Zespół wystartował w roku 1994 pod nazwą Crash & Noise, z Hidelow na wokalu, Kirito i Junem jako gitarzystami oraz Luką na perkusji. Ponieważ potrzebny był basista, Kirito poprosił swojego brata o tymczasowe objęcie tego wakatu, podczas gdy grupa będzie szukała kogoś na stałe. Po jakimś czasie wszyscy się zgodzili, że Kohta spisuje się w tej roli doskonale i został on oficjalnym członkiem zespołu.
Przed wydaniem pierwszych dwóch demówek chłopcy zmienili nazwę na PIERROT. Potem nagrali pierwszy album, Kikurui Pierrot. W tym okresie zespół opuścił Luka i został zastąpiony przez Takeo (ex-Superstar).
Już rok później, w 1995, z zespołem rozstał się Hidelow, pozostawiając nieobsadzoną pozycję wokalisty. Ambitny i pracowity Kirito zaoferował się pełnić tę rolę. Niedługo później szeregi zespołu zasilił Aiji (ex-Kalen), by wspomagać Juna jako prowadzący gitarzysta, pozwalając Kirito skoncentrować się w pełni na nowych obowiązkach.
W ten sposób uformował się ostateczny, jak wiemy to teraz, skład PIERROTA.
Po ukazaniu się trzeciej demówki zespół skupił się na kolejnym albumie, Pandora no hako, który trafił do sklepów w lipcu 1996 roku i został entuzjastycznie przyjęty. Pławiący się w blasku nowej chwały zespół natychmiast podpisał kontrakt z wytwórnią Sweet Child Records, która w 1997 roku wydała mini-album Celluloid. W tym samym roku PIERROT wystąpił podczas Sweet Trance (imprezie organizowanej przez wytwórnię), co później powtarzał co roku aż do 2002.
Po raz pierwszy wystąpili w Nihon Budokan w 1999 w obecności dziesięciotysięcznego, krzyczącego tłumu fanów. W późniejszych latach była to ich ulubiona sala koncertowa.
Niedługo później PIERROT podpisał umowę z TOSHIBA/EMI i wydał Finale, pierwszy album major. Single z tej płyty, Mad Sky, Clear Sky i Lost Letter, były grane przez stacje radiowe w całym kraju. Mimo to fani krzyczeli o jeszcze i dostali to w następnym roku, kiedy to ukazał się następny album major, Private Enemy.
Zanim wszyscy chętni zdążyli zaopatrzyć się w nową płytę, zespół pracował już nad następną. Jednakże problemy z wytwórnią zmusiły PIERROTA do opuszczenia jej i przyłączenia się do innej - Universal, która odtąd wydawała ich wszystkie albumy.
Na szczególną wzmiankę zasługuje Dictator’s Circus (z 2003 roku), który jest po prostu zbiorem najlepszych indiesowych przebojów. Każda piosenka została ponownie nagrana w celu nadania jej nowej świeżości.
Niedługo po świętowaniu 10 rocznicy (10 lat w tym samym składzie), wydaniu albumów ze zdjęciami dla kolekcjonerów, dwóch płyt z przebojami i DVD, zespół ogłosił zakończenie działalności. Informacja ta zaszokowała fanów, szczególnie że Kirito niedawno twierdził, iż będzie kontynuował granie z zespołem po udanym solowym debiucie.
Jun ostatnio poszedł w ślady Kirito i rozpoczął solowy projekt pod nazwą Alvino, przy pomocy gitarzysty Kojiego (ex-La’cryma Christi) i wokalisty Shouty. Natomiast aktualnym zespołem Aijiego jest LM.C (Lovely Mocochang). Pewnym pocieszeniem dla pozostających w żałobie fanów PIERROTA jest Angelo, założony przez Kirito, Kohtę i Takeo.
Jedno jest pewne: będziemy bardzo tęsknić za PIERROTEM.
