ASIAN KUNG-FU GENERATION - BEST HIT AKG

Rockowy zespół indies ASIAN KUNG-FU GENERATION, znany również jako AKFG czy Ajikan, gwałtownie zyskał na popularności w 2003 roku z niewielką pomocą pewnej potężnej serii anime, w której wykorzystano jego piosenki jako openinigi. Mimo że od 2000 roku wydaje kolejne minialbumy, jego ostatnia kolekcja "best ofów", BEST HIT AKG, obejmuje materiał od początku kariery major po dzień dzisiejszy. Ta pierwsza składanka zespołu z najlepszymi przebojami ukazała się 18 stycznia 2012 roku.

Jako że na jednym wydawnictwie trzeba było upchnąć niemal dekadę świetnych utworów, album ten zawiera siedemnaście największych hitów ułożonych mniej więcej chronologicznie. Wielu fanów zapoznało się z twórczością zespołu poprzez piosenkę Haruka kanata, znajdującą się na początku tego albumu. Utwór dalej daje kopa, zupełnie jak wtedy, gdy uświetniał serial anime "Naruto" na ekranach naszych telewizorów swoją z miejsca rozpoznawalną, choć prostą linią basu i wybuchowym, rockowym początkiem. Beztroski styl wokalisty Masafumiego Gotoh niespecjalnie zmienił się od tamtego czasu, wciąż śpiewanie wychodzi mu szorstko i nieco chwiejnie, co właśnie zawsze było pociągające. Haruka kanata nadal można uznać za jedną z najlepszych piosenek zespołu, łączącą szczery refren ze świetnymi zmianami tempa, co składa się na klasyczny kawałek indiesowego rocka. Fani, jeśli nie udało im się zdobyć tego utworu w 2003 roku wraz z minialbumem Houkai Amplifier, na którym się najpierw pojawił, mogą się teraz rozkoszować faktem posiadania go.

Później w 2003 roku ukazały się single Mirai no kakera oraz beztroskie Kimi to iu hana; oba znalazły się na pierwszym pełnym albumie grupy, Kimi tsunagi Five M. Piosenka Understand z tego samego wydawnictwa także pojawia się na BEST HIT, jako że do tej składanki zespół nie wybierał samych singli. Ten utwór jest jednym z tych, które surowym, punkowym brzmieniem i kilkoma uroczymi przeskokami na falset ze strony Gotoh najlepiej oddają twórczość z wcześniejszych minialbumów grupy. Innymi zawartymi tu piosenkami, które nie były wydane jako single, są: Blackout z albumu Fanclub oraz Mustang z minialbumu Imada mi nu ashita ni. Oba zarówno zespół, jak i fani muszą lubić, jako że często są grane na koncertach. Oba też są bardziej wyluzowane niż te pochodzące z singli, ale wciąż są to chwytliwe kawałki pozytywnego rocka.

Kolejnymi bardziej popularnymi piosenkami są zadziorne Rewrite oraz pędzące After Dark, użyte kolejno w serialach anime "Full Metal Alchemist" oraz "Bleach". Wykorzystanie przez zespół w swoich utworach niesamowitych gitarowych riffów, zmian tempa oraz pauz ułatwiało pracę reżyserom. Aru machi no gunjou to kolejna piosenka z anime, tym razem użyta w filmie "Tekkonkinkreet". Ta mieszanka łagodnego i dzikiego rocka, a także typowego pozytywnego refrenu, dobrze współgra z filmem, w którym pojawia się dwóch chłopców o przeciwstawnych osobowościach.

W dalszej część albumu wyraźniej da się zauważyć zmianę w brzmieniu zespołu, jaka zachodziła przez lata. Na singlu Shinsekai no Love Song grupa sięgnęła po bardziej hiphopowe brzmienie w stylu Fun Lovin' Criminals, wykorzystując je w pierwszej połowie kawałka, oraz po gładkie, na wpół śpiewane partie Gotoh, które idealnie idą w parze z łagodnymi beatami. To wszystko stworzyło zupełnie inne brzmienie, dając nam posmak tego, czym jest jej "new age’owa piosenka o miłości". Druga połowa jest jednak typowo Ajikanowa, przypominająca, ze to jednak nadal ten sam zespół.

Najnowszy singiel Marching Band, wydany w listopadzie 2011 roku, znalazł się tu jako finałowy utwór. Zaczyna się dużą ilością bębnienia, kapryśną grą Kiyochiego Ichijiego na perkusji oraz niskim, monotonnym śpiewem Gotoh, co okazuje się być bardziej nastrojowym rockiem niż czymś godnym orkiestry marszowej. Kensuke Kita, miejscowa maszyna do wytwarzania riffów, i jego gitara pomagają nadać ton całości, przemieniając go za pomocą kilku nut z ponurego na radosny. Refren jak zwykle jest rzeczą głośną, zapadającą w pamięć i pozytywną, a ten utwór zdecydowanie zasługuje, by znaleźć się na tym wydawnictwie.

Czekano niecierpliwie na tę kolekcję BEST HIT AKG i jest ona przykładem prawdziwie wspaniałego indiesowego rocka oraz Ajikanowych klimatów, które pokochali ludzie z całego świata. Niestety, wybierając z takiej puli materiału, niemożliwe było wszystkich zadowolić, jako że pewne perełki trzeba było zostawić, by dać szansę innym. Wyraźnie brakuje wybornego singla z 2004 roku, Siren, który posiada płynne zwrotki, ale i głośno wyrażany refren, co dodałoby tej kolekcji różnorodności. Nie ma również zabawowych kawałków, przy których można pomachać głową, jak E czy Re:Re:. Ale przecież nic nie broni nam nacieszyć się tym albumem, zaostrzając sobie apetyt, a potem przerzucić się na starsze wydawnictwa i odświeżyć sobie swoje ulubione utwory AKFG.

Limitowana wersja albumu ukazała się z płytą DVD z różnymi studyjnymi występami na żywo, również tych piosenek, które nie znalazły się na albumie.