Zespół powstał w 1986 roku, w czasach, w których w Tokyo istniało wiele garażowych zespołów, takich jak np. Guitar Wolf. Zespół tworzyły siostry Ronnie "Yoshiko" Fujiyama (wokal) i Fujii Sachiko (perkusja) wraz z Rico (gitara) i Yoshie (bass). W 1988 roku, rok po wydaniu ich pierwszej piosenki na omnibusie, Yoshie została zastąpiona przez Mikako, która zagrała również na ich pierwszej i jedynej kasecie demo wydanej przez niezależną wytwórnię Tokyo Stiff. Rok później ukazał się ich pierwszy mini-album, który przysporzył im fanów poza Japonią i był przyczyną napływania ofert z zagranicznych wytwórni.
W 1990 roku Mikako i Rico opuściły zespół by założyć własny projekt, nazwany Sleeze Sisters. Do zespołu dołączyli Omo (bass) i Eddie (gitara) - jedyny mężczyzna w historii zespołu (czasami zakładał perukę, co można zauważyć na niektórych zdjęciach). On również nie zagrzał miejsca w zespole i w 1991 roku powrócił do swojego zespołu MAD3. Kiedy z zespół stał się triem, Ronnie musiała zostać gitarzystką. Zespół zaprosił Gaku do supportowania zespołu na saksofonie. Potem zespół wyruszył do Australii, zaproszony przez australijską wytwórnę Au-Go-Go do nagrywania pierwszego albumu. Rok później album został wydany nakładem amerykańskiej wytwórni Rockville w USA.
W latach 1992-1995 nagrania zespoły były wydawane przez wiele japońskich i zagranicznych wytwórni. 'The Spell Stroll' był pierwszym nagraniem wydanym przez wytwórnię europejską. Zespół koncertował w Ameryce i Australii. W roku 1995, do zespołu dołączyła Aya, ale niedługo potem go opuściła. Tuż przed dziesiątą rocznicą powstania zespołu, Omo została zastąpiona przez Yamę. Zespół zatrudnił również innego saksofonistę do supportowania ich w trakcie tras. W roku 1997 Ronnie wydała solowy singiel 'Coney Island'.
W ciągu ostatnich lat zespół również nie próżnował. Najpierw pierwsza wielka trasa po Japonii (wliczając wiele one-manów), następnie Ameryka, Australia, Nowa Zelandia, i, pierwszy raz w historii zespołu, Europa, do której, w związku z ogromnym sukcesem trasy, wielokrotnie powracali . W 2002 roku zespół po raz pierwszy zagrał w Chinach, wystąpili też w filmie Quentina Tarantino Kill Bill - Volume 1. Scena w restauracji przysporzyła zespołowi wielu fanów, zwłaszcza na zachodzie. Piosenka 'Woo Hoo' pochodząca z oryginalnej ściezki dźwiękowej do filmu uczyniła zespół jeszcze bardziej znanym. Ich basistką w filmie była Yamaguchi Yoshiko, która w 2004 roku została oficjalnym członkiem zespołu.
W 2004 roku brytyjska wytwórnia Sweet Nothing wydała kilka albumów i singli zespołu. 'Woo Hoo' i 'I'm blue' zajęły odpowiednio 28 i 71 miejsca na liście najlepiej sprzedających się singlii w Wielkiej Brytanii. Po światowej trasie w 2004 roku zespół zrobił sobie małą przerwę. Niedługo potem ukazał się singiel '19th Nervous Breakdown', cover The Rolling Stones wydany przez amerykańską wytwórnię NORTON Records, któa zorganizowała specjalną akcję coverowania przez różne zespoły nagrań Stonesów. W roku, w którym The 5.6.7.8's obchodził dwudziestą rocznicę swej działalności było wokół nich trochę cicho, choć zagrały kilka koncertów m.in. z Guitar Wolf czy MAD3.
