Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie zaprezentowało wystawę japońskiej mody ulicznej.
Styl lolita wzbudził na Zachodzie mieszane uczucia. Podczas gdy jego fani z radością powitali szansę zanurzenia się w świecie wyszukanych strojów, odkrywających mniej niż współczesna uliczna moda, media zazwyczaj interpretują ich dążenie do podobnej lalkom prezencji jako niechęć do zmierzenia się z rzeczywistością. Biorą też na celownik “Lolitę” - powieść Vladimira Nabokova, podejrzewając związki z pedofilią. Nawet fani japońskiej popkultury i japoniści często napotykają trudności, próbując rozróżnić japońską modę uliczną od innych kulturowych fenomenów, takich jak cosplay i visual kei. Jak więc Muzeum Wiktorii i Alberta, największe na świecie muzeum sztuki i rzemiosła artystycznego, prezentuje styl lolita?
Tematyka stylu ulicy nie jest obca temu miejscu. W 1994 roku we współpracy z antropologiem i autorem Tedem Polhemusem odbyła się tu wystawa brytyjskiej mody ulicznej, nazwana Streetstyle: From Sidewalk to Catwalk. Pokazano na niej 50 lat stylu brytyjskich subkultur: od teddy boys po cyberpunk. W 2003 roku zorganizowano imprezę Gothic Halloween, jako część regularnego cyklu Friday Late , oferująca pokazy charakteryzacji firmy kosmetyczną MAC, czytanie z kart tarota, występ magika, oprowadzenie po najbardziej makabrycznych ekspozycjach muzeum, wyświetlanie krótkich, mrocznych filmów, wiktoriański karawan i DJ-a Steve Weeksa, miksującego utwory wzięte prosto z londyńskiego klubu goth - Slimelight. W 2004 roku w muzeum miała miejsce retrospekcja prac Vivienne Westwood - projektantki, która razem z menadżerem Sex Pistols, Malcolmem McLarenem, zaprojektowała wiele rzeczy będących znakiem rozpoznawczym stylu punk (np. charakterystyczne spodnie z klamrami i paskami). Pozwoliło jej to osiągnąć światową sławę jako projektantka mody. I w końcu, w 2011 roku, społeczność niemieckich lolit zorganizowała edukacyjny pokaz powiązany z wystawą Art & Design for all: The Victoria and Albert Museum w Bundeskunsthalle, Bonn.
Kitty and the Bulldog - nazwa ta odnosi się do Hello Kitty i zwierzęcia, które często symbolizuje Wielką Brytanię - jest częścią większej ekspozycji, British Design 1948 - 2012: Innovation of the Modern Age, która została stworzona z okazji Olimpiady w Londynie. Przedstawia siedem przykładów stylu lolita, odzwierciedlających brytyjskie wpływy, i dwa, ukazujące powrót do tradycyjnego, japońskiego stylu ubierania. Wystawa jest podzielona na cztery sekcje - sweet, gothic, punk i wa-lolita, którym towarzyszy krótki opis stylu i rysunek, ilustrujący brytyjski wpływ, jaki został wywarty. Wszystkie stroje i akcesoria zostały sprowadzone z Japonii przez kustoszy wystawy, Ruperta Faulknera i Pauline Le Moigne.
Pierwsze dwie ekspozycje poświęcone są stylowi sweet lolita. Bawełniana suknia Innocent World w kolorze złamanej bieli i koralowej czerwieni, z charakterystycznym dla tego stylu dzwonowym dołem. Mnóstwo tiulowych koronek oraz rokokowe aniołki i króliczki ukazują bardziej klasyczne podejście do stylu. Dopełnienie stroju stanowi biały parasol i wiklinowy koszyk z parą dzianinowych królików. Baby the Stars Shine Bright, popularną markę sweet lolita, reprezentują dwa stroje: jeden z głównej linii i drugi, pochodzący z podmarki Alice and the Pirates. Biało-niebieskie sukienki i kokardy podkreślają wpływy „Alicji w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla, kluczowej inspiracji stylu. Sukienkę Baby dopełniają różowe baleriny i pastelowa torebka w kształcie zegara, podczas gdy biały fartuszek i duży, czarny, pluszowy królik, który okazuje się być torebką na ramię, stanowią elementy stroju Alice and the Pirates. Ubrania, prezentowane raczej w naukowy sposób na pozbawionych twarzy manekinach, są bardzo dobrze zaaranżowane – nawet stopy manekinów są zwrócone lekko do środka, naśladując ideały stylu lolita.
