Zamiar założenia Jinkaku Radio wykluł się pod koniec 2000 roku i kilka miesięcy później, w styczniu 2001 roku, zespół oficjalnie rozpoczął działalność w składzie: wokalista, gitarzysta i kompozytor Yuuki (ex-De Stijllia), gitarzysta Maya oraz basista i producent Naoki (ex-Atomic Tornado). Na początku wygląd muzyków znacznie różnił się od obecnego: visualowe kostiumy i dosyć mocny makijaż, w przeciwieństwie do dzisiejszych czarnych garniturów.
W maju tego samego roku ukazała się pierwsza demówka Nejimakidori, którą nabyć można było tylko podczas koncertów. A skoro o koncertach mowa - 14 grudnia odbył się pierwszy one-man grupy. Kilka tygodni później, 30 grudnia, Maya zdecydował się opuścić zespół, choć jeszcze przez długi czas wspomagał go jako muzyk sesyjny.
Następnym wydawnictwem Jinkaku Radio była taśma wideo Moody Radio Theater, która ukazała się w kwietniu 2004. Ona także sprzedawana była jedynie na koncertach, a nakład wynosił zaledwie 100 kopii. W następnym miesiącu jedna z piosenek zespołu trafiła na składankę Yougenkyou II, przez co jego popularność naturalnie wzrosła.
Niedługo później, w czerwcu, Mai, były perkusista LUV'ra-doll, dołączył do grupy, ale nie jako jej pełnoprawny członek, tylko jako “half radio”, którym to terminem określani są muzycy wspomagający. Ponadto, w tym samym miesiącu wydano pierwszy maksisingiel Kairo. Jego nakład wyprzedał się stosunkowo szybko, toteż już we wrześniu ukazała się druga edycja. A tak na marginesie: psy z okładki tego singla są naprawdę własnością Yuukiego i Naokiego.
W październiku Jinkaku Radio znowu trafiło na składankę, tym razem Shock Edge 2002. Natomiast w grudniu ukazała się druga taśma wideo, Local Listener x Jinkaku Tour description, w ilości 250 kopii. Mimo że jej nakład był większy niż pierwszej, też wyprzedał się bardzo szybko.
W kwietniu 2003 zespół wydał wreszcie pierwszy album Shouko, który wyprzedał się w jeden dzień, dlatego też potrzebna była druga edycja. W związku z tą premierą zespół ruszył w lipcu i sierpniu w dużą trasę koncertową. W nagrywaniu albumu nie brał udziału Maya - zastąpił go Rai (ex-Falcioune i Isolation). Około dwa miesiące później, w czerwcu, ten drugi stał się oficjalnym gitarzystą wspomagającym, a Maya odszedł na dobre, by robić muzyczną karierę z innymi zespołami.
W grudniu tego samego roku ukazał się drugi singiel, Yuuhodou, który osiągnął 10 pozycję na liście indies Oriconu. Teledysk do tej piosenki został wypuszczony znacznie później, bo dopiero w maju następnego roku, kiedy to znalazł się w Expect Rush III, magazynie z DVD wydawanym przez "SHOXXa”.
W styczniu i lutym 2004 roku panowie zagrali kilka koncertów, po czym Mai niespodziewanie postanowił opuścić grupę. Powody jego decyzji nie były znane, a tymczasem Jinkaku Radio zostało bez perkusisty. W związku z tym zespół musiał zrobić kilkumiesięczną przerwę w działalności, ale już w czerwcu powrócił z nowym perkusistą - Shinem, który już wcześniej pracował z Naokim przy okazji projektu Lemon-Glass. Z Shinem za bębnami grupa zagrała w letnim sezonie sporo koncertów, natomiast w grudniu odbyła się solowa trasa oraz wspólny występ z deadmanem. Niedługo później formacja zorganizowała charytatywny koncert na rzecz ofiar trzęsienia ziemi, które w tym czasie nawiedziło Japonię.
Także w grudniu, w wywiadzie dla "SHOXXa”, muzycy potwierdzili, że rozpoczęli pracę nad nowym albumem. Jednak Yuuki wolał wcześniej powystępować trochę na żywo, toteż zespół ruszył w kolejną trasę. Dopiero w lipcu 2005 roku, a więc ponad rok od ostatniego wydawnictwa, ukazał się kolejny maksisingiel Ubasuteyama. Przez ten czas grupa zdążyła naprawdę wyszlifować swoje i tak dopracowane brzmienie, w związku z czym Ubasuteyama brzmi dużo dojrzalej niż Yuuhodou.
Fani nie spodziewali się już więcej wydawnictw tego roku, jednak zespół zapowiedział kolejne - Akui. Dotąd wszystkie płyty Jinkaku Radio były produkowane i rozprowadzane przez sam zespół, jednak od tego czasu ciężar dystrybucji wzięła na siebie Danger Crue (wytwórnia należąca do Sony Japan).
W listopadzie 2006 roku ukazał się specjalny, dostępny tylko na koncertach singiel Bandgal Shoukogun, parodystyczna piosenka o fankach. Podczas wykonywania tego utworu na żywo członkowie zespołu przystrajali głowy na podobieństwo gothic lolit, ponadto została wymyślona cała choreografia, dopełniona pojawiającymi się na scenie kilkoma tancerkami. Można to zobaczyć na koncertowym DVD Bandgal Radio Theater, które zostało wydane w lipcu 2007 roku i jest, jak na razie, jedynym DVD zespołu.
W międzyczasie nastąpiła kolejna zmiana w składzie muzyków wspomagających, jako że Rai opuścił grupę w grudniu 2006 roku, a na jego miejsce przyszedł John. Następnym wydawnictwem zespołu był singiel Oborozuki z grudnia 2007 roku. Mimo że przez kilka pierwszych miesięcy można go było kupić tylko w Tower Records, dotarł do piątego miejsca indiesowego rankingu Oriconu. W tamtym czasie Jinkaku Radio często występowało, w miarę upływu czasu zyskując sobie coraz więcej zwolenników i popularności. Także za granicą powoli rosło małe, ale lojalne grono fanów grupy.
W lipcu 2008 roku Yuuki i Naoki ogłosili, że robią przerwę w koncertowaniu, by skupić się na nagrywaniu niecierpliwie oczekiwanego drugiego albumu. W pewnym momencie muzycy wznowili tę aktywność, ale wydanie nowego materiału, singla Taiyou, zajęło im trochę czasu, bo aż do kwietnia 2010 roku. W listopadzie Jinkaku Radio wreszcie dotrzymało obietnicy - ukazał się wytęskniony drugi album Ichibyou, który dotarł do pierwszej dziesiątki rankingu Oriconu.
W 2011 roku zespół ponownie skupił się na graniu koncertów, a jego działalność wydawnicza powróciła do uśpionego stanu. Znając go, fani mogą spodziewać się nowego wydawnictwa dopiero za jakieś trzy lata. Jednakże małym pocieszeniem może być to, że muzyka Jinkaku Radio jest zazwyczaj warta czekania.
