Playlisty JaME: Japoński shoegaze

Dziennikarze muzyczni uwielbiają swoje gatunki muzyczne. Zdefiniowanie brzmienia zespołu nie wymaga dużo pracy. Wystarczy wrzucić go do odpowiedniej przegródki i robota zrobiona. Na początku lat 90. w Wielkiej Brytanii pojawiła się nowa muzyka, niemal niemożliwa do opisania. Ostatecznie, nazwa shoegaze został wymyślony przez brytyjską prasę muzyczną, aby ją określić bez faktycznego opisywania brzmienia. Termin ten, z nutką typowego brytyjskiego sarkazmu, był tak naprawdę zainspirowany gitarzystami koncentrującymi się z opuszczonymi głowami na pedałach efektów, wywołujących charakterystyczne zniekształcenia i warstwowe efekty tej innowacyjnej, eterycznej ściany dźwięku.

Tak naprawdę był to prowincjonalny i krótkotrwały ruch. Zdominowany przez pochodzący z Anglii zespoły, jak Cocteau Twins i My Bloody Valentine, osiągnął szczyt popularności na krótko przed zniknięciem pod koniec lat 90., odsuwając się na bok, gdy nieokrzesany Britpop zajął centralne miejsce. Tymczasem po drugiej stronie świata album My Bloody Valentine, Loveless, okazał się być bardzo wpływowy i stał się zaczątkiem sceny, która zachowała płomień shoegaze, nawet gdy zgasł i umarł w miejscu urodzenia.

Członkowie ekipy JaME ułożyli playlistę z japońskimi piosenkami w stylu shoegaze, starszymi i nowszymi, od mocnych i cięższych po lżejszy dreampop, a nawet z kilkoma dorzuconymi shoegaze idolkami.