m-flo (skrót frazy "mediarite flo”) powstało w 1998 roku, kiedy długoletni przyjaciele Taku Takahashi i Ryu Young-Gi (a.k.a. VERBAL) o koreańskich korzeniach zaczęli tworzyć własną muzykę. Ta dwójka po raz pierwszy spotkała się w międzynarodowym liceum w Tokio. Kiedy byli dwudziestolatkami, Taku przeniósł do Los Angeles i zajął się DJ-owaniem, a VERBAL wyjechał do Bostonu w ramach programu wymiany - podczas pobytu tam pochłonął go hip-hop i zaczął rapować. Po powrocie do Japonii za namową Taku, zdobyte doświadczenie włożył w ich wspólny projekt i w 1998 roku obaj rozpoczęli pracę. Niedługo po tym dołączyła do nich kolumbijsko-japońska wokalistka LISA i tak narodziło się m-flo.
30 października 1998 roku ukazał się ich debiutancki singiel, zatytułowany The Way We Are, dzięki któremu osiągnęli duży sukces. W lipcu 1999 zadebiutowali jako zespół major maksisinglem the tripod e.p., który znalazł się na 7 miejscy notowania Oriconu. Podpisali umowę z Rythm Zone Records i niedługo potem zajęli 6 miejsce na liście Oriconu z pierwszym albumem Planer Shining. Trio kontynuowało poszukiwanie muzyków towarzyszących oraz wydało drugi album LP, EXPO EXPO. W 2002 roku LISA oficjalnie opuściła m-flo, aby rozpocząć solową karierę. Pozornie bez szwanku Taku i VERBAL kontynuowali działalność jako duet.
Rozwiązaniem m-flo na brak kobiecej wokalistki było zatrudnienie innych solistów i nagranie z nimi konkretnych utworów. Brak LISY spowodował narodzenie się serii ”m-flo loves”, będącą alternatywą słowa "featuring” ("we współpracy z…"). Seria odniosła sukces dzięki takim hitom, jak m-flo loves Crystal Kay i m-flo loves melody & yamamoto ryohei. Wiele z tych kompozycji zostało umieszczonych na trzecim studyjnym albumie ASTRPMANTIC. Muzycy współpracowali na tj płycie z takimi artystami, jak BoA, Chemistry, Dragon Ash, Ryuichi Sakamoto i The Black Bottom Brass Band.
Album m-flo z 2005 roku, BEAT SPACE NINE, miał tę samą formułę co poprzedni. LISA pojawiła się na nim w miksach - nagranie jej głosu znalazło się w kawałku Tripod Baby.
Interesującą rzeczą w m-flo jest fakt, że każdemu wydawanemu przez nich pełnemu albumowi towarzyszy płyta z remiksami. Razem z Planet Shining ukazała się THE REPLACEMENT PERCUSSIONISTS, a EXPO EXPO towarzyszyła Expo Bôei Robot [GRAN SONIK]. Podobnie ASTROMANTIC CHARMSCHOOL to dziwaczny odpowiednik ASTROMANTIC, a DOPE SPACE NINE - BEAT SPACE NINE. Grupa wydała także kilka albumów z najlepszymi przebojami.
Trzecia i ostatnia część serii m-flo to COMICOLOR, który ukazał się w marcu 2007. Jego wypracowany, dwupłytowy remiksowy odpowiednik, electriCOLOR, trafił do sprzedaży we wrześniu. Duet wydał nawet album z najlepszymi przebojami nagranymi w ramach tej serii w lutym 2008, który został zatytułowany m-flo Loves Best. Wraz z zakończeniem serii m-flo zaczęli nieco zwalniać i skupiać się bardziej na innych muzycznych projektach. Pod koniec 2008 na czas nieokreślony przerwali działalność, aby w pełni poświęcić się innym muzycznym celom.
Chłopcy z m-flo założyli również własne wytwórnie płytowe, Espionage i Tachytelic Records. Produkowane przez VERBALa takie zespoły, jak Heartsdales i MIC BANDITZ, należą do Espionage, podczas gdy odnosząca coraz większe sukcesy Emi Hinouchi ma podpisany kontrakt z wytwórnią Tachytelic. VERBAL należy także do pobocznego projektu TERIYAKI BOYZ, którego członkami są także muzycy z RIP SLYME i Bathing Ape.
Na początku 2009 roku m-flo zapowiedzieli wznowienie od 7 lipca aktywności w celu uczczenia swojego dziesięciolecia. 7 października ukazał się album z tej okazji, zatytułowany MF10 -10th ANNIVERSARY BEST-, a także tribute album m-flo TRIBUTE ～maison de m-flo～, w którego nagrywaniu wzięło udział wielu różnych artystów. Po tych wydarzeniach zespół ponownie zaczął zwalniać. Mimo to wielu fanów ciągle czeka na nowe projekty duetu.
