Izumi Sakai, a właściwie Sachiko Kamachi, urodziła się w prefekturze Fukuoka w 1967 roku, lecz dorastała wraz z dwójką rodzeństwa w prefekturze Kanagawa. Izumi rozpoczęła swą znajomość z muzyką już jako czterolatka, kiedy to zaczęła uczyć się gry na pianinie. Już jako mała dziewczynka wiedziała, że w przyszłości chce zostać profesjonalnym muzykiem. Izumi ukończyła żeński uniwersytet Shoin w Kanagawa, nim rozpoczęła karierę muzyczną.
Przez pierwsze dwa lata działalności Izumi znana była publiczności jako "królowa karaoke" Toei oraz z reklam japońskich linii lotniczych. Dopiero w 1990 roku Taiko Nagato z Being Corporation zauważył tę utalentowaną wokalistkę oraz autorkę piosenek.
To wtedy Sachiko Kamachi przyjęła pseudonim, który przyniósł jej wielką popularność. W czasie gdy ukazał się jej pierwszy photobook oraz taśma wideo, Izumi postanowiła zmienić datę urodzenia z roku 1967 na 1969. To wszystko sprawiło, że media zaczęły się mocno nią interesować, uznając ją za prowokującą młodą kobietę.
W 1991 roku Izumi dołączyła do ZARD w roli wokalistki. Mimo że zespół nie tworzył w żadnym konkretnym gatunku, Izumi czuła, iż z taką nazwą musi być to grupa rockowa. Chociaż ZARD składał się początkowo z pięciu muzyków, z biegiem czasu nazwa ta stała się synonimem dla postaci Izumi, gdyż to ona była odpowiedzialna za większość tekstów piosenek wydanych przez niego na przestrzeni lat.
Na początku działalności zespołu piosenki dla niego komponowali cenieni w środowisku muzycznym Oda Tetsuo oraz Kuribayashi Seiichirou. Producenci, którzy pamiętają Izumi, wspominają, iż wolała ona nagrywać w studiu, w którym szyba do komunikowania się z ekipą była zasłonięta.
Pierwszy singiel zespołu, Good-bye My Loneliness, uplasował się na dziewiątym miejscu listy Oriconu. Niestety kolejne dwa wydawnictwa nie odniosły takiego sukcesu, lecz mimo to znalazły się w pierwszej czterdziestce listy. Dopiero wydany w 1992 roku czwarty singiel wspiął się na ósme miejsce notowania Oriconu.
Rok 1993 okazał się jednym z najszczęśliwszych okresów w historii ZARD. Pod koniec stycznia ukazała się Makenaide i spotkała się w żywą reakcją publiczności. Wydana w okresie stagnacji gospodarczej w Japonii, piosenka ta stała się hymnem tak zwanej "utraconej dekady". Izumi, podczas wywiadu dla telewizyjnej stacji muzycznej, przyznała, iż pisała ją z myślą o studentach, aby dodać im odwagi i zachęcić do szukania zatrudnienia w dużych korporacjach. Wielu ludzi po jej śmierci przyznało, że jej piosenki pomogły im pokonać życiowe przeciwności, na przykład brak akceptacji rówieśników w szkole.
Makenaide sprzedało się w 1 645 010 kopii i było to najlepiej sprzedające się wydawnictwo ZARD w całej jego historii. Ważniejsze dla zespołu było jednak to, że Makenaide było pierwszym singlem, który dotarł na pierwsze miejsce listy Oriconu. Ponadto pod koniec 1993 roku Izumi została najlepiej sprzedającą się artystką oraz najlepszym autorem tekstów.
Izumi brała udział w produkcji czterdziestu dwóch singli, jedenastu albumów i pięciu składanek w ciągu całej swej kariery. Krążki Yureru omoi oraz MY FRIEND sprzedały się w przeszło milionowym nakładzie. Prawdopodobnie najpopularniejszy, szósty album Izumi odniósł podobny sukces, co sprawiło, że artystka stała się piosenkarką, która odniosła największy sukces w historii japońskiej fonografii.
W 1993 roku Izumi nagrywała album Hateshinai yume wo wraz z takimi sławami jak ZYYG, REV i WANDS oraz z zawodnikiem baseballowym, Shigeo Nagashimą. Nie dziwi zatem, że album ten sprzedał się w 730 tysiącach kopii i zajął drugie miejsce na liście Oriconu.
