ORANGE RANGE powstało w Okinawie w marcu 2001 roku, tuż po ukończeniu szkoły średniej przez NAOTO i KATCHANa. YOH dołączył do zespołu niedługo potem, zaraz przed HIROKIm. Po tym, jak zaczęli ćwiczyć po szkolnych zajęciach, YOH zaprosił do grupy swojego młodszego brata, RYO. Ostatnim młodym i pełnym nadziei, który uzupełnił skład, był YAMOTO, którego "odkryto" podczas poszukiwań zainicjowanych przez pozostałych członków.
Kiedy oryginalny skład się w końcu wyklarował, ORANGE RANGE rozpoczęli karierę występami w klubach w rejonie Okinawy. Trzeba wspomnieć, że na tym wczesnym etapie swojej działalności wykonywali tylko covery piosenek znanych już wykonawców, takich jak Mr.Children, GLAY i LUNA SEA. Doceniony już wtedy zespół został zwerbowany do wytwórni indies SPICE MUSIC (która zajmowała się również również HIGH and MIGHTY COLOR). ORANGE RANGE wydali swój pierwszy album, Orange Ball, wypuszczony w tym samym roku zarówno jako w wersji ogólnokrajowej, jak i dostępnej tylko w Okinawie.
W celach promocyjnych grupa udała się w rozległą trasę koncertową po Okinawie i wydała w sierpniu swój jedyny singiel indie - Michishirube. Zdobywszy pewność, że może wiele osiągnąć, ORANGE RANGE opuściło Okinawę, aby wyrobić sobie pozycję w całej Japonii. Zdobycie opinii poważnego zespołu było co prawda nie lada wyczynem, ale dzięki napiętemu harmonogramowi koncertów i występom wraz z takimi artystami, jak LOVE PSYCHEDELICO, Do As Infinity i MONGOL800, grupa w końcu stała się rozpoznawalna.
Po podpisaniu umowy z Sony w czerwcu 2003 roku, zespół miał swój debiut major - singiel Kirikirimai, który, jak na debiut, zajął dobre pięćdziesiąte miejsce w rankingu Oriconu. Jednakże to drugi singiel wydany zaledwie miesiąc później przyniósł im szacunek, którego tak bardzo pragnęli - Shanghai Honey, pomimo braku promowania go w jakiś specjalny sposób, zdobył piąte miejsce. Podobnie radziły sobie ich dwa kolejne single z 2003 roku, które zdobyły wysokie miejsca w rankingu.
Kierując się relatywnie dużą popularnością singli, ORANGE RANGE wydało swój pierwszy pełny album, 1st CONTACT, w grudniu 2003. Album ten, choć nie zajął pierwszej pozycji z powodu wydania przez Hamasaki Ayumi Memorial address, utrzymywał się na liście przez 92 tygodnie i dzięki sprzedaży 589 229 płyt w 2004 roku zajął miejsce piętnaste w rankingu najlepiej sprzedających się płyt roku.
W 2004 roku zespół podjął decyzję o ponownej pracy nad poprzednim singlem Michishirube, który w końcu zdobył dla nich miejsce pierwsze. Wszystkie ich kolejne single uplasowały się w pierwszej trójce, dzięki czemu stali się jednym z najpopularniejszych wykonawców japońskiego przemysłu muzycznego.
Z powodu następnego singla, Locolotion, grupa została oskarżona o popełnienie plagiatu. Faktem jest, że oparli ową piosenkę na The Loco-Motion Carole King, jednak oskarżenia te bardzo ich zdenerwowały. Podczas, gdy King nie była początkowo wymieniana jako kompozytor piosenki, jej imię zostało później uwzględnione na płycie musiQ z 2004 roku.
W październiku 2004 ORANGE RANGE wydali swoją, jak dotąd, najpopularniejszą piosenkę. Hana została użyta w filmie "Ima, ai ni yukimasu" oraz w reklamie. Singiel ten zdobył miejsce pierwsze na liście Oriconu i zajmował je przez 50 tygodni. Wydawnictwo to udowodniło niezwykłą popularność grupy, zyskując miejsca w rocznych rankingach, zarówno z 2004, jak i 2005 roku. W 2004 roku singiel rozszedł się w ilości 661 275 kopii, stając się singlem numer 4 w tym i w 2005 roku.
Po wydaniu drugiej płyty pierwsze miejsce na liście Oriconu znów przeszło im koło nosa, tym razem za sprawą KinKi Kids, aczkolwiek w drugim tygodniu sprzedaży udało im uzyskać najlepsze wyniki. Dzięki sprzedanym w 2005 roku 2 630 763 egzemplarzom płyty stała się ona najchętniej kupowanym albumem roku.
