STEREO DIVE FOUNDATION “STEREO DIVE 02” Commemorative Mini-Live

Jak głosi stary frazes, muzycy mają całe życie na napisanie pierwszego albumu i kilka miesięcy na kolejny. Kompozytorowi i producentowi R·O·N-owi udało się wydać drugą płytę swojego solowego projektu STEREO DIVE FOUNDATION STEREO DIVE 02 13 kwietnia, czyli nieco ponad dwa lata po pełnometrażowym debiucie. Promując to wydawnictwo, Lantis transmitował pod koniec czerwca nagrany wcześniej “minikoncert”.

Podobnie jak promowany przez artystę album, minikoncert ten rozpoczął się w dramatyczny sposób. Rozbrzmiało elektro-symfoniczne intro do #02, a geometryczne wzory migotały na przezroczystym ekranie LED, zawieszonym nad sceną. Równocześnie za nim szalała burza błyskających niebieskich stroboskopów. Nagle, ściana wirtualnego ognia wypełniła ekran.

Rozstąpiły się płomienie, ukazując sylwetkę R·O·N-a - z jego prawej strony znajdował się elektryczny fortepian, a z lewej - keyboard podłączony do MacBooka i sampler. Ubrany w biały sweter, dżinsy i czarne trampki muzyk wyglądał stonowanie. Skakał w miejscu z ręką trzymającą mikrofon w powietrzu, podczas gdy ALPHA się rozpędzała.

Pokaz świateł towarzyszący temu endingowi do “Moriarty the Patriot” w ogóle za to nie był stonowany. Niebieskie i zielone lasery przecinały scenę, zdając się wystrzeliwać z każdego zakątka sali. W króciutkiej przerwie przed TRISTAR, R·O·N przedstawił się, podczas gdy przezroczysty ekran LED przed sceną został podniesiony, a tancerze zajęli miejsca po obu stronach głównej gwiazdy.

Oprawa świetlna pozostałą intensywna, bombardując scenę pod każdym kątem pełnym spektrum kolorów. Odziani na czarno tancerze spędzili większość piosenki z “Muv-Luv Alternative” wykonując na przemian gwałtowne ruchy i stojąc idealnie nieruchomo, w zależności od tego, do którego  z nich śpiewał R·O·N. Zasada ta została rozluźniona w chwytliwym refrenie, kiedy duet ruszał się w perfekcyjnej synchronizacji.

W outro prawie wszystkie światła nagle zgasły, prawie tak, jakby przepalił się bezpiecznik. W międzyczasie producent odwrócił się do swojego samplera, wygładzając przejście do znacznie spokojniejszego STORYSEEKER. Z pstryknięciem palców, rząd jaskrawych, białych reflektorów ponownie oświetlił R·O·N-a. Natomiast tancerze niemal zniknęli w ciemności.

Stopniowo powracały odcienie niebieskiego i zielonego, gdy muzyk wędrował po scenie, śpiewając ending do “Odrodzonego jako galareta”. Lasery utrzymały ogień, podobnie jak podczas Neon Soda. Nastrój stworzony przez pulsujące, żółto-fioletowe światła i gorączkowe wideo przedstawiające gazowaną wodę, został podkręcony przez cztery strategicznie rozmieszczone dyskotekowe kule pod kratowaną sceną.

Przy Daisy przezroczysty ekran LED ponownie pojawił się przed sceną. Inaczej niż wcześniej, kiedy jego konstrukcja sprawiała, że z niektórych kątów R·O·N wydawał się grać zza krat, teraz ulewa wirtualnego deszczu przekształciła go w dosyć przekonujące okno. W połączeniu z trwale przyćmionym słońcem z tyłu sali, stworzyło to odpowiednio melancholijny nastrój do tej ballady.

Miłym akcentem było, że zmieniony w deszczowe okno ekran LED podniósł się z ramy, gdy artysta wyśpiewywał ostatni refren swojego debiutanckiego singla. Równocześnie rozbłysło za nim zaćmione dotąd słońce. Chwila, w której tło się rozjaśniło, maszyny pod sceną zaczęły intensywnie produkować dym. W międzyczasie R·O·N usiadł za elektrycznym fortepianem Yamaha CP5 do (odpowiednio) Pianissimo.

Dzięki magii postprodukcji kolor stopniowo spływał z obrazu, gdy R·O·N w odcieniach szarości wykonywał żywą balladę nagraną do sportowego anime “Futsal Boys!!!!!”. Nadchodzi solówka gitarowa, nadchodzi reżyser oświetlenia. Reflektory nad sceną błyszczały kolorami tęczy i podświetliły chmurę dymu pod nią jak Bifröst (ten z “Thora”).

Pomimo tego wystawnego finału, zakończenie Pianissimo – i całego minikoncertu – było niezwykle dostojne. Podnosząc się zza fortepianu R·O·N podszedł do keyboardu podłączonego do Macbooka i włączył instrumentalną wersję tego utworu. Gdy rozbrzmiewał ta medytacyjna kompozycja, artysta zwlekał przez chwilę, po czym odwrócił się w stronę tła, idąc w zwolnionym tempie, gdy leciały napisy końcowe.

Setlista:

01. #02
02. ALPHA
03. TRISTAR (Japanese ver. -Muv-Luv mix-)
04. STORYSEEKER
05. Neon Soda
06. Daisy
07. Pianissimo
ED. Pianissimo (Piano ver.)