Suga Shikao - FUNKASTiC

Po piętnastu latach dominacji w popowych rankingach wokalista i autor piosenek, Suga Shikao, kolejnym wydawnictwem pokazał, że nadal ma dużo asów w rękawie. Wydaje się kontynuować od miejsca, w którym skończył poprzednio, nadając mocno tanecznemu następcy albumu z 2008 roku, FUNKAHOLiC, odpowiedni tytuł - FUNKASTiC.

Nie ma lepszego sposobu na rozpoczęcie imprezy niż Party People, 25 singiel artysty. Na całym albumie jest pełno wspaniałych rytmów oraz synkopowanych partii basowych i jest to dobrze tutaj odzwierciedlone. Ten utwór to bardzo zaraźliwy funkrock z chwytliwym refrenem i zaśpiewami "la la la" w niektórych momentach, które na pewno zachęcą do zabawy każdego. Po tej rozgrzewce przychodzi 91ji91pun, zabawny, zainspirowany kawałek disco. Zaczyna się potężnym rykiem artysty, po czym wypełnia obfitością instrumentów dętych, saksofonu, jazzowych organów i żywej perkusji. Prosty, ale wpadający w ucho refren składa się wyłącznie z tytułu piosenki powtórzonego cztery razy, co pozwala wszystkim dołączyć się entuzjastycznie, niezależnie od znajomości japońskiego, jak to z pewnością stanie się na koncercie.

27 singiel artysty, SAYONARA HOMERUN, brzmi znajomo z zagranym na elektrycznej gitarze intro. Fanom spodoba się ten kawałek, gdyż nawiązuje do wcześniejszej twórczości artysty, będąc klasycznym popem. Do zestawu podstawowych rockowych instrumentów dołączają syntezatorowa, smyczkowa melodia i rytm, do których momentalnie rozpoznawalny głos Shikao pasuje jak ulał. Kizashi to spokojniejszy utwór, z dominującą łagodną gitarą akustyczną Shikao i towarzyszącym jej oszczędnym bębnieniem. Zauważalne są odniesienia do jego innych wolniejszych piosenek, jak Happy Birthday i Kimagure. Charakterystyczny wokal jest uspokajający i kojący jak zawsze, czyniąc z utworu łagodne interludium pośród disco.

DOCUMENT 2010 ~Singer VS. Rapper~ to powrót do disco bardziej w stylu lat 70., a ten raper to gościnnie występujący Mummy-D. Wokalista i raper brzmią jak bardziej wyluzowane Run DMC i Aerosmith w skłaniającym do machania głową refrenie. Bujający FUNKAGERION powraca do funkowego brzmienia. Ten oferujący połączenie syntezatorów i przejmujących wokali kawałek to niedoceniony funk jam. To wrażenie przenosi się też do hiphopowo zabarwionego TOMATO to uso to sentouki, który – choć nie jest zły – jest jednym z nudniejszych utworów na albumie. Inne funkujące kawałki to: bardziej interesujący electro funk Taifuu wa hokuhokutou ni shinro wo kae..., radosna fuzja funku i jazzu Natsuiro TIME i nieco figlarny Keibetsu.

Słuchając refrenu łagodnego Ameagari no asa ni déjà vu - jest podobny do tego w SAYONARA HOMERUN, ale mimo to przyjemny. Ma prostą konstrukcję wokół gitarowej partii Shikao i kontemplującego wokalu, a także zrelaksowany nastrój i solidny basowy rytm na ¾. Dobrze sprawdziłby się podczas spaceru w deszczowy poranek, jak to opisanej jest w tekście. Album kończy 26 singiel artysty, a równocześnie opening do anime "Tegami Bachi", Hajimari no hi. Ponownie gościnnie występuje tu raper Mummy-D. Utwór zawiera bardzo dobrze napisane zwrotki i refreny, a inspirowany jest raczej taneczną muzyką pop z nieregularną perkusją, żywymi gitarowymi riffami i porywającym basen. Rapowana część trochę tu miesza, ale niezbyt dużo wnosi do całości i możnaby ją było bez żalu pominąć.

Wydawnictwo to ma wystarczająco wszystkiego, by zadowolić zarówno fanów, jak i nowicjuszy. Osoby znające już muzykę Shikao będą miały wrażenia: 'słyszałem to już wcześniej', co nie jest zaskakujące, skoro jest to dziewiąty album studyjny artysty. Jednakże z pewnością nie można go oskarżyć, że nie daje wszystkim tego, co znają i kochają. Wypchany melodiami, które zostają w głowie na długo po zakończeniu, których wysokiej jakości należało się spodziewać, album dostarcza to, co ma w tytule, czyli absolutnie funk-tastycznego Sugę Shikao.


Do limitowanej wersji albumu dołączone jest DVD z koncertem z 2009 roku w London Institute of Contemporary Arts oraz dokument pokazujący przygotowania do koncertu: SUGA SHIKAO IN LONDON LIVE and DOCUMENT.