JaME spotkało się z Matenrou Operą podczas Anime USA, by dowiedzieć się czegoś o pierwszym występie zespołu w Stanach i o jego ambicjach na przyszłość.
Na Anime USA wrzało z powodu przybycia Matenrou Opery i niecierpliwego oczekiwania na sesję pytań i odpowiedzi z zespołem tego popołudnia. Muzycy spędzili dzień za kulisami konwentu rozluźnieni i ubrani zwyczajnie. JaME miało szansę spotkać się z nimi i zapytać, jak na razie udała się ich podróż.
Czy możecie przedstawić się i opowiedzieć nam, co interesującego wydarzyło się w ten weekend?
Sono: Jestem Sono, wokalista. Gdy przechodziłem odprawę na lotnisku, jeden z urzędników zapytał mnie o zawód. Kiedy powiedziałem mu, że jestem wokalistą heavy metalowego zespołu, odpowiedział, że przydałoby mi się, gdybym mówił trochę po angielsku.
Anzi: Jestem Anzi, gitarzysta. Zabawna rzecz, która mi się niedawno przydarzyła, to to, że nasz makijażysta zdobył wczoraj dropsy Life Savers. Bardzo je lubię i zjadłem trochę, ale smakowały jak saronpasu (plastry na ból mięśni). Zastanawiałem się, że może one faktycznie są jadalne. Myślałem, że to lekarstwo (wszyscy się śmieją).
Ayame: Jestem Ayame, klawiszowiec. Całkiem niedawno przechadzałem się po konwentowej hali i robiłem zdjęcia z cosplayerami. Także bardzo lubię anime, więc mogłem porozmawiać po angielsku z ludźmi ubranymi w kostiumy z anime, które lubię.
Yo: Jestem Yo, basista. Na tym konwencie dzielę pokój z naszym managerem. Zazwyczaj mam swój własny pokój, więc chodzę nago. Teraz czułem się źle, założyłem więc przynajmniej bokserki. A nasz manager wyszedł kompletnie goły (wszyscy się śmieją). Najprawdopodobniej dzisiaj wieczorem też będzie zupełnie goły.
Yuu: Jestem Yuu, perkusista. Jest więcej wartych zapamiętania rzeczy, ale kiedy wczoraj poszliśmy na lunch i obiad, porcje były takie duże. Naprawdę uwielbiam jeść, ale długo będę pamiętać, jak duże były to porcje.
Jest tutaj sporo cosplayerów. Jeżeli kiedykolwiek robilibyście cosplay, to czyj?
Yuu: (przyjmuje pozę) "Dragon Quest." Chcę po prostu założyć zbroję, trzymać miecz oraz tarczę i być kimś z "Dragon Questa".
Anzi: Vegeta z "Dragon Balla".
Ayame: Edward Eric z "Fullmetal Alchemist".
Yuu: Zastanawiam się, czy ktoś w Ameryce zna "Hunter x Hunter"? Dancho z "Hunter x Hunter", przywódca. Mój dzisiejszy kostium właściwie wygląda jak jego. Jednakże, jeżeli robiłbym cosplay, chciałbym przebrać się z Kurapika z "Hunter x Hunter".
Sono: Lelouch z "Code Geass".
Gdy piszecie nowy tekst, co was inspiruje i pomaga w jego tworzeniu?
Sono: Zazwyczaj teksty inspirowane są przez piosenki. Innym razem mogą to być filmy, seriale lub powieści, które oglądamy lub czytamy w danym czasie.
A jak jest w takim razie z muzyką?
Sono: Jeżeli chodzi o muzykę, to nic tak naprawdę nie wyzwala inspiracji. Ona po prostu przychodzi, gdy biorę prysznic czy spaceruję. Przychodzi po prostu sama z siebie.
Czy możecie nam powiedzieć, jak ważne są klawisze dla Matenrou Opery?
Ayame: Jestem klawiszowcem w tym zespole, ale jest dużo grup, które nie wykorzystują klawiszy. Jeżeli chodzi o nas, to klawisze pomagają nam przejść od podstawy, jaką mamy jako Matenrou Opera, do przekazania naszego świata i tego, co chcemy stworzyć.
Matenrou Opera ma pokaźną historię. Co uważacie za największe dotychczasowe osiągnięcie?
Sono: Najprawdopodobniej będzie inne dla każdego z nas. Nasz pierwszy solowy koncert w Akasaka BLITZ był dla nas czymś dużym.
Ayame: Myślę, że przyjechanie do Ameryki to także duży postęp.
Yuu: Akasaka BLITZ to dla mnie też było coś dużego, ale największa rzecz to, kiedy oglądamy ranking lub widzimy siebie w telewizji. Wywiera to na nas ciut większe wrażenie. Ponieważ udało nam się dołączyć do wytwórni major, możemy przezywać rzeczy takie jak ta.