Styl gothic lolita uosabia Moi-même-Moitié, marka gitarzysty visual rocka – Many, znanego z Malice Mizer i Moi dix Mois. Elegancka, czarna suknia z długimi rękawami, ozdobiona czarno-niebieskim wzorem (barwy znaku firmowego marki) i haftowaną, tiulową koronką stanowi przykładem nieco węższego kroju, typowego dla tego stylu. Wszystko to jest uzupełnione odpowiednią fryzurą, czarno-niebieską torebką i czarnym parasolem. Wpływy zachodniej mody gotyckiej (która miała swój początek w Wielkiej Brytanii) i wiktoriańskiej sukni żałobnej są obecne w postaci wzorów krzyży widniejących na sukni i torebce oraz koronce. Widoczne są też w nietoperzowym kształcie torebki. Długi, czarny płaszcz arystokraty od Alice Auaa, wyposażony w elementy gorsetu wokół talii i poszarpane, białe, materiałowe wykończenia rękawów, uzupełniony o czarny kapelusz i laskę, stanowi jeszcze bardziej gotycki, męski odpowiednik damskiego stroju Moitié.
Męskie i damskie motywy prezentuje też styl punk lolita, razem z odniesieniami do brytyjskiego punk rocka i ikonicznych projektów Vivienne Westwood. Damska wersja stylu, dostarczona przez Putumayo, wygląda bardziej uroczo niż rebeliancko, złożona z czarnego t-shirtu i spódniczki z punkowym wzorem oraz tartanowymi detalami. Dodatki to srebrne akcesoria, rękawiczki w pajęczynę i torba w kształcie postrzępionego, jednookiego kota. Męska wersja, przedstawiona przez Sixh. i MINT Neko, z zakapturzoną górą i niesymetryczną spódnicą wykonaną z czerwono-czarnej, kraciastej tkaniny, agrafkowymi akcesoriami i podobnie postrzępioną torbą "alley cat", skupia się bardziej na agresywnych niż uroczych aspektach tego stylu.
Styl japoński albo wa-lolita występuje tu pod dwiema różnymi postaciami. Wariant męski lub unisex prezentowany jest przez awangardowe kreacje Takuya Angel, które łączą tkaniny, pochodzące ze starych kimon, i tradycyjne japońskie kroje z elementami zachodniego cyberpunka. Damska wersja prezentowana jest w formie niepozornych projektów Mamechiyo Modern. Należy uważnie przestudiować z bliska kimono o delikatnych kolorach, aby zdać sobie sprawę z żartobliwych odniesień do kultury zachodu, takich jak koronkowa torebka w stylu lat 50., fryzura i naszyjnik inspirowany epoką wiktoriańską lub wzór królika na obi, co przywodzi na myśl wspomnianą już "Alicję w Krainie Czarów".
Kitty and the Bulldog to mała, lecz ważna wystawa. Szczęśliwie, Wielka Brytania doświadcza mniej kontrowersji wokół tego rodzaju mody niż Europa kontynentalna, gdzie określenie “lolita” w zasadzie utraciło swoje znaczenie, będąc źle interpretowanym przez medialne raporty dotyczące tego stylu i jego entuzjastów. Tym niemniej, wraz ze wzrostem znaczenia tego zjawiska, rośnie też zainteresowanie nim ogółu. Podczas gdy Kitty and the Bulldog skupia się na wpływach brytyjskich, jej twórcy doskonale rozumieją kreatywne procesy, które ukształtowały styl lolita, a wystawa prezentuje je wyjątkowo dobrze.
Co więcej, Muzeum Wiktorii i Alberta uwzględniło lokalną społeczność entuzjastów stylu poprzez organizację szeregu imprez, między innymi Loli-POP! , oferujący rozmowy z Rupertem Faulknerem, Pauline Le Moigne, Philomeną Keet, antropologiem i autorką "The Tokyo Look Book", oraz Pat Lyttle, autorką "Japanese Street Style". Do atrakcji należała też automat zdjęciowy do purikury, szlak zdjęciowy z obszarami dotyczącymi sweet, punk, gothic i wa-lolita, prezentacja kimon, warsztaty tworzenia biżuterii, salony poświęcone paznokciom, rzęsom i perukom, wyświetlanie "Kamikaze Girls", filmowej adaptacji powieści Novala Takemoto, traktującej o przyjaźni pomiędzy lolitą i jankesem, DJ odtwarzający jpop i jrock, a także Grand Alice Finale, zawierający czytania "Alicji w Krainie Czarów" i baletnice przebrane w stroje Baby the Stars Shine Bright. Najnowszą ofertą muzeum są rozmowy z jednym z kustoszy, odkrywające powiązania pomiędzy stylem lolita a modą wiktoriańską, zachodnim gotykiem i punkiem.
Jeśli prestiżowe Muzeum Wiktorii i Alberta jest w stanie pokazać, że styl ten nie jest fetyszem ani formą ucieczki dla nastoletnich buntowników, lecz zabawną i bardzo kreatywną formą mody ulicznej, istnieje nadzieja, że przemówi to do mediów i reszty społeczeństwa. Ostatecznie, Wielka Brytania posiada długie tradycje dotyczące tolerowania ekscentryczności, a styl uliczny jest jednym z jej najbardziej udanych towarów eksportowych.
Kitty and the Bulldog to darmowa wystawa, która trwała do 24 lutego 2013 roku w Galerii Toshiba, będącej częścią Muzeum Wiktorii i Alberta.
