocjonalnie reagują na naszą muzykę! I jeśli dotyczy to również zagranicy, jestem tym bardziej szczęśliwy. W sporcie, takim jak piłka nożna czy koszykówka, Japończycy są bardziej aktywni za granicą, więc my muzycy powinniśmy być również bardziej aktywni. (śmiech)
MASATO: Gdybyśmy występowali przed ludźmi z zagranicy, którzy zupełnie nas nie znają, byłbym bardzo ciekaw ich reakcji i tego, jak bardzo będziemy w stanie zainteresować publiczność jedynie poprzez naszą muzykę I występ.
TAKA: Na stronie internetowej można posłuchać naszych utworów, są one dostępne także dla osób z zagranicy. Kiedy posłuchacie naszej muzyki, na pewno ją polubicie.

Przekażcie, proszę, wiadomość zagranicznym fanom japońskiej muzyki.

RYO: Proszę, odwiedźcie naszą stronę internetową i słuchajcie naszej muzyki! I zaproście nas do swoich krajów!
TAKA: Wierzę, że polubicie naszą muzykę i wtedy kupcie, proszę, nasze płyty! Chcę, żebyście wiedzieli, że jest w Japonii taki zespół rockowy jak my. Chcemy grać za granicą, więc wyczekujcie naszych koncertów pewnego dnia!
MASATO: Stworzymy kiedyś angielską wersję naszej strony internetowej, więc proszę, sprawdzajcie ją!
TAL: Chcemy przejść "chrzest", grając koncerty za granicą. Jesteśmy przygotowani na wypadek rzucania w nas butelkami po piwie i mamy hełmy! (wybucha śmiechem)

Non-Non: Nie... Jest ktoś, kto rzucał butelkami po piwie?
Kim-Kim: Nikt! Przynajmniej nie we Francji! (śmiech)


Specjalnie podziękowania dla MASTER-TUNE za umożliwienie przeprowadzenia tego wywiadu i podarowanie zdjęcia TRANSTIC NERVE.