Dir en grey - MACABRE

MACABRE to drugi album Dir en greya. Po pierwszym niesamowitym GAZUE, niektórzy mogliby się spodziewać, że zespół będzie próbował powtórzyć swój sukces, trzymając się wypracowanego stylu. Jednak, zamiast po prostu starać się sprostać oczekiwaniom, Dir en grey celowo starał się stworzyć coś łączącego przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, w luźnym, ale potężnym koncepcie. Dzięki różnorodności muzycznych stylów, stworzyli interesujący i świeży album, określający zespół na nowo.

Deity otwiera album zaskakującą, mistyczną melodią. Łącząc klasyczne dzieła z elementami niemieckiego metalu, śpiewane psalmy i brutalny wokal, sytuuje album w surowym, ale pięknym kontraście. Rosyjskie słowa znakomicie wzbogacają głos Kyo i on dobrze o tym wie. Druga jest MYAKU, która z typowym dla Dir en greya brzmieniem i interesującą strukturą, stanowi gładkie przejście od GAUZE do MACABRE. Kolejny, napisany nawet wcześniej niż Schwein no Isu, WAKE, ukazuje grunge’owe wpływy i zawiera piękne solo gitarowe. Jest dowodem na wspaniały rozwój zarówno całego zespołu, jak i samego Kyo.

Zespół porzucił ścisłą strukturę na rzecz własnego tempa każdego z muzyków. Słuchając mieszaniny dźwięków jaką jest egnirys cimredopyh +) an injection, staje się oczywiste jak bardzo każdy z nich – a szczególnie Toshiya, jako główny kompozytor tej melodii – się rozluźnił. Szybka, bogata i niemal radosna muzyka, przepełniona ciężkim, niepokojącym tekstem, a nawet krótkie, rapowane przejścia: wszystko to ma swoje miejsce w tym kawałku, który jest zdecydowanie jednym z najmocniejszych punktów albumu.

Kolejna jest Hydra, piosenka przejawiająca silne, zachodnie wpływy. Ciężkim brzmieniem, melodycznymi interludiami, wtrącanym tekstem całkowicie po angielsku, utwór stał się tak interesujący, że zespół umieścił jego remiks siedem lat później jako stronę b na singlu DOZING GREEN. Kolejną zmianą tempa i dźwiękiem skrzypiec przeniesieni zostajemy do antycznej Japonii. HOTARUBI, co znaczy „światło świetlika”, jest wolniejszym, melodycznym utworem, z przemyślanymi zwrotami. Wraz z pięknem głosu wokalisty urzeka słuchacza. Perkusista Shinya skomponował ten utwór, co wyjaśnia jego wspaniałą różnorodność.

[KR]cube mógłby stać się manifestacją psychicznej dziecięcej gry; muzyka zdecydowanie sprawi, ze będziesz chciał tańczyć. Następująca po nim Berry to szybka piosenka z wpływami psychobilly. Przykuwający uwagę i tak ekscentrycznie skonstruowany, że nawet Kyo początkową w niego wątpił - jest to wspaniały i wyjątkowy utwór stworzony przez Kaoru.

Po Berry następuje najdłuższy utwór na tym albumie, MACABRE -sanagi no yume wa ageha no hane-. Progresywne arcydzieło trwające prawie jedenaście minut, eksponujące muzyczną strukturę, która wykrzykuje światu pewność siebie, odczuwaną przez zespół. Tworzy również niepokojącą, lecz dziwnie atrakcyjną atmosferę. Każda nuta, każdy zgrzytliwy dźwięk, zdaje się być na miejscu, a dopełniony jest przez wspaniałe mruczenie, westchnięcia i szepty wokalisty.

Następna, zawierająca piękne linie gitarowe i energiczny, chwytliwy rytm, jest Audrey. Piosenka ta skomponowana została przez gitarzystę Die’a. Zawiera elementy będące reminescencją twórczość zespołu z okresu indies..

Kolejna jest ballada ZAKURO. Nietypowa, przynosi posmak lat 70-tych i pozostawia nieustępującą psychodeliczną atmosferę. Niemal czuć złamane serce Kyo, gdy śpiewa, co jest absolutnie zachwycające. Napięcie narasta w trakcie trwania utworu, załamując się jedynie na parę wspaniałych sekund na samym końcu kawałka. Album kończy TAIYOU NO AO, pozornie lżejsza piosenka, która stopniowo ukazuje uważnemu słuchaczowi swoją głębię i kruche piękno.

MACABRE nie jest albumem koncepcyjnym w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zawiera energię i kreatywność pięciu ludzi o zupełnie różnych talentach, jest zróżnicowana i wielowarstwowa, odsłania publiczności zasadnicze pomysły i tematy. Album opowiada historię tej kontrowersyjnej grupy, jak oni odkrywają na nowo te same utwory, badając ignorowane wcześniej aspekty i przekazując fanom swoje uczucia.

Od wspaniałych specjalnie wyselekcjonowanych piosenek po aranżacje, od wygrawerowanego opakowania po dołączoną świetnie przygotowaną książeczkę, MACABRE jest idealnym przykładem jak powinien wyglądać, brzmieć i być odbieranym album wspaniałego zespołu.

Ujmując to krótko, MACABRE jest wyjątkową płytą, która wyznacza granicę pomiędzy jednorazową ciekawostką a prawdziwym artystą i wszyscy dobrze wiemy, gdzie Dir en grey należy.