W 1994 roku ZARD wydał kolejny album, OH MY LOVE, który sprzedał się w przeszło dwóch milionach kopii, wspiął się na pierwsze miejsce listy i utrzymał się na niej łącznie przez siedemdziesiąt pięć tygodni.
W 1996 roku Izumi napisała słowa do tytułowej piosenki singla Field View, Dan dan kokoro hikareteku. Utwór ten stał się wielkim przebojem i został wykorzystany jako temat początkowy anime "Dragon Ball GT". W tym samym roku ZARD wydał swój siódmy album, który okazał się czwartym wydawnictwem zespołu, które znalazło się na pierwszym miejscu listy przebojów. Album utrzymał się na liście łącznie przez czterdzieści tygodni.
W 1997 roku ZARD wydał swój pierwszy album z najlepszymi przebojami, ZARD BLEND ~SUN & STONE~. Płyta sprzedała się w ponad dwóch milionach kopii i utrzymała na listach przebojów łącznie przez pięćdziesiąt cztery tygodnie. Wiosną 1998 roku Izumi napisała tekst tytułowej piosenki singla WANDS, Brand New Love. Krążek zajął siedemnaste miejsce w notowaniu singli Oriconu.
31 sierpnia 1999 roku ZARD zagrali koncert zatytułowany Cruising & Live at the PACIFIC VENUS. Muzycy grali na statku wycieczkowym przed sześćsetosobową publicznością, która została wybrana spośród dwóch milionów chętnych. Dla tych fanów, którzy nie znaleźli się wśród wybranych szczęśliwców, wydano - ograniczoną do trzystu tysięcy kopii - płytę z zapisem tego koncertu. W tym samym roku ukazały się cztery kompilacje najlepszych utworów, wybranych z dotychczasowego dorobku ZARD.
W 2003 roku ZARD uświetnili dziesiątą rocznicę swojej działalności otwarciem strony internetowej, ZARD10th.com. Plotka głosiła, że strona działała od stycznia, lecz można było na nią wejść dopiero w lutym, czyli dokładnie w rocznicę daty powstania zespołu. 27 marca zespół wystąpił na Hills pan koujou SATURDAY LIVE R&B NIGHT. W tym samym miesiącu Izumi zaskoczyła fanów, pokazując się na okładce magazynu "Music Freaks". W magazynie tym zamieszczony został czternastostronicowy wywiad z zespołem, najobszerniejszy w karierze ZARD. W sierpniu Izumi współpracowała z TAKiem MATSUMOTO nad jego singlem Ihoujin, który zajął trzecie miejsce na liście Oriconu. Piosenka ta oryginalnie śpiewana była w latach siedemdziesiątych przez Saki Kubotę.
W 2004 roku ZARD wydali swój kolejny album, Tomatteita tokei ga imaugokidashita, który sprzedał się w przeszło dwustu tysiącach kopii i utrzymywał na liście przez czternaście tygodni. Jednak dla fanów ważniejsza była pierwsza prawdziwa trasa koncertowa zespołu, która rozpoczęła się marcowym koncertem w Osace, a zakończyła 23 lipca występem w Nippon Budokan.
Izumi, która pisała dla tajwańskiej piosenkarki Teresy Teng, nagrała w 2005 roku singiel Anata to tomo ni ikite yuku, oddając tym samym hołd Teresie w dziesiątą rocznicę jej śmierci. Artystka śpiewała na nim po mandaryńsku, a melodię wzbogacał dźwięk erhu.
W czerwcu 2006 roku ogłoszono, iż wykryto u Izumi raka szyjki macicy, a artystka niezwłocznie poddała się leczeniu. Z oczywistych powodów rok ten nie obfitował w nowe wydawnictwa. W kwietniu ZARD wydali dwa single, a w październiku album z najlepszymi przebojami, Golden Best ~15th Anniversary~. Płyta ta sprzedała się w czterystu tysiącach kopii i zajęła pierwsze miejsce notowania Oriconu.
Niestety, mimo pozornej poprawy stanu zdrowia Izumi, pojawiły się przerzuty na płuca. W kwietniu 2007 roku artystka rozpoczęła leczenie w uniwersyteckim szpitalu Keio. Pomimo tragicznych okoliczności, nadal pozostawała pogodna. Jej matka wspomina, że zawsze serdecznie witała gości odwiedzających ją w szpitalu, nie dając po sobie poznać, jak bardzo jest chora. Pacjenci, którzy przebywali wtedy wraz z nią w szpitalu, wspominają, jak Izumi chodziła z matką na spacery, a gdy nie była już w stanie chodzić, śpiewała jej Makenaide. Równie poruszające były e-maile, które piosenkarka wysyłała do reszty ekipy, w których pisała o zamiarze powrotu do świata muzyki, a nawet planowanej na koniec 2007 roku trasie koncertowej.