Znajdując się na szczycie popularności, ORANGE RANGE założyło swój oficjalny fanklub RANGE AID, który dał fanom możliwość przedpremierowego oglądania najnowszych teledysków i przeglądania ich prywatnych pamiętników.
W następnym roku ORANGE RANGE wydali singiel z piosenką, którą wykonywali od kilku lat. * ~asterisk~ została wykorzystana jako opening do anime "BLEACH" i dzięki wysokiej sprzedaży w liczbie 628 329 kopii uplasowała się na 4 miejscu najlepiej sprzedających się singli roku 2005.
Wraz z kontynuacją zwyczaju wydawania promocyjnych singli przed wydaniem albumu nadeszła nagła wiadomość o planowanym opuszczeniu grupy przez KATCHANa. 31 maja 2005 roku odszedł on z zespołu tuż po wydaniu jedenastego singla z powodu "różnic twórczych". Decyzja o opuszczeniu grupy mogła być spowodowana koncentrowaniem się muzyków na przechodzeniu od elementów rocka w kierunku hip-hopu. Na szczęście dla fanów KATCHANa, ogłosił on w 2006 roku utworzenie zespołu KCB.
Możliwe, że w ramach niewypowiedzianego hołdu w stronę KATCHANa, ORANGE RANGE pozostało bez perkusisty i od tego czasu wykorzystywali oni w tej roli muzyków sesyjnych. Wraz z wydaniem w październiku trzeciej płyty zdobyli oni po raz kolejny pierwszą lokatę na liście Oriconu i dzięki sprzedaży 648 776 płyt w 2005 zajęli 11 miejsce za najlepiej sprzedający się album roku.
Champione, pierwszy singiel ORANGE RANGE wydany w 2006 roku, stał się piosenką przewodnią transmisji NHK z FIFA World Cup. Po raz pierwszy w ich karierze nakład następnego singla został ograniczony do 100 000 egzemplarzy. Co ciekawe, okładka płyty przedstawiała daimyo (potężnego lorda feudalnego bądź władcę) i przerwała pasmo dziewięciu hitów numer jeden.
W tym samym roku wydali także swoją pierwszą płytę z remiksami, która zajęła miejsce siódme na liście Oriconu, a także czwarty album studyjny, zatytułowany Orange Range.
W następnych miesiącach zespół zwolnił tempo, w wyniku czego swój pierwszy singiel w 2007 roku wydał w kwietniu, a kolejny promował wydanie tydzień później dwóch z najlepszymi przebojami. Orange i Range zajęły w pierwszym tygodniu pierwsze i drugie miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt. Tym samym zespół potwierdził swoją popularność jako jeden z bardziej różnorodnych twórców w Japonii.
W roku 2008 ORANGE RANGE wydali pierwszy singiel w marcu. Kimi Station, użyty jako melodia przewodnia w serialu "Loss:Time:Life", zdobył dla zespołu miejsce drugie na liście przebojów. Do anime "Code Geass" wykorzystano kolejne dwa utwory: O2, wydane jako singiel, i Shiawase Neiro, umieszczone na ich piątej płycie studyjnej Panic Fancy wydanej 9 lipca, która z miejsca zajęła pozycję pierwszą na liście Oriconu. W tym samym roku zespół wydał jeszcze wersję DVD tego albumu, singiel Oshare Banchou feat. Soy Sauce oraz podwójny album Ura Shopping.
ORANGE RANGE rozpoczęło rok 2009 wydaniem DVD Orange Range Live Tour 008: Panic Fancy. Zawierało ono materiał filmowy z ich występu w Nippon Budokan. Światło dzienne ujrzały także 2 nowe single - Hitomi no Saki ni oraz Oni Goroshi, przy czym ten ostatni stał się endingiem w filmie "The Good, the Bad, the Weird". Oba utwory znalazły się także na szóstej płycie zespołu, zatytułowanej World World World, wydanej 5 sierpnia. 2 września zostały ponownie wydane dwa albumy z najlepszymi przebojami grupy, Orange i Range, tym razem w nowym formacie Blue-spec CD.
Nie powinno więc dziwić, że z taką siłą i determinacją w tym co robią, ORANGE RANGE ugruntowało sobie pozycję jako jeden z najpopularniejszych zespołów w Japonii i mocy, z którą trzeba się liczyć.
