Wywiad z Moi dix Mois

Kiedy dziennikarze, zgromadzeni w sali konferencyjnej klubu La Locomotive, zajęli swoje miejsca, my, stojące z tyłu, mogłyśmy nadal słyszeć ostatnie próby robione przed wieczornymi koncertami. Midi:nette powiesiła kilka plakatów Moi dix Mois na ścianie. Po chwili pięciu członków zespołu, tak eleganckich, jak tylko mogłyśmy sobie wyobrażać, weszło i zajęło swoje miejsca, naprzeciwko nas. Ludzie z obsługi powiedzieli nam, że mamy tylko pół godziny na przeprowadzenie wywiadu. Najpierw jednak zespół przedstawił się, po kolei od prawej do lewej - K, gitarzysta, Kazuno, basista, Juka, wokalista, Mana, gitarzysta, oraz Tohru, perkusista. Następnie dziennikarze przedstawili się i można już było rozpocząć wywiad.


W zeszłą sobotę (26 marca) daliście koncert w Niemczech, co sądzicie o przyjęciu was przez niemieckich fanów?

Juka: Bardzo ciepłe.
Kazuno: Było nam ciężko wytrzymać cały czas, a oni wciąż chcieli więcej!
K: jestem bardzo zadowolony z tego tak ciepłego powitania. Było to bardzo mile przeżycie.
Tohru: Też myślę, że było bardzo ciepłe. Bardzo cieszyłem się na występ w Niemczech. Poza tym, na długo przed koncertem już zaczynałem coś czuć. Moje serce biło tak szybko! (śmiech)

Mana-sama, jak opisałbyś styl visual kei?

Mana: Uważam, że ten visual, złowieszczy visual, najlepiej ukazuje piękno i tajemniczość tego świata. Ubrania dla mojej marki są tworzone w tej samej myśli: Pięknie. [Moi-Meme-Moitie]

Właśnie, mówiąc o twoich sklepach. Niedawno wspomniałeś o planie sprzedawania tych ubrań [Moi-Même-Moitié] w Europie. Czy nadal jest to aktualne?

Mana: Jest to nadal w fazie planu. Aby go zrealizować, poszukuję partnerów w Europie. Kiedy ich znajdę, będzie dla mnie prawdziwą przyjemnością urzeczywistnić te plany.

Jakie są największe różnice pomiędzy koncertami w Europie i Japonii?

Juka: Dla nas jest tak samo, ale publiczność jest różna. Europejczycy są bardziej ekspresyjni. Mają więcej różnorodnych reakcji, oczywiście. To właśnie dało mi więcej energii i mogłem dać z siebie wszystko.
Kazuno: Mieliśmy wiele koncertów w Japonii. Mimo to pomysł, żeby przyjechać z koncertem do Europy, był dla nas bardzo ważny. Wielu ludzi oczekiwało tego od nas i my to czuliśmy... W końcu udało nam się tu przyjechać.
K: To są nasze pierwsze koncerty w Europie. Początkowo bałem się reakcji publiczności, ale kiedy zaczęliśmy grać, wszystkie bariery językowe zostały przełamane, dzięki muzyce.
Tohru: Wyrosłem słuchając zachodniej muzyki, a teraz ja jestem tym cudzoziemcem, na którego ludzie patrzą i którego słuchają, tak jak ja kiedyś. Ludzie czekają tu na nas. To bardzo ważny moment mojego życia. To jest jakby odwrócenie tego, co mi się przydarzyło.
Mana: Nasz ostatni album, Nocturnal Opera, nie jest sprzedawany w europejskich sklepach. Jednak widząc bezpośrednio reakcje na konkretne tytuły, myślę, że być może moglibyśmy wypuścić specjalną limitowaną edycję tego albumu na rynek europejski.

O ludziach już wcześniej znających wasze piosenki i teksty: czy nie myślicie, że to może dlatego, że ściągnęli wasz album z internetu, skoro nie jest jeszcze w sprzedaży w Europie? Myślicie, że kupią tę wersję?

[Przerwa, Mana prosi tłumacza o powtórzenie pytania]
Mana: Po pierwsze, nie chodzi tylko o muzykę. Jest jeszcze strona wizualna, nasz wszechświat. To naprawdę smutne, jeśli ktoś lubi w nas tylko naszą muzykę. Jeśli na przykład patrzysz na wkładkę CD, dzielisz z nami ten wszechświat, a tego nie da się ściągnąć przez internet. Chciałbym, żeby ludzie kochali cały nasz wszechświat.

W tej chwili nie ma klipu do żadnej z waszych piosenek. Czy sądzicie, że zrobicie jakieś w przyszłości?

Mana: Teraz pracujemy nad utworzeniem DVD z naszych koncertów w Europie (Monachium i Paryż), gdzie pokażemy sekwencje z obu koncertów. [Tłumacz powiedział, że będą tam wideo i zdjęcia Many.]

Jakie zespoły wpłynęły na muzykę Moi dix Mois?

Juka: Już w dzieciństwie często śpiewałem. Lubiłem muzykę enka. Jednak mój pierwszy kontakt z muzyką w powszechnym znaczeniu, nastąpił później, poprzez telewizję. Po tym zacząłem słuchać innej muzyki w sposób naturalny.
Kazuno: Ja słuchałem wielu japońskich zespołów, a visual kei interesowałem się już od dawna.
K: Ja słucham muzyki z lat 70., jak Jimmy Hendrix, dużo heavy metalu (K mówi o zespołach takich jak Marilyn Manson, Led Zeppelin, Slipknot, Korn itp.)
Tohru: Ja wolę koniec lat 80., początek lat 90., także dużo heavy metalu (Slash, Slayer, Metallica itp.). Już od dawna byłem zainteresowany w równej mierze muzyką, jak i stroną wizualną.
Mana: Ja zacząłem od Bacha i klawikordu (Cembalo). Lubię francuski pop z jego szeptaniem. To było coś, czego wcześniej nie znałem i nie byłem do tego przyzwyczajony. Byłem także pod wpływem horrorów. Bardzo je lubię. I muzykę, i stronę wizualną.


Setlista:

01. The Prophet
--------------------------------------------------
02. front et baiser
03. MAD INGRAIN
04. Night breed
---------------------------------------------------
05. unmoved
06. Pessimiste
---------------------------------------------------------
07. Vestige
08. Invite to Immortality Nocturnal romance
09. Perish
10. Mephisto waltz
----------------------------------------------------------
11. Dialogue Symphonie
12. Vizard
-----------------------------------------------------------
13. Ange
14. forbidden
15. La dix croix

Encore:
16. Shadow temple
17. monophobia
18. Pageant