Izumi odeszła 27 maja 2007 roku. Artystka spadła z pochylni przy wyjściu ewakuacyjnym szpitala uniwersyteckiego, w którym przechodziła leczenie. Policja zajmująca się tą sprawą ustaliła, że był to wypadek. Do zajścia doszło wczesnym rankiem 26 maja, kiedy Izumi udała się na spacer i nieszczęśliwie spadła z wysokości około trzech metrów. Nieprzytomną odnaleziono około godziny 5:40 rano i niezwłocznie przetransportowano na ostry dyżur, gdzie, w wyniku urazu głowy, zmarła.
Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, policja podejrzewała samobójstwo artystki, lecz późniejsze śledztwo dowiodło, że śmierć Izumi była następstwem nieszczęśliwego wypadku. Nagła wieść o jej śmierci wywołała głębokie poruszenie w środowisku muzycznym. 1 czerwca w programach informacyjnych i stacjach muzycznych uczczono pamięć Izumi czterema minutami ciszy, które powtórzono tydzień później na prośbę publiczności.
26 czerwca w Aoyamie w Tokio pamięć artystki uczcili tacy artyści jak Maki Ohguro, TAK MATSUMOTO, Koshi Inaba, Mai Kuraki oraz Shigeo Nagashima. Hiakru Utada oraz Aikawa Nanase, mimo że nigdy nie miały okazji współpracować z Izumi, zamieściły na swych stronach poruszające słowa uznania dla tej niezwykłej artystki.
W kolejnych dniach odbył się oficjalny panel, w którym składano hołd pamięci Izumi. Swój żal po stracie tej artystki wyraziło około czterdziestu tysięcy ludzi z całej Japonii. W tej uroczystości uczestniczył także pochodzący z Południowej Korei piosenkarz Ryu, mówiąc, iż wraz ze śmiercią Izumi Japonia utraciła jeden ze swoich skarbów narodowych.
6 i 7 sierpnia na festiwalu w Osace odbyły się koncerty poświęcone pamięci Izumi. Podobna impreza odbyła się 14 września w Nippon Budokan. Bilety na każdy z tych koncertów zupełnie się wysprzedały. W Tokio przed piętnastotysięczną publicznością odbył się kolejny koncert, w trakcie którego na środku sceny stał ulubiony mikrofon Izumi, a na dziewięciu ekranach pokazywano jej do tej pory niepublikowane zdjęcia, które ujawniła ekipa po jej śmierci. Część dochodu z tego koncertu przeznaczona była na badania nad rakiem szyjki macicy.
Wielkim zaskoczeniem dla fanów ZARD była wiadomość, że Izumi rozpoczęła pracę nad nową piosenką, Glorious Mind. Artystka nagrała refreny w grudniu 2006 roku pomimo trwania leczenia. W listopadzie ukazał się trzyminutowy reportaż o ZARD, w którym muzycy wspominają, iż osłabienie organizmu Izumi pozwalało jej śpiewać jedynie przez krótki czas.
12 grudnia 2007 roku wydano Glorious Mind i według Oriconu był to najlepiej sprzedający się singiel dnia - lecz po sześciu dniach od wydania płyta ta spadła z trzeciego na siódme miejsce notowania.
Ekipa Izumi ogłosiła, że na 2008 rok planowana jest krajowa trasa koncertowa, w trakcie której odbędzie się piętnaście koncertów w trzynastu miejscach. Pierwszy z nich miał miejsce 19 stycznia w Krajowym Forum w Kobe, a finałowy odbył się 27 maja w Tokio Gymnasium, w rok po śmierci Izumi.
Mimo że Izumi odeszła z tego świata, jej dorobek będzie żywy zarówno w Japonii, jak i na całym świecie, przez długie lata. ZARD dowodzi, iż zespół niekoniecznie musi starać się być zawsze z blasku fleszy, aby cieszyć się popularnością i zapisać się w pamięci milionów. Niezależnie od tego, czy słyszałeś o ZARD, czy też nie, nie możesz obojętnie przejść obok niezwykłego dorobku Izumi Sakai.