Czy waszym zdaniem są jakieś duże różnice pomiędzy czasami, gdy byliście indies a obecnymi?
Sono: Stanie się major dało nam więcej rozgłosu. Scena visual kei jest bardzo mała, ale teraz także inni (spoza sceny) mogą nas zobaczyć i to jest duża różnica.
Yuu: Jeżeli chodzi o muzyczną stronę, to za czasów indies częściej sami się produkowaliśmy, a teraz wszystko jest robione na większą skalę. Nie jesteśmy jeszcze w punkcie, że ktoś produkuje naszą muzykę, ale zaangażowane jest dużo więcej ludzi i jest więcej rzeczy, które chcielibyśmy zrobić w przyszłości.
Gdy spoglądacie w przeszłość na wszystkie wasze zmagania, gdyż czasy indies na pewno nie upływały bez trudności, to czy kiedykolwiek tęsknicie za mniejszą skalą otoczenia i bliższymi związkami z fanami, jakie mieliście w tamtym czasie? Na przykład, nie widzicie tych samych twarzy, gracie w dużo większych salach itd. Czy może większy tłum jest bardziej ekscytujący?
(wszyscy chichoczą)
Sono: Tak naprawdę, to nic nie zmieniło się tak bardzo, jeszcze! Cały czas możemy grać koncerty, podczas których, jeżeli chcę dotknąć fana, wystarczy, że sięgnę i zrobię to. Nie dotarliśmy jeszcze do tego momentu, więc nie mamy jeszcze takich odczuć.
Ostatnimi czasy słychać wiele narzekań, że zespoły visual kei brzmią podobnie. Co robi Matenrou Opera, by zachować swoją unikalną osobowość i pewność, że wyróżni się wśród innych?
Sono: Rzeczy, które tak naprawdę chcemy robić, nie pokrywają się z tym, co robią inne zespoły, więc wszyscy zaakceptowali to jako naszą wyjątkową cechę i w ten sposób się rozwijamy.
Kim byście byli, gdybyście nie zostali muzykami?
Sono: Ja byłbym powieściopisarzem.
Yuu: Moim marzeniem jest być piłkarzem, ale byłbym właścicielem lokalu z ramenem. Uwielbiam ramen.
Anzi: Chciałbym być projektantem, bardzo lubię rysowanie i sztukę. Projektowałbym takie rzeczy jak samochody itd.
Ayame: Byłbym nauczycielem w college’u w Ameryce.
Yo: Ja byłbym pracownikiem socjalnym na japońskiej prowincji.
Gdzie widzicie siebie w ciągu następnych dwóch lat?
(zespół dyskutuje pomiędzy sobą)
Anzi: Podczas światowej trasy, obejmującej także Japonię. Nie mogliśmy pojechać jeszcze do Europy jako główna gwiazda, więc chcielibyśmy to zrobić.
Zbliża się rok 2012. To będzie wasze pięciolecie, prawda? Czy macie jakieś specjalne plany na 2012 rok?
(członkowie zespołu omawiają to między sobą)
Anzi: Zespół, który zajął się nami, gdy zaczynaliśmy, to było Versailles i to będzie także jego piąta rocznica. Pomyśleliśmy sobie, czy nie byłoby miło, gdybyśmy zrobili coś razem.
Na koniec, przekażcie proszę wiadomość naszym czytelnikom.
Sono: Tym razem mogliśmy przyjechać tylko tutaj. Ameryka jest tak duża, że chcielibyśmy następnym razem pojechać w trasę po całej Ameryce.
Ayame: Mam wrażenie, że Ameryka jest centrum rozrywki i że wiele wysokiej jakości rzeczy wychodzi z amerykańskiego przemysłu rozrywkowego. Tak więc my, Matenrou Opera, przy okazji zagrania tutaj i pokazania się amerykańskim fanom, chcemy dowiedzieć się, jak oceni nas amerykańska publiczność i czekamy na to.
Anzi: Bardzo lubię ładne, amerykańskie dziewczyny.
(wszyscy się śmieją)
Yuu: Jest dużo znanych rockowych zespołów pochodzących z Ameryki lub produkowanych tutaj i chcielibyśmy stać się jedną z takich grup także dla amerykańskiej publiczności. Chcielibyśmy tu wrócić w przyszłym roku.
Yo: Za każdym razem, gdy jedziemy za granicę, mam wrażenie, że język jest barierą i to jest trochę problem. Teraz więc chciałbym nauczyć się angielskiego. Mam konto na Twitterze i mam zamiar spróbować pisać po angielsku, więc gdyby wszyscy mogli na niego zajrzeć, byłbym bardo wdzięczny.
JaME chciałoby podziękować Midori Maejimie i Anime USA za umożliwienie przeprowadzenia tego wywiadu